Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#230 - Douche

 23 januari 2019 - 14:49
'Huilen doe je het best onder de douche, meisje,' zei mama Thea altijd, 'dan val je er niemand mee lastig.' Ik laat mijn tranen de vrije loop terwijl het warme water over mijn lichaam stroomt. Ik hoef niet in de spiegel te kijken om te weten dat mijn lichaam bont en blauw is. Alles doet pijn. Douchen doet pijn, maar het loutert. Ik sta te trillen op mijn benen en voel hoe mijn blaas zich ledigt. Urine verdwijnt in de afvoer samen met een restje sperma. `Geen lullenmuts voor mij, juffie,' had hij me toegesnauwd voor hij me pakte. Hoe kon ik zo dom zijn dit te laten gebeuren? Ik had geen verweer. Hij klonk beschaafd toen hij me opbelde voor een afspraak. Hij zag er charmant uit voor de videofoon. Ik liet hem binnen en hij betaalde correct en zonder zeuren. Hoe had ik kunnen weten dat hij zo hardvochtig zou zijn in bed? Ik vloek op mezelf. Waarom liet mijn mensenkennis me vandaag in de steek? Ik heb veel zin om mijn volgende klant af te bellen, maar ik weet hoe mama Thea daarover dacht: 'Dit hoort bij de job, meisje, dus hou op met zeuren en maak je mooi.' Ik moet sterk zijn. Mama Thea is verleden tijd. Ik werk zelfstandig nu. Voortaan kies ik mijn klanten zelf. Natuurlijk zal ik fouten maken, maar het zullen mijn fouten zijn. 'Die man komt hier nooit meer binnen!' roep ik zo luid als ik kan. Als een gewond dier gooi ik er nog een langgerekte schreeuw tegenaan tot mijn keel ook vanbinnen rauw aanvoelt. Het water likt mijn wonden. Ook dit gaat voorbij. Mijn volgende klant is een vaste klant, weet ik. Ik ken hem; het is een schatje. Ik moet me mooi maken, al was het maar voor hem. Ik draai de kraan dicht en stap uit de douche. In de aangedampte spiegel zie ik enkel een schim van mezelf. Ik maak van één handdoek een tulband; ik drapeer een andere rond me als een jurkje. Mijn tepels zijn murw geknepen; alles schuurt wanneer ik beweeg. Opeens hoor ik een vreemd geluid in de slaapkamer. Het is net een haan die kraait. 'Een ringtone!' besef ik, en ik ga op het geluid af. Onder de bank waarop hij zijn kleren wierp, vind ik zijn GSM. 'Thuis,' lees ik op de display. Dat is vast zijn vrouw die belt. Na de pijn, de woede en de aanvaarding, voel ik nu een nieuwe emotie: wraak. Ik maak vlug een belofte aan mezelf: 'Als de haan nog drie keer kraait, verraad ik hem!'

Geen afbeelding
RoyK.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 januari 2019 - 15:09
Wat een afschuwelijk verhaal. Je hebt zeker geluisterd naar de opdracht om niet terughoudend te zijn. De belofte aan haarzelf vind ik leuk bedacht. Persoonlijk, vind ik het teveel beschrijven van pijn. Je schrijft dat alles pijn doet. Vervolgens lees ik in de andere alinea's opnieuw over haar pijn en de uitspattingen daarvan. Mijn gevoel is dan al met medelijden aan het lezen voor de HP. In het kort vind ik het ''to much''.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 januari 2019 - 17:50
In het kort vind ik het ''to much''.
"Too much" bedoel je :D Ik heb een keuze gemaakt. Of ik beschreef het tafereel zoals het gebeurde op een sadistische manier (without holding back), of ik maakte de gruwel erger door het aan de lezer over te laten zich voor te stellen hoe de pijn werd toegebracht. Ik koos voor het laatste. Het is al heel lang geleden dat ik het boek "The World According to Garp" las, maar bij het schrijven van dit stukje had ik "The World According to Bensenhaver" in gedachten. Dat is een verhaal in het verhaal, een kortverhaal dat door het hoofdpersonage Garp geschreven werd. De bedoeling ervan is de lezer pijn te doen voelen, en vervolgens te laten beseffen dat wat de lezer voelt slechts een fractie van de pijn is die het hoofdpersonage is aangedaan. Jennifer Connelly in Requiem for a Dream was ook een bron van inspiratie.

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 januari 2019 - 19:58
Oef Bruno, dat heb je heel goed gedaan. De onderhuidse spanning zit er goed in en ik ben blij dat je niet gekozen hebt om het tafereel op een sadistische manier te omschrijven. Want juist nu komt het binnen. De lezer kan zijn eigen fantasie erop los laten. Het enige commentaar wat ik hierop heb is 'anonieme huurappartementje'. Het is een beetje een sfeermaker, maar dit zit er al goed in. Bovendien vind ik zelf, maar dat is persoonlijk, een verkleinwoord op deze plek niet zo. Meisje, bijvoorbeeld is wel goed gekozen omdat het haar naar beneden haalt. Voor de rest complimenten.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 januari 2019 - 8:50
Het enige commentaar wat ik hierop heb is 'anonieme huurappartementje'. Het is een beetje een sfeermaker, maar dit zit er al goed in. Bovendien vind ik zelf, maar dat is persoonlijk, een verkleinwoord op deze plek niet zo.
Ik heb mijn tekst even nagelezen en inderdaad: het detail dat het hoofdpersonage niet haar eigen woonst, maar een huurappartementje gebruikt voor haar "job", past misschien in een verhaal dat in de derde persoon wordt verteld, maar vanuit de ik-persoon klinkt het nogal kunstmatig. Het detail heeft geen enkele functie in het verhaal. Ik heb het geschrapt. Bedankt voor de suggestie. Ik gebruikte het verkleinwoord omdat de "werkplek" uit niet meer dan een slaapkamer en een badkamer bestaat, maar ik denk dat het claustrofobische en het eenzame inderdaad al genoeg vanuit de rest van de context af te leiden is.
Meisje, bijvoorbeeld is wel goed gekozen omdat het haar naar beneden haalt.
De opdracht stelde "het moet realistisch blijven" en ik vreesde commentaar in de zin van: "Het is niet realistisch dat het hoofdpersonage er ook maar aan denkt na deze ervaring nog een klant te ontvangen." Door het gebruik van het woord "meisje" en door haar vorige "werkgeefster" als een soort "mama" te benoemen, hoopte ik aan te tonen dat het hoofdpersonage zodanig geïndoctrineerd is dat ze de mogelijkheid om naar de politie te stappen (of er gewoon mee te kappen) niet als een valabele optie beschouwt: ze zit gevangen in een wereld die haar is opgelegd. Om dezelfde reden drukt ze niet meteen op "antwoorden" als de telefoon gaat. Ze laat een moedige daad (de vrouw van haar klant informeren) afhangen van het lot. Soms schrijf ik stukjes waarover ik een uitleg kan geven die drie keer langer is dan het eigenlijke stukje ;-)

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 januari 2019 - 9:28
Dat heb je inderdaad heel goed weergegeven want juist het idee dat ze weer die nieuwe klant ontvangt vond ik iets extra's toevoegen. Het geeft haar situatie heel goed aan. Ze kan hier niet uit. Nogmaals mijn complimenten. En heel herkenbaar om meer uitleg te schrijven dan het verhaal zelf, hahaha, heb ik ook altijd last van.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 januari 2019 - 10:30
Hoi Bruno ik deel de mening van RoyK, teveel van allerlei pijnen in verschillende toespelingen. Maar ja wat heb ik te zeggen als de schrijfcoach complimenten geeft. Fijne dag.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 januari 2019 - 11:30
Hoi Bruno ik deel de mening van RoyK, teveel van allerlei pijnen in verschillende toespelingen.
Heb je ooit de film "Requiem for a Dream" gezien? https://www.imdb.com/title/tt0180093 Dat is een zeer pijnlijke film om naar te kijken, maar ondanks alle tastbare, realistische, bijna "gewone" gruwel, vind ik het een bloedmooie film. Zoals men in het Engels zou zeggen: It's not a movie for the faint of heart. Jouw reactie en de reactie van RoyK waren exact de reacties die ik wilde uitlokken. Het was (denk ik) ook de bedoeling van de opdracht. Niet elk verhaal moet een feelgood verhaal zijn. Als schrijver moet ook je ook verhalen kunnen schrijven die diep in het vel van de lezer snijden en hem of haar verontrust achterlaten.

Geen afbeelding
Nancy Bastiaans

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 25 januari 2019 - 10:14
Bruno wat een indringend verhaal en goed geschreven. Goede balans tussen rauwe sfeer en mooi woordgebruik. Een dingetje: opeens en plots, heeft het verhaal naar mijn idee niet nodig. Dat kan persoonlijke smaak zijn, vind het zelden van toegevoegde waarde.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 januari 2019 - 11:53
Bruno wat een indringend verhaal en goed geschreven. Goede balans tussen rauwe sfeer en mooi woordgebruik. Een dingetje: opeens en plots, heeft het verhaal naar mijn idee niet nodig. Dat kan persoonlijke smaak zijn, vind het zelden van toegevoegde waarde.
Opeens en plots zijn vervelende stopwoordjes die te pas en te onpas opduiken in de teksten die ik schrijf. Ik probeer na elke paragraaf met de kam over elke zin te gaan om ze te schrappen. Het is niet toevallig dat het net in de laatste paragraaf is dat er één opeens en twee plotsen opduiken. Die paragraaf heb ik het minst herlezen. De opeens waarmee die paragraaf opent, heb ik behouden. Het hoofdpersonage staat nog in de badkamer en wordt opgeschrikt door het geluid van een kraaiende haan in de slaapkamer ernaast. Die opeens wijst op verrassing en mag (denk ik) wel blijven. De twee plotsen in de zinnen die volgen zijn inderdaad slordig, daar heb je helemaal gelijk in. Ik heb de ene geschrapt en de andere vervangen door nu. Het hoofdpersonage heeft dit al meer meegemaakt en er altijd pijn, woede en aanvaarding bij gevoeld. Dit is de eerste keer dat ze effectief denkt aan wraak. Vandaar de nu. Bedankt voor de tip!

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 januari 2019 - 14:57
Goed geschreven Bruno. Je hebt de emoties en ervaringen van HP geloofwaardig weergegeven. gr. Nynke

Geen afbeelding
Levina Levja

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 januari 2019 - 15:03
Sterk verhaal, zo ook geschreven. Ik moest even wennen aan de overgang van werken voor mama Thea en dat de HP vervolgens voor zichzelf is begonnen. Is het toch op dezelfde locatie? Hoe komt anders die mobiel in haar slaapkamer?

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 januari 2019 - 15:33
Ik moest even wennen aan de overgang van werken voor mama Thea en dat de HP vervolgens voor zichzelf is begonnen. Is het toch op dezelfde locatie? Hoe komt anders die mobiel in haar slaapkamer?
Let op de werkwoorden in de verleden tijd versus de werkwoorden in de tegenwoordige tijd. Het hoofdpersonage werkte vroeger in een bordeel voor een "madam" (zo noemen we dat in Vlaanderen) waar ze geïndoctrineerd werd om haar job goed te doen. Daar verwijzen de werkwoorden in de verleden tijd naartoe. In de tegenwoordige tijd heeft ze de "bescherming" die mama Thea in theorie bood (maar niet in de praktijk) opgegeven. Ze werkt nu zelfstandig in een appartementje dat bestaat uit niet meer dan een slaapkamer en een badkamer, en dat ze louter en alleen voor de uitvoering van haar beroep huurt. Er zit redelijk wat "backstory" achter dit korte fragmentje...

Geen afbeelding
Levina Levja

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 januari 2019 - 15:59
Ja, de verschillende tijden waren me opgevallen en die zijn ook goed gekozen. Ik snap ook dat ze eerst in een bordeel werkte en nu haar eigen peeskamertje heeft. Ik haalde bij het eerste lezen eruit dat de mobiel onder het bed van de wreedaard was die haar bezocht in het bordeel. Nu ik het nogmaals lees, begrijp ik dat het in haar eigen kamer heeft plaatsgevonden. Ik neem me meestal voor de stukjes tweemaal te lezen. Maar dan de factor tijd weer. Dank je voor de toelichting.

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 januari 2019 - 21:12
Hoi Bruno, prachtig verhaal over een trieste situatie. Zo uit het leven gegrepen, dunkt me. Spannend en met een leuk einde. Leuk in de zin van 'net goed!' :p

Geen afbeelding
Thea Josephine

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 januari 2019 - 16:54
Bruno Ik had je verhaal al eerder gelezen, maar ik moest het even laten bezinken, Je hebt het zo realistisch geschreven. Wat een afschuwelijk situatie, maar naar mijn idee kan ze revanche nemen met zijn mobiel. Fijne avond

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 januari 2019 - 18:41
Wat een afschuwelijk situatie, maar naar mijn idee kan ze revanche nemen met zijn mobiel.
Ik heb dat opzettelijk open gelaten. Zelfs al neem ze niet meteen revanche, dan nog hoop ik dat haar volgende klant in haar plaats de politie belt als hij ziet hoe ze er aan toe is. Ik schreef dit verhaal eigenlijk vooral om hoerenlopers een schop in het geweten te bezorgen...