schrijfopdracht #230

Stilletjes sluip ik de trap op, ik weet dat de 2 en 8e traptrede ontzettend kraken, dus deze sla ik behoedzaam over. Op mijn tenen betreed ik de overloop, open de deur naar de badkamer en zet de douche aan. Snel kleed ik mij uit, ik voel dat mijn lichaam nog harder begint te trillen. Ik besluit de douche een tikkeltje warmer te zetten, het begint lekker te stomen, de spiegel beslaat. Snel stap ik in de cabine en sluit de deur. Met mijn ogen dicht voel ik de warmte van de straal over mijn lichaam gaan. Mijn huid begint te tintelen en mijn spieren ontspannen, wat heb ik hier naar uitgekeken. Ik masseer de shampoo, die ruikt naar kokos, door mijn haren. Ik ruik de zoete geur en heb het gevoel alsof ik zweef. Wanneer ik de sproeikop van de houder af haal word ik ineens afgeleid, ik hoor een zachtjes getik vanaf de overloop. Zou één van de kinderen toch wakker zijn geworden? Ik besluit de douche uit te zetten. BAM! Niks geen zachtjes getik, een harde knal vanuit de slaapkamer. Snel sla ik een handdoek om mij heen, en open de deur. Vlak voor mijn neus staat een zwart gedaante, ik blijf stokstijf staan. Ik kan geen gezicht zien, de persoon draagt een grote bivakmuts die zijn gehele gezicht bedekt. De persoon duwt me hard naar achteren waardoor ik met mijn rug en hoofd op de tegelvloer val. Ineens wordt alles donker, en ebt al het geluid langzaam weg. ´Iris? Iris, kan je me horen.’ Ik schrik wakker, open mijn ogen en kijk recht in Steven’s ogen. ‘Steven? Wa..wa..wat is er gebeurd?’ Steven krijgt tranen in zijn ogen, en kust me op mijn mond. Ineens voel ik een stevige hoofdpijn opkomen, en alles begint weer te draaien. Steven legt mijn hoofd weer zachtjes neer, en ik voel een heerlijk zacht kussen mijn hoofd raken. ‘Iris, rust eerst maar even uit. We praten later.’ Steven houd zijn wijsvinger voor zijn mond. Ik heb zoveel vragen, maar het zware gevoel in mijn hoofd wint het. Al snel val iik in een diepe slaap.