#230 Fantasieën

Nadat ik het schuim uit mijn haar heb gespoeld, geniet ik van de warme stralen die mijn lichaam masseren. Echt een aanwinst, die nieuwe douche! Ik denk terug aan de aantrekkelijke verkoopster van de sanitairzaak. Zij vertelde dat er tegenwoordig ook douches zijn met een massagestand en bloosde toen ik haar vroeg of zij mij dan kon helpen aan een douche-ervaring met massage. Had het wat kunnen worden als mijn vermoeden over de reden van haar blozen juist was? Wie weet hadden we wel samen na sluitingstijd die massagedouche in de showroom uitgeprobeerd. Die fantasie windt me duidelijk op. Dan hoor ik een geluid dat ik niet kan thuisbrengen. Ik draai de douchekraan dicht en spits mijn oren. Het klinkt als gerinkel van metaal. Een paar keer achter elkaar. Niet luid, maar wel duidelijk hoorbaar. En nog iets, het lijkt wel of iemand met de vlakke hand keihard wordt geslagen. Het gesprek met de therapeute komt mij weer voor de geest. Na een slippertje had Esina onze relatie ‘tijdelijk geparkeerd.’ Zij trok in bij een vriendin om alles op een rijtje te zetten. Wilde ze nog wel verder met mij, nu ik een keer bij een vriendin was blijven slapen? Ik zat vol zelfverwijt en bezocht een therapeute. Die verweet mij een egoïstische klootzak te zijn, die alleen maar zijn lul achterna liep. Hel en verdoemenis zouden mijn deel worden. Monsters zouden wel met mij afrekenen. Gevierendeeld zou ik worden en geketend aan zware kettingen in een kerker aan mijn einde komen. Ik had het meteen gehad met die therapie, ik wist niet hoe snel ik daar moest wegkomen. Dat mens was zelf rijp voor grondige therapeutische sessies! Onwillekeurig moet ik grijnzen; die geluiden zullen wel van het monster zijn dat mij in de boeien komt slaan om mij daarna in een donkere, koude kelder te smijten met hongerige ratten en kakkerlakken als enig gezelschap. Dat is de straf voor mijn wellustige gedachten over die verkoopster. Ik sla een handdoek om mijn middel en loop naar de slaapkamer, waar de geluiden vandaan kwamen. De verrassing is groot als ik de slaapkamer binnenkom. Wat ik had verwacht, weet ik niet, maar niet Esina. En zeker niet in deze outfit. Zij draagt een masker, een strak latex jurkje, jarretels, netkousen en naaldhakken. En dat alles in het zwart. Ze knalt angstaanjagend met de zweep in haar ene hand. Handboeien bungelen in haar andere hand. ‘Ton, luister! Wat jij me geflikt hebt, kan echt niet. Maar aan de andere kant, ik heb je gemist. Echt gemist.’ Een traan rolt uit haar ooghoek achter het masker. ‘Lieve schat, ik ...’ ‘Nee Ton, luisteren! Voordat je me weer inpakt met je mooie praatjes. Ik kom hier terug, maar je moet wel boete doen. Voor één keer doe je mijn zin.’ Esina duwt mij op het bed. Haar ogen glinsteren, haar zweep knalt. ‘I am the almighty Black Witch!’ Ze weet hoe ik dit soort spelletjes haat, maar ik moet bekennen dat Esina ergens wel gelijk heeft. Ik geef me dus gewonnen. Esina maakt mijn polsen en enkels met de boeien vast aan de spijlen van het bed. En laat me kerkers, ratten en kakkerlakken vergeten.