Geen afbeelding
Henkie

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoe geven jullie je personages vorm?

 20 januari 2019 - 20:24
Dag allemaal, Ik las eens (waarschijnlijk op deze site) dat een verhaal nog zulke mooie taal kan bevatten of zo'n ijzersterke verhaallijn; maar dat het zonder levendige personages emotioneel dood is. En ik denk dat dat klopt: wanneer ik niet geef om mijn personages, voel ik nauwelijks motivatie om aan het verhaal te werken. In dat opzicht lijkt het wel wat op het echte leven - je wilt niet je best doen voor mensen om wie je niet geeft. Nu heb ik het grootste deel van mijn schrijftijd de zogenaamde 'discovery-writingmethode' gebruikt, weet je wel, waar je gewoon begint en wel ziet waar je verhaal eindigt. Mijn ervaring hiermee is dat je meer plezier beleeft aan het schrijven van mooie zinnen dan aan het verhaal of de personages - vooral die laatste heb je met deze methode echt niet in de hand. Ze ontstaan zoals ze willen zijn en doen wat ze willen doen, buiten jouw macht, lijkt het wel. Op het moment werk ik aan een verhaal dat een min of meer historische setting heeft. Ik moet dus onderzoek doen om mijn tekst geloofwaardig te houden en dat wil ik best, mits het verhaal niet uitdooft omdat ik niets geef om mijn personages. Dus nu is mijn vraag: Hoe geven jullie je personages vorm? Hoe laten jullie ze ademen en denken en voelen? Dank je wel! Chrissie.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 januari 2019 - 13:49
Chrissie, 'Dus nu is mijn vraag: Hoe geven jullie je personages vorm? Hoe laten jullie ze ademen en denken en voelen?' Personages dragen het verhaal - immers het verhaal komt tot de lezer via de handelingen/gedachten van het personage. De inhoud van een verhaal (waar gaat het over) is als het goed is samen te vatten in een hoofdthema. Personage gaat ten onder aan zijn ambitie/personage verliest alles, overwint toch/personage blijft hangen in onbereikbare liefde/personage overwint onbereikbare liefde, enz. Het (hoofd)personage ademt, denkt, voelt conform het hoofdthema, anders gezegd: je formeert het personage naar je hoofdthema. De persoon die ten onder gaat aan zijn ambitie is een andere dan die overwint. Tenminste 1 van overige personages is de spiegel van je hoofdpersona. Als je hoofdpersonage tenonder gaat aan ambitie, is de spiegel iemand dat alles op zijn beloop laat, zich nergens druk overmaakt en daardoor met gemak alle tegenspoed overleeft. Compact: bepaal je hoofdthema. Stel de karakters, het doen en laten, daarop af.

Geen afbeelding
Henkie

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 januari 2019 - 15:42
O, wat interessant. Zo had ik het instinctief al geregeld in mijn vroege versie. Dank je wel! Hoe meer ik me verdiep in het vak, hoe meer ik er achter kom dat het verhalen vertellen bepaalde patronen volgt. De 'hero's journey' is daar het makkelijkste voorbeeld van. Het is bijna onmogelijk om een verhaal te schrijven dat niet iets in de richting van een hero's journey bevat, omdat de vertelling saai zou worden als je hoofdpersoon geen ontwikkeling doormaakt. Ik vraag me af: zijn dit soort patronen (verschilt per genre) geleidelijk ontstaan en zijn we er nu allemaal in vastgeroest, of steunen ze op denk- en voelwijzen die universeel zijn? Zeg maar, dat iemand uit de oertijd ook zou kunnen meevoelen met de spanning van een hero's journey of het oplossen van een raadsel? In het laatste geval heb ik geen bezwaar ik het volgen van zo'n patroon. In het eerste wil ik er toch nog eens goed naar kijken.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 januari 2019 - 17:04
Er zijn geen geschreven bronnen uit de oertijd - dat is een reden waarom we spreken van oertijd of prehistorie. De eerste geschreven bron wordt door historici, in het algemeen, gezien als eind van de prehistorie. De patronen die je noemt zijn wel universeel te noemen, denk aan: https://nl.wikipedia.org/wiki/Homerus Ook veel Bijbelverhalen bevatten die patronen. dit is een goed voorbeeld uit de middeleeuwen: kijk eens bij het kopje 'betekenis', elk personage staat voor een bepaalde eigenschap - en Elckerlijc is te lezen als 'iedereen'. https://nl.wikipedia.org/wiki/Elckerlijc

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 januari 2019 - 16:17
Zorg dat je weet wat je personages willen bereiken en wat ze bereid zijn daarvoor te doen. Personages moeten vooral actief zijn en hun doelen nastreven. De manier waarop ze dat doen, laat aan de lezers zien hoe ze zijn. Voorbeeld: Henk's zoontje is ziek en hij heeft geen geld om de dokter te betalen. Henk besluit een bank te beroven om zo aan geld te komen. Als de overval fout gaat en zijn collega bankrover iemand in de bank wil neerschieten, springt hij daar tussen. De kogel treft hem in zijn schouder. Wat weten we nu over Henk? Hij is wanhopig en gaat schijnbaar tot het uiterste. Maar tegelijk is hij heldhaftig en redt een onschuldige. Zo komt een personage tot leven: door zijn of haar streven en zijn of haar daden. Weet wat ze willen en wat ze er voor willen doen, en je bent al een heel eind.

Geen afbeelding
Henkie

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 januari 2019 - 20:19
Ik vind Henk een bijzondere man. Hij weet zeker niet dat de dokter wordt vergoed door de verzekering. Daar zal hij dan wel achter komen als zijn schouder weer in de kom wordt gezet. Henk mag dan wel een over dubbelzinnige heldhaftigheid bezitten, maar boven wanhopig en zo vind ik hem een beetje dom. Dat is zeker een gelaagd personage. :) Ik heb mijn project eventjes stilgelegd, want ik probeer mezelf IJslands te leren - alleen de 'þ' is lastig uit te spreken in combinatie met de andere 35 letters van dat alfabet, dus misschien ga ik toch weer aan het werk. Dank je wel! :)