#228 Nat

Water, het is nat, het is koud, het gaat overal inzitten en het alcohol percentage is gewoon veels te laag. Het enige waarvoor ik water gebruik is voor Kabbeltje, mijn guppy. Ik had ooit Kabbeltje gekocht voor een nichtje van me. Ik had haar sinterklaasverlanglijstje met moeite ontcijferd en was maar wat blij dat ik er met een visje voor een gulden vanaf kwam. Helaas bleek ik de P voor een G te hebben aangezien en zat ik dus opgescheept met Kabbeltje . Ik haat drukte in huis! Het lot is me nooit goedgezind geweest en ik schikte me in haar zoveelste wrede streek. Ik voorzag het visgedrochtje van iets van behuizing, eerst in de vorm van een jeneverfles en later in een heuse kom met steentjes en een plastic zeemonstertje waar bubbeltjes uitkwamen. Kabbeltje was gek op dat zeemonstertje en zwom er dag in en dag uit vrolijk omheen. En als ik het uit het water haalde om de algen er af te poetsen raakte Kabbeltje in zigzaggende paniek. Ongelukkig was ik met die vis en gelukkig was die vis met het zeemonstertje. Hoe vrolijker Kabbeltje het leven doorborrelde des te meer borrels ik nodig had om mijn ongelukkig bestaan te verdragen . Tot op die dag. Ik kwam net terug van de slijter en deed mijn achterdeur open (de voordeur is voor mensen die ik niet wil zien) . Ik liep naar de koelkast zoals altijd en gleed pardoes op mijn batsem. Nattigheid op de vloer. Ik haat natte dingen! Half vloekend mompelde ik me ter been . En dit was dus niet het gebruikelijke opkruipen en opvegen zoals men wel zegt dat het leven is. Nee, mensen, omhooggaande ontwaarde ik een aanwezigheid in mijn kamer die daar zeker niet was voordat ik me slijterwaarts vervoegd had. Een schubbendruipende groengepokte rochelreus met twee enorme ooggezwellen die zich gruwelgewijs uit iets dat voor een hoofd moest doorgaan bolden . Ik had geen tijd voor reflexen en gooide ogenblikkelijk de fles jenever, die ik nog in mijn hand had met het rustgevende idee deze bij zijn vriendjes in de koelkast te zetten, naar zijn vermoedelijk hoofd. De fles miste denk ik. Hoe dan ook het wezen wist me spraakloos mee te delen dat hij geen kwaad in de zin had. Het verzocht me mijn vijandelijkheden te staken en hem zijn verhaal te laten doen. Ik ging aan tafel zitten, de tafel waar Kabbeltje met zijn kom woont, en schonk twee borrels in . Het wezen plofte (het was meer flatsen wat hij deed) op de tweede stoel neer en toen zag ik het. Kijkende naar het wezen en de kom met het zeemonstertje er in, ze leken als twee druppels water op elkaar! Het wezen maakte me duidelijk dat hij en zijn planeetgenootjes waren gekomen om een invasie te plegen op de aarde en al het leven uit te roeien, je kent dat wel. Maar toen ze zagen dat Kabbeltje in zijn kom een standbeeld van hun heilige profeet Gloooooeeepp had staan die hij scheen te aanbidden besloten ze dat wij op aarde het Ware Geloof aanhingen en ons daarom nooit kwaad zouden kunnen doen. Sindsdien ben ik heel blij met Kabbeltje en krijgt hij elke dag een schone kom.