Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#227 De laatste in zijn soort

Abel zat hoog en droog in zijn boomhut. De paden vulden zich met mensen, die overal en nergens heengingen. Om ieder individu een gezicht te geven begon Abel namen te verzinnen, een verleden bij de voetstappen die spoedig door regen zouden worden gewist. Een tijdlang bood dit afleiding, hoefde Abel niet na te denken over de bomen die kaal waren terwijl het hoogzomer was. Wind en regen begonnen zijn hut te geselen en haalden hem uit zijn concentratie. Hij zocht wanhopig naar het gezicht in de menigte waar hij net nog een leven bij verzonnen had, maar het was verdwenen. Waar ze konden bedekten de mensen hun hoofden tegen de regen, die ongenadig naar beneden kletterde, in een stroom waar geen einde aan leek te komen. Abel voelde zich ineens gezegend door de beschutting die hij genoot. De enige met nog een dak boven zijn hoofd, wist hij zonder dat hij kon verklaren waarom. Blijkbaar was het de bedoeling dat hij de mens naar het einde der tijden zag wandelen, zonder medelijden te hebben. Langzaam sloot hij zijn ogen, leunde tegen de korte wand van de boomhut, die onbewerkt was en naar hars rook. Voordat hij wegzonk in een droom zonder begin of einde wist hij dat hij wakker zou worden als de laatste. De laatste in zijn soort.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Somber toekomst beeld. Doet me denken aan de laatste scene van The Fog van Stephen King. Is het niet laatste van zijn soort? Graag gelezen.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooie -maar inderdaad sombere- sfeertekening. 'in zijn soort' is naar mijn idee correct, volgens mij mag je 'in' een beetje als 'binnen' lezen. Ik haakte juist op 'medelijden beoefenen'. Ik zou kiezen voor 'hebben' of misschien 'oefenen', 'beoefenen' is voor mijn gevoel meer uitvoeren in de zin van een sport beoefenen. Nu ja, kortom: Graag gelezen. :-)

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook deze tekst vind ik niet erg goed aansluiten bij de geformuleerde schrijfopdracht. De opdracht was bedoeld als oefening in het beschrijven van een omgeving zonder daarbij hoofdzakelijk de toevlucht te nemen tot adjectieven. Het ging hier dus juist niet om een plot of al dan niet verrassende ontknoping. Maar ‘simpelweg’ om een geslaagde beschrijving van een omgeving. Taaltechnisch heb ik niet veel op de tekst aan te merken, maar wie zoekt zal vinden, dus er is altijd wel wat: Het 'medelijden uitoefenen' was al genoemd en is inmiddels veranderd in 'medelijden betrachten', maar dat is ook geen lekkere combinatie. Ik weet hoe lastig het kan zijn om het juiste werkwoord bij een bepaald zelfstandig naamwoord te vinden (en blijf vooral lezen, want ik kom zo met de gouden tip). Als je dan een keuze maakt, zoals bijvoorbeeld 'betrachten' zoek de exacte betekenis van zo'n woord dan even op. Bij 'betrachen' komt de Dikke Van Dale met: mbt. iets dat een ver­plich­ting of voor­schrift be­helst zich hou­den bij of aan …, in acht ne­men, op­vol­gen voor­na­me­lijk in vas­te ver­bin­din­gen • de deugd be­trach­tenzijn plicht be­trach­ten vol­bren­gen, doen Dan kun je eigenlijk alleen maar concluderen dat 'betrachten' niet geschikt is in combinatie met 'medelijden' En dan nu de beloofde gouden tip: combinatiewoordenboek.nl. Probeer het maar eens uit met 'medelijden', er gaat een wereld voor je open. Eerst en hele rits opties ter combinatie met 'medelijden' als onderwerp (subject) en dan nog een berg opties voor 'medelijden' als lijdend voorwerp of als onderdeel van een voorzetselbepaling. Keuze te over! Ook problematisch in die laatste alinea: 'Langzaam sloot hij zijn ogen en liet zich dragen door de wand'. Dit is een foutieve samentrekking. Zie bijvoorbeeld https://www.braint.nl/taalgids/stijlfouten/foutie… voor meer informatie. Er is sprake van een nevenschikking van twee zinnen die bepaalde elementen gemeen hebben: hij sloot zijn ogen EN hij liet zich dragen door de wand. Het probleem is dat hij dat ogen sluiten langzaak deed, wat in de eerste nevengeschikte zin tot inversie leidt (persoonsvorm 'sloot' komt voor het onderwerp 'hij'. Maar in de tweede zin hoort 'langzaam niet thuis' en is er dus ook geen inversie. Dat betekent dat 'hij' daar VOOR de persoonsvorm hoort te staan. En dat betekent weer dat je 'hij' daar niet mag weglaten. Dus het moet zijn: 'Langzaam sloot hij zijn ogen en HIJ liet zich dragen door de wand'. Als je het over 'de wand' hebt, veronderstel je dat de lezer weet over welke wand je het hebt. Er is nog geen wand ter sprake gekomen. Wel weet de lezer inmiddels dat de hoofdpersoon zich in een boomhut bevindt. Moet de lezer nu dan spontaan concluderen dat die boomhut maar één wand heeft? Dat lijkt me niet logisch. Dus ik zou hier eerder iets schrijven als 'een van de wanden van de hut' of 'de dichtstbijzijnde wand'. 'zonder begin en einde' --> beter is: 'zonder begin OF einde' 'in zijn soort' is prima ('van zijn soort' mag ook en zelfs met 'uit zijn soort' heb ik niet echt moeite). Afgezien van het taaltechnische aspect, zie ik toch nog wel een ander pijnpuntje: ik vind het als lezer lastig om goed in de tekst te komen. Ik zal even mijn ervaring als lezer bij het begin van de tekst stap voor stap proberen te beschrijven. 1. Abel zat hoog en droog in zijn boomhut. --> Duidelijk. Iemand die Abel heet zat in een boomhut. Zijn boomhut. Prima. 2. De wegen vulden zich met mensen, die overal en nergens heengingen. --> De wegen? O er zijn dus wegen en dat had ik eigenlijk al moeten weten of zo? Hm, een boomhut midden tussen de wegen, wel een beetje vreemd. Verder geen issues hier. 3. Om ieder individu een gezicht te geven begon Abel namen te verzinnen, een verleden bij de voetstappen die spoedig door regen zouden worden gewist. --> Ik kan het volgen, alleen moet ik mijn beeld wel weer bijstellen. Als voetstappen zichtbaar zijn, zijn het blijkbaar onverharde wegen. Misschien was weggetjes dan beter/duidelijker, of paden of zo. 4. Een tijdlang bood dit afleiding, hoefde Abel niet na te denken over de bomen die kaal waren, terwijl het hoogzomer was.---> De komma tussen 'waren' en 'terwijl' kan beter worden weggelaten. Ook moet ik opnieuw mijn inmiddels opgebouwde beeld bijstellen. De bomen zijn kaal, dat wist ik nog niet, past ook niet bij het beeld dat ik inmiddels had opgebouwd, bij hoog en droog in een boomhut denk ik er automatisch ook gebladerte bij. Maar goed, I stand corrected. Het zal dus wel winter zijn of laat in de herfst (er is immers al aangekondigd dat het straks gaat regenen). O nee, het is hoogzomer, weer moet ik mijn beeld bijstellen (wat op dit punt uiteraard te bedoeling is, maar met al het voorafgaande wordt het wel een beetje vermoeiend zo, waardoor het 'verrassingseffect' hier dan uiteindelijk juist minder is. Ten slotte heb ik dan ook nog moeite met deze zin: 'Hij zocht wanhopig naar het gezicht in de menigte waar hij een leven bij gedroomd had, maar het was verdwenen. ' in de volgende alinea. Wanneer was dat dan gebeurd, dat dromen? Dat moet dan wel zijn geweest voordat dit verhaal begon, anders klopt er iets niet. Maar hij had dat gezicht blijkbaar wel even gespot tussen al die mensen (het kan namelijk niet verdwijnen zonder er eerst geweest te zijn). Waarom is dat moment van dat spotten zelf dan niet genoemd? Ik vind dit allemaal erg verwarrend. Nu is verwarring wel iets wat goed bij een preapocalyptische tekst past, maar ik vind dit niet echt het juiste soort verwarring. Het moet allemaal wel kloppen immers.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor je uitgebreide commentaar, Katja. Ik heb wat dingen aangepast en zal de tekst op een later tijdstip nog een keer kritisch doorlezen.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Graag gedaan! Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik zal waarschijnlijk niet altijd zo uitgebreid reageren (en als je denkt dat veel feedback een slecht teken is: dat is niet zo - als feedbackgever doe je niet veel moeite als iets niet de moeite waard is). Mocht je graag willen dat ik er na een eventuele nadere revisie nog eens een blik op werp, dan hoor ik het wel.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Graag gedaan! Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik zal waarschijnlijk niet altijd zo uitgebreid reageren (en als je denkt dat veel feedback een slecht teken is: dat is niet zo - als feedbackgever doe je niet veel moeite als iets niet de moeite waard is). Mocht je graag willen dat ik er na een eventuele nadere revisie nog eens een blik op werp, dan hoor ik het wel.
Nogmaals bedankt, Katja. Je feedback is heel leerzaam. Gr. Nynkr

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nynke, ik heb je tekst graag gelezen. zelf dacht ik ontdekt te hebben dat bijvoeglijke naamwoorden niet de bedoeling waren, - bijv hoog en droog bij de ikfiguur in de boomhut. - die ongenadig naar beneden kletterde: hier denk ik dat ongenadig niet de bedoeling is vanwege dat het slaat op de regen. De schrijfcoach heb ik uitgebreid bestudeerd en ik ga dat nog een keer herlezen. Zeer leerzaam. Je tekst vind ik fijn om te lezen. Ik wens je een fijn inspirerend 2019.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nynke, ik heb je tekst graag gelezen. zelf dacht ik ontdekt te hebben dat bijvoeglijke naamwoorden niet de bedoeling waren, - bijv hoog en droog bij de ikfiguur in de boomhut. - die ongenadig naar beneden kletterde: hier denk ik dat ongenadig niet de bedoeling is vanwege dat het slaat op de regen. De schrijfcoach heb ik uitgebreid bestudeerd en ik ga dat nog een keer herlezen. Zeer leerzaam. Je tekst vind ik fijn om te lezen. Ik wens je een fijn inspirerend 2019.
Dank je wel Marie. Ik heb wel bijwoorden en andere vormen van beschrijving gebruikt. Een bijvoegelijk naamwoord staat altijd direct voor een zelfstandig naamwoord en volgens mij komen die niet in de tekst voor. Jij ook een goed 2019. Gr. Nynke

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die wijsheid klopt wel, maar het was niet mijn bedoeling ook bijwoordelijk gebruikte bijvoeglijk naamwoorden uit te sluiten. Dat uitsluiten van bijvoeglijk naamwoorden was ook slechts een middel, niet het doel (ik heb daar in mijn reactie op een andere bijdrage ook al wat meer over gezegd). Met Einstein Junior heb ik overigens geen ervaring. Ik raad altijd aan te kijken wat de Taaladviesdienst van het Genootschap Onze taal te melden heeft. In dit geval is dat hier te lezen: https://onzetaal.nl/taaladvies/bijvoeglijk-naamwo… Overigens was ik ook hier mijn feedback begonnen met vermelden dat ik de uitwerking niet optimaal vond aalsuiten bij de opdracht. Maar nogmaals: daarbij gaat het mij niet eens zozeer om de specifieke aan- dan wel afwezigheid van bijvoeglijk naamwoorden.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nynke, ik heb je graag weer gelezen, ik vond het ook een somber verhaal, maar wel mooi! De sfeer kwam bij mij goed over. @N.D.D.; Grappig hoe jouw link in #13 verwijst naar jouw nickname. :D

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nynke, ik heb je graag weer gelezen, ik vond het ook een somber verhaal, maar wel mooi! De sfeer kwam bij mij goed over. @N.D.D.; Grappig hoe jouw link in #13 verwijst naar jouw nickname. :D
Dank je wel Ton. İk had de film de Ark van Noach op Netflix gezien en was dasrsoor geïnspireerd geraakt. Gr. Nynke

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit verhaal werkt op zoveel fronten. Zit Abel vast in het hiernamaals, of is er een tsunami aan de gang. Wat dan ook, hier word ik blij van.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway: Hoi, Ik heb het nog eens gelezen. Jouw HP zit op een hoogte, en die van mij ergens in de diepte, terwijl ze gevoelsmatig op eenzelfde plek blijken te zitten. (Haha, wie weet komen ze elkaar wel eens tegen.) @Ton; ik lijd ook regelmatig aan N.D.D. (Wie weet is het fenomeen wel naar mij vernoemd. Uh. :rolleyes: )

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit verhaal werkt op zoveel fronten. Zit Abel vast in het hiernamaals, of is er een tsunami aan de gang. Wat dan ook, hier word ik blij van.
Bedankt voor je positieve reactie, J.C. Hommel. Dat zou ook nog een optie zijn dat hiernamaals. Nee ik ga er vanuit dat Abel opnieuw geïncarneerd is en zijn leven ditmaal op een andere manier eindigt.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit verhaal werkt op zoveel fronten. Zit Abel vast in het hiernamaals, of is er een tsunami aan de gang. Wat dan ook, hier word ik blij van.
Bedankt voor je positieve reactie, J.C. Hommel. Dat zou ook nog een optie zijn dat hiernamaals. Nee ik ga er vanuit dat Abel opnieuw geïncarneerd is en zijn leven ditmaal op een andere manier eindigt.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway: Hoi, Ik heb het nog eens gelezen. Jouw HP zit op een hoogte, en die van mij ergens in de diepte, terwijl ze gevoelsmatig op eenzelfde plek blijken te zitten. (Haha, wie weet komen ze elkaar wel eens tegen.) @Ton; ik lijd ook regelmatig aan N.D.D. (Wie weet is het fenomeen wel naar mij vernoemd. Uh. :rolleyes: )
Dank je wel N.D.D. Ja als je het zo bekijkt dan klopt dat wel ja. Gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Zit ik van je verhaal te genieten en dan eindig je zo. Zeer triest.
Ha, ha. Ja sorry je kent me. Je kan er zelf toch nog een happy end bij verzinnen. Gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een heel bijzonder verhaal. Ik vind deze zin prachtig: 'De paden vulden zich met mensen, die overal en nergens heengingen.' Ik vind de naam Abel goed gekozen.