Hoi Marie, opruimen kan zo lastig zijn, vooral als ze onder herinneringen weer gaan leven. Ik proef de melancholie in je verhaal. Een paar dingetjes: In de eerste alinea lees ik drie keer 'maar' vlak achter elkaar. Ik denk dat ze alle drie weg kunnen. Achter 'zegt Bert' vergat je een punt te zetten. Misschien dat die muizenval nog wat extra woorden verdient? Graag gelezen!

Prima hoor, dat je het nog eens helemaal opnieuw hebt gedaan. Ik ga hier dus feedback geven op je nieuwe stuk tekst. Geweldig dat je het zo serieus aanpakt. En deze tekst sluit prima aan bij de opdracht. Geen afgerond verhaal, maar dat is in dit geval dus eerder positief dan negatief :) En gelukkig maar, want hij is nu al flink op lengte (480 woorden in plaats van ergens tussen de 200 en 400). Je tekst is natuurlijk overduidelijk een beschrijving van een omgeving, maar met die beschrijving vertel je ook een verhaal, wat het interessant maakt. Een verhaal dat heden en verleden met elkaar verbindt, dat werkt heel goed zo. Je hebt met zinnen als 'nu op onderzoek uitgaan in mijn eentje, wil ik dat eigenlijk wel' gekozen voor een vrij informele, een beetje babbelige stijl, en dat werkt ook goed hier. Het begin is sowieso heel sterk: met de formulering 'naar de hemel klimmen' trek je de lezer meteen bij zijn of haar lurven de tekst binnen. En aan het eind van de derde zin valt het woord 'zolder'. Daarmee geef je de lezer een duidelijk referentiekader, wat rust schept. Prima dus. 'naarde hemel klimmen' is mooi, 'voeten die zeggen dat er veel treden zijn geweest' is mooi, dan is het prima om er daarna eens een wat meer clichématige uitdrukking tegenaan te gooien, zoals je dan ook doet door over lood ik de schoenen te beginnen (hoewel dat misschien wel een beetje 'vecht' met die 'pratende' voeten, Overige punten: 'Ik schakel mijn zaklamp van mijn smartphone in.' --> Zo zeg je dat toch niet? Beter: 'Ik schakel DE zaklamp van mijn smartphone in.' 'Wauw wat een ruimte, hier kunnen wel veel kamertjes gemaakt worden.' --> Heerlijk om te zien dat er nog mensen zijn die 'wauw' schrijven, zoals dat in het Nederlands hoort. 'wow' is slechts de Engelse versie. --> Ik heb wel wat moeite met die 'kamertjes'. Waarom dat verkleinwoord? Op een of andere manier komt dat een beetje onheilspellend op me over, voor welk soort gebruikheb je 'kamertjes' nodig in plaats van gewoon 'kamers'? Het woord 'wel' zit me daar ook nog bij dwars: hier wel, maar ergens anders niet? Misschien bedoel je gewoon iets van 'hier zouden aardig wat kamers van gemaakt kunnen worden'? ' Brr die had ik er liever niet bij, maar een gegeven paard mag je niet in de bek kijken.' --> Graag een komma na 'brr' ---> 'die had ik er liever niet bij' komt op een of andere manier niet op me over als standaardtaal: ik vraag me dan meteen af WAAR je ze liever niet bij zou hebben. Wellicht is dit iets regionaals (ik kom zelf uit Brabant en word er ook nog altijd regelmatig op gewezen dat iets wat ik heb geschreven en als volkomen normaal beschouw, op mensen uit andere delen van het land vreemd overkomt. Zoiets vermijd ik dan voortaan liever, tenzij het natuurlijk voor een doelgroep van alleen maar medebrabo's bedoeld is.) 'Dat ik dit huis van tante Jess geërfd heb is een, maar nu op onderzoek uitgaan in mijn eentje, wil ik dat eigenlijk wel?' --> dit huis? dat klinkt alsof ze er meer dan één had. Waarom niet gewoon 'het huis'? Of anders 'dit huis, het huis van tante Jess'. ik heb overigens geen enkel bewaar tegen de aanwezigheid van tante Jess hoor :) --> ik zou 'een' hier als 'één' schrijven. Bij het lezen struikelde ik er in eerste instantie echt over. 'Ik sta nu op de plankenvloer van de zolder, van links komt koude lucht, ik schijn naar die kant en zie dat er een dakraam op een kier staat.' --> Ik zou gewoon een punt zetten na 'lucht', in plaats van een komma. --> 'ik schijn naar die kant' vind ik niet zo mooi. Je hebt natuurlijk net iets eerder ook al ' ik schijn die kant op' geschreven en ik snap dat je dat niet letterlijk wilt herhalen. Maar nu heb je wel gekozen voor een erg minimale variatie, en die rammelt naar mijn gevoel ook een beetje. Suggestie: 'ik richt mijn telefoon tegen die luchtstroom in' (persoonlijk had ik gewoon een zaklamp mee naar boven genomen, dat schrijft hier een stuk lekkerder :) 'Eromheen zitten spinnenwebben, het rag waaiert sierlijk in de wind. ' --> heel mooi, dat sierlijk in de wind waaierende rag. ' Ik kijk eronder met de lamp, het lekt niet, de houtenvloer is kurkdroog.' --> vermoedelijk kijkt de ik-persoon toch echt gewoon met zijn/haar ogen en niet met de lamp --> het is inmiddels niet erg duidelijk meer waar 'eronder' naar verwijst. Ik vermoed naar het dakraam dat op een kier staat, maar sinds dat woord zijn er alweer aardig wat andere zelfstandig naamwoorden voorbij gekomen, dus ik zou die verwijzing aanpassen (explicieter maken). --> 'houtenvloer' bestaat in tegenstelling tot het eerder gebruikte 'plankenvloer' niet als zelfstandig woord en moet dus los van elkaar (protest in te dienen bij de mensen van Van Dale) 'Ik schijn en zie kasten staan, eentje staat op een kier, tussen deur en kast een spinnenwebbengordijn.' --> Ik vrees dat 'schijnen', zonder iets erbij, voor slechts weinigen is weggelegd, bijvoorbeeld voor de zon. Ik snap dat je dat gedoe met die zaklampfunctie van de telefoon een beetje lastig begint te vinden. Ik zou zelf de ik-persoon inmiddels wel een lichtknopje hebben laten tegenkomen. Waarmee wellicht slechts een verdwaald peertje gaat branden, zodat het zicht nog net zo beperkt blijft. Maar dan heb je weer even wat meer variatiemogelijkheden. --> Ik weet niet of kasten wel geschikt zijn om met 'eentje' naar te verwijzen. Liever: 'er staat er een op een kier' 'Ik loop ernaar toe, ...' --> 'ernaartoe' moet aan elkaar. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/er-voorzetsel-werk… '...dan zie ik in de kast iets groots liggen, een etalagepop? Tante Jess was coupeuse.' --> Ik heb moeite met 'iets groots zien liggen'. Volgens mij zie je automatisch meer dan alleen maar dat iets' groot' is. En wat noem je groot? Zeg dan op zijn minst iets als 'Ik zie iets liggen ter grootte van een zus of zo'. --> Ik zou hier ook wat woordjes toevoegen om de lezer wat meer 'steun' te geven. Bijvoorbeeld 'misschien' voor 'een etalagepop' en/of 'immers' voor 'coupeuse'. 'Als ik erop schijn met mijn licht zie ik dat het een grote beer is.' --> Dat licht blijft een probleem, dat hier nog verder gecompliceerd wordt door het bestaan van de uitdrukking 'ergens zijn licht over laten schijnen' --> misschien beter 'knuffelbeer' dan alleen 'beer' (of anders 'teddybeer') 'Daar heb ik vroeger bijgeslapen, herinner ik me.' --> En hier moet er juist een spatie tussen 'bij' en 'geslapen'. Het betreft immers niet het werkwoord 'bijslapen'. Overigens zou ik hier sowieso voor iets anders kiezen in plaats van een constructie met 'bij'. Met 'bij' klinkt het of de ik-persoon bij de beer ging liggen. het kan natuurlijk wel, dat die beer de vaste bewoner van een logeerbed was en dat de ik-persoon daar dan bij kroop, maar het zou niet mijn eerste keus zijn.Liever 'die beer lag (hier) vroeger altijd bij me in bed (dat 'hier' lijkt me nuttig om te benadrukken dat het gaat om de keren dat de ik-persoon bij tante Jess logeerde - daar ga ik tenminste van uit). 'Dan recht tegenover me is de ruimte immens, voortdurend op de grond schijnend bereik ik het dak aan de zijde van het huis.' --> 'Dan' zou ik weglaten, 'tegenover' wringt ook een beetje. Bedoel je niet meer 'recht voor me uit'? En waar je 'zijde' schrijft bedoel je denk ik 'zijkant' (hoewel een huis meestal toch wel twee zijkanten heeft (en vier zijden, dus 'de zijde' is pas echt problematisch) 'Struikelend over van alles en nog wat, ik kan het niet onderscheiden. ' --> Je gebruikt wel vaker van die 'incomplete zinnen' en dat werkt meestal ook prima. Maar hier zou ik 'struikelend' toch echt gewoon in 'Ik struikel' veranderen. Dat 'struikelend' heeft hier m.i. geen meerwaarde. --> 'ik kan het niet onderscheiden': liever: 'ik kan het allemaal niet van elkaar onderscheiden' 'Wie bewaart heeft wat en de beste raad is voorraad, zei tante Jess altijd. --> Ik heb tante Jess niet gekend, dus als zij dat zo zei, dan is dat maar zo, maar het lijkt me waarschijnlijker dat ze 'Wie WAT bewaart...' zei. En het is een citaat, dus graag even aanhalingstekens eromheen. '...mijn licht en daarmee mijn zicht is beperkt' --> bij een constructie als deze is het altijd dubben of je nu een enkel- dan wel meervoudsvorm voor het werkwoord moet gebruiken. Ik zou hier het werkwoord naar voren halen, dan heb je dat probleem niet: 'mijn licht is beperkt, en daarmee (uiteraard ook) mijn zicht'. 'Daar staan de ligstoelen, waar we samen op gezeten hebben.' --> de komma is overbodig of eigenlijk - en dat zul je mij niet vaak horen zeggen - is hij hier gewoon echt fout. Je bedoelt 'waar we samen op gezeten hebben' ongetwjfeld als een beperkende bijzin en dan mag er echt geen komma voor staan. Zie https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/459/komm… 'Ik voel aan mijn rechter pink, die klemde toen tussen de klapelementen van de ligstoel. ' --> 'rechterpink' kun je beter als één woord schrijven. Zie https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/504/link… ' Ze was zo kordaat, zag overal humor in de dagelijkse dingen van het leven.' --> liever 'altijd' in plaats van 'overal' ' Ernaast ligt een schepje, plastic, daar moest tante Jess toch niets van hebben?' --> Ik zou met 'Plastic' een nieuwe zin beginnen. Anders lijkt het of alleen het schepje van plastic is, en ik vermoed dat het emmertje dat ook is. 'Dan liggen er dozen en nog eens dozen, op hoge stapels, als ik erop schijn lees ik: breekbaar, op een andere doos: dingetjes en datjes van de slaapkamer' --> ik denk dat dozen eerder staan dan liggen. --> Dat 'dan' vind ik niet echt goed werken hier. Wel als je er wat aan toevoegt, zoals in: 'Dan staan er ook nog een heleboel dozen. Dozen en nog eens dozen op hoge stapels, enz....' --> 'erop' kan alleen naar die dozen en nog eens dozen op hoge stapels verwijzen, niet naar één specifieke doos. Je kunt het daarom daarna niet over een 'andere doos' hebben. --> moeten het niet 'ditjes' in plaats van dingetjes' zijn?

Marie, tante Jess is een heerlijk mens, dat lees ik uit je hele beschrijving. De feedback van Katja vind ik heel goed. (ook op mijn stuk en dat van de andere schrijvers). Haar commentaar voegt werkelijk iets toe vind je ook niet? Ik heb je stukjes graag gelezen en snap dat jouw herinneringen aan tante Jess, veel, stof heeft doen opwaaien, maar ik denk meer in je hoofd dan letterlijk op zolder. :)

Hoi Mw.Marie, Een mooi en boeiend verhaal (allebei trouwens). De details heb je goed omschreven. Drie weken geleden heb ik de zolder opgeruimd en kwam bijzondere spullen tegen! De reactie van Katja is inderdaad heel leerzaam :thumbsup: Graag gelezen!

Hoi Mw.Marie, Mij nam je ook mee, ik zag het zo voor me. het is inderdaad een zeer leerzame opdracht, die ik in eerste instantie ook verkeerd begrepen had. 8)

Hoi, graag gelezen. Tante Jess was vast een hele leuke tante. Haar aanwezigheid brengt een beetje luchtigheid op de trieste zolder. :thumbsup:

1. -> 'die had ik er liever niet bij' komt op een of andere manier niet op me over als standaardtaal: ik vraag me dan meteen af WAAR je ze liever niet bij zou hebben. Wellicht is dit iets regionaals (ik kom zelf uit Brabant en word er ook nog altijd regelmatig op gewezen dat iets wat ik heb geschreven en als volkomen normaal beschouw, op mensen uit andere delen van het land vreemd overkomt. Zoiets vermijd ik dan voortaan liever, tenzij het natuurlijk voor een doelgroep van alleen maar medebrabo's bedoeld is.) Brabant zie ik als een leuke landstreek! Ik heb ervan gemaakt: Brr, deze viervoetertjes had ik er liever niet bij, maar een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Mss nu duidelijker dat 'die' op de muizen slaat en ik herhaal het woord muizen niet. Het 'waar' is dan ook duidelijk: op de zolder? Of maak ik het nu alleen maar erger in jouw gevoel.

Ik had geen moeite met 'die', maar met 'er': ik had het over WAAR je ze liever niet bij hebben en met dat .[/quote] WAAR verwees ik dus naar 'er'. Dus je hebt een 'probleem' opgelost dat er wat mij betreft niet was. En mijn probleem is er nog gewoon :) Ik vermoed dat 'iets ER liever niet bij hebben' voor jou een vaste uitdrukking is, die ik dan weer niet als zodanig herken.

Overigens de 'incomplete zinnen' die ik schrijf, doe ik om het woord 'ik' te vermijden. Je kunt variëren met ikzelf en ik, maar persoonlijk vind ik het snel eentonig lezen. Ik heb gezocht bij SOl en google, vond er niet zoveel over helaas.

Ik ben niet zo'n fan van dat weglaten van 'ik'. Het kan wel, maar het heeft enorm veel impact op de schrijfstijl in zijn geheel. Het wordt er heel 'babbelig' door. Die eentonigheid kun je ook vermijden door de zin niet met 'ik' te beginnen, maar met een plaatsbepaling, tijdsbepaling enz. Er zijn wel meer woorden die je vaak in je tekst nodig hebt, het is niet zozeer de frequente aanwezigheid van 'kleine' woordjes die een tekst eentonig maakt als wel de identieke opbouw van veel zinnen.

Nieuw: Als ik langs de kasten schuifel stap ik op iets zachts, een kussen? Ik laveer mijn telefoonlicht voor beter zicht, zie nu dat het een teddybeer is. Die verstopte tante Jess altijd in mijn bed.

'laveren' past hier niet. Zoek het maar eens op in het woordenboek :) Ik zou misschien nog iets toevoegen aan die verstopactie. Nu weet je als lezer niet of dit een fijne dan wel creepy herinnering betreft.

Ik heb geleerd dat woorden als steeds en altijd, zoveel mogelijk vermeden moeten worden.

Ik houd niet zo van dat soort absolute regels. Die zijn leuk voor de basisschool/lagere school, maar als volwassen moedertaalspreker moet je wat mij betreft vooral op je eigen taalgevoel afgaan en niets schrijven dat daar tegenin druist. Bovendien kunnen veel woorden op heel veel verschillende manieren worden gebruikt.Als je qua betekenis 'altijd' wilt zeggen, kun je daar natuurlijk bijvoorbeeld niet 'overal' van maken :)

Er staan dozen op stapels...

Nu ben ik misschien wel echt zout op slakken aan het leggen, maar we zijn immers bezig met de puntjes op de i: ik ken wel de uitdrukking 'op stapel staan', maar 'op stapels niet'. Ik snap dat je dat letterlijk en niet figuurlijk bedoelt, maar voor mij klinkt het of er eerst stapels van het een of ander zijn en daar dan weer dozen op staan. Suggestie: 'er staan dozen op elkaar gestapeld' of gewoon 'er staan stapels dozen'. Mooi om te zien dat je zo zorgvuldig met je tekst bezig bent!

Ha Marie, Ik heb van beide stukjes genoten. Het eerste riep veel herinneringen op. Wat heb je er veel tijd en energie in gestoken. Bravo. Ik heb ook van jou en wederom van Katja veel geleerd. Misschien is mijn voornemen dit jaar wel om meer discipline op te brengen.

Als ik langs de kasten schuifel stap ik op iets zachts, een kussen? De lichtstraal schijnt op een oude teddybeer. Die werd altijd liefdevol verstopt door tante Jess in mijn bed.

:thumbsup: Alleen zou ik 'verstopt' aan het eind van de zin zetten. Sorry, ik heb ook altijd wel wat te zeuren hè :)

Ik zou vooral op je eigen taalgevoel af gaan. Als je ergens regels over leest, prima, en pas ze vooral toe, zeker als je zelf twijfelt over hoe iets moet. Maar als het tegen je eigen gevoel indruist, moet je zeker niet blind een regel gaan volgen, dan zou ik er nog eens goed over nadenken (en/of anderen om advies vragen). Ik hoop dus dat als je die zin nog eens naleest, jij ook 'mijn' versie natuurlijker vindt klinken.Als je begint met een zin als 'Die werd altijd liefdevol verstopt' en daar dan 'door tante Jess' en 'in mijn bed' aan wilt toevoegen, kun je het beste even verschillende mogelijkheden uitproberen en jezelf afvragen wat het best 'klinkt'. Dat talent heb je als het goed is als moedertaalspreker gewoon :) En zo snel ben ik nu ook weer niet hoor, het is maar net waar mijn oog op valt. En ik moet nog steeds een paar bijdragen van (eerste) feedback voorzien, terwijl morgen alweer de nieuwe weekopdracht begint. Het is mijn eerste keer, maar ik geloof dat dit ook wel een meer dan gemiddeld drukke week is geweest (ik meen dat ik 26 inzendingen heb geteld).

Hoi Mw.Marie, mooi hoe je mij als lezer meeneemt in je herinneringen. En fictie of niet; die tante Jess lijkt mij heel bijzonder, echt een tante die kinderen eigenlijk allemaal zouden moeten hebben! En ja, met jou ben ik blij met deze nieuwe schrijfcoach! :thumbsup: