Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#226 - Verzoening

Verzoening In de slaapkamer doen de verduisteringsgordijnen hun werk. Een tweede kreet treft haar ziel. Op de tast voelt ze op het bed. ‘Lieffie, ik ben het. Wat is er?’ Jara huilt met lange halen. ‘Zussie, kom hier.’ Ze zoekt met haar handen een ingang onder de dekens. Jara’s rug is bezweet. ‘Heb je een nachtmerrie?’ Jara klampt zich aan haar vast, nog harder huilt ze. ‘Sssh.’ Ze aait over Jara’s vochtige wang. Lange haren kleven aan haar vingers. ‘R-ed jij het hier al-leen?’ ‘Niet doen.’ Ze legt haar kin bovenop Jara’s hoofd. ‘Dit… hou ik niet vol.’ Ze drukt Jara stevig tegen zich aan. ‘Hoor je wat ik zeg? Ik heb gevochten maar dit kan ik niet winnen.’ Jara’s stem is kalm. ‘Ik wil liever anders. Geloof me.’ Jara beweegt haar hoofd. ‘Roos, je kin doet me pijn.’ ‘Sorry.’ Ze tilt haar hoofd op. ‘Kan ik gaan? Red jij het hier?’ ‘Nee! Ik wil niet dat je gaat.’ Ze kan haar tranen niet meer tegenhouden. ‘Ik weet dat ik gemist ga worden. Dat maakt mijn leven waardevol. Maar ik wil niet dat er met mij een deel van jou dood gaat.’ Ze knijpt haar ogen dicht. Hoe kan Jara dat afschuwelijke woord uitspreken? Jara gaat rechtop zitten en grijpt naar haar hoofd, haar ogen staan klein maar helder. ‘Zonder jou had ik nooit mijn prognose tijd overleefd. Nu sta ik bij mijn grens. Het is op. Mijn moed, mijn hoop. Mijn lichaam. Ik wil dat jij me begrijpt.’ Ze ademt diep in. Hoe kan ze Jara steunen in een besluit waar ze niet achter kan staan? Jara sluit haar ogen en haar gezicht betrekt. Als ze haar ogen opent leest Roos pijn. Jara’s gezicht is grauw. Wie is zij om Jara tegen te houden?

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat triest, wat beklemmend, wat...alles. "Ik weet dat ik gemist ga worden. Dat maakt mijn leven waardevol." Mooi. Jara's verzoening met het onvermijdelijke. Roos' worsteling en tevens uiteindelijke verzoening met Jara's wil. Je hebt de scène pakkend neergezet :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Heftig dilemma, indringend beschreven. Iets om over na te denken. Loslaten van het leven en loslaten van een geliefde. gr. Nynke

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
May die komt binnen bij me, kippenvel bezorg je me, dus fantastisch goed! Hoe ingewikkeld is het iemand los te moeten laten terwijl de dood om de hoek gluurt en diegene dit kan en moet accepteren en dan de ander nog... Klein dingetje: - ‘Zussie, kom hier.’ Ze zoekt met haar handen een ingang onder de dekens. Jara’s rug is bezweet. ‘Heb je een nachtmerrie?’ Deze twee achterelkaar schrijven zou voor mij iets duidelijker zijn dat Roos hier 'in charge is'. - ‘R-edt jij het hier al-leen?’ Ik denk dat Jara hier spreekt, voor mij zou het eenvoudiger lezen als je bijv erachter schrijft: ‘R-edt jij het hier al-leen?’ snikt Jara. Het is natuurlijk jouw tekst. Fijne dag.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi May, wat een hartverscheurende scene. Indringend geschreven, je trok me mee in deze bijna onmogelijke verzoening. Een paar dingetjes: Redt jij het hier alleen = Red jij 'Prognosetijd' mag volgens mij aan elkaar? Net als Marie moest ik af en toe even teruglezen om zeker te zijn wie wat zei, dus ik ben het met haar suggestie eens. Misschien als je 'ze' hier en daar door 'Roos' vervangt is het duidelijker?

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat triest, wat beklemmend, wat...alles. "Ik weet dat ik gemist ga worden. Dat maakt mijn leven waardevol." Mooi. Jara's verzoening met het onvermijdelijke. Roos' worsteling en tevens uiteindelijke verzoening met Jara's wil. Je hebt de scène pakkend neergezet :thumbsup:
:o Bedankt voor je complimenteuze reactie!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
May Laysen. … ook zo kan een verzoening zijn; een verzoening met het lot. Boeiend geschreven.
Een moeilijke verzoening. :nod: Bedankt voor je reactie. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heftig dilemma, indringend beschreven. Iets om over na te denken. Loslaten van het leven en loslaten van een geliefde. gr. Nynke
De dood hoort bij het leven. Het accepteren ervan is vaak het moeilijkst. Bedankt! :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
May die komt binnen bij me, kippenvel bezorg je me, dus fantastisch goed! Hoe ingewikkeld is het iemand los te moeten laten terwijl de dood om de hoek gluurt en diegene dit kan en moet accepteren en dan de ander nog... Klein dingetje: - ‘Zussie, kom hier.’ Ze zoekt met haar handen een ingang onder de dekens. Jara’s rug is bezweet. ‘Heb je een nachtmerrie?’ Deze twee achterelkaar schrijven zou voor mij iets duidelijker zijn dat Roos hier 'in charge is'. - ‘R-edt jij het hier al-leen?’ Ik denk dat Jara hier spreekt, voor mij zou het eenvoudiger lezen als je bijv erachter schrijft: ‘R-edt jij het hier al-leen?’ snikt Jara. Het is natuurlijk jouw tekst. Fijne dag.
Ik heb hiermee gestoeid en heb bewust veel minder de namen gebruikt dan in mijn eerste opzet. Het benoemen van Roos houdt m.i. de lezer op een afstand. De lezer moet meteen in de positie/ huid van Roos zitten. Je eerste suggestie heb ik aangepast. :nod: Dank daarvoor en zoals altijd voor je uitgebreide reactie. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi May, wat een hartverscheurende scene. Indringend geschreven, je trok me mee in deze bijna onmogelijke verzoening. Een paar dingetjes: Redt jij het hier alleen = Red jij 'Prognosetijd' mag volgens mij aan elkaar? Net als Marie moest ik af en toe even teruglezen om zeker te zijn wie wat zei, dus ik ben het met haar suggestie eens. Misschien als je 'ze' hier en daar door 'Roos' vervangt is het duidelijker?
Stom: natuurlijk red jij... :thumbsup: Volgens Google is prognose tijd los :? :? maar Google liegt weleens. ;) Zie mijn reactie waarom ik zo min mogelijk de naam Roos gebruik. Bedankt voor je kritische lezing. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal! Het enige wat het nog sterker zou maken, is als je de lezer dichter bij de personages kunt laten komen. Doordat het in het eerste gedeelte soms niet helemaal duidelijk is wie wat zegt, is de lezer meer bezig met het lokaliseren van de stemmen dat met het inleven in het verhaal. [quote: May Laysen]et benoemen van Roos houdt m.i. de lezer op een afstand. De lezer moet meteen in de positie/ huid van Roos zitten.[/quote] Dit klinkt wat tegenstrijdig. Hoe kan een lezer afstand houden en tegelijkertijd op de huid zitten? Misschien is het interessant om vanuit het perspectief van Roos in de ik-vorm te schrijven, dan kan de lezer zich misschien nog meer inleven. Graag gelezen!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal! Het enige wat het nog sterker zou maken, is als je de lezer dichter bij de personages kunt laten komen. Doordat het in het eerste gedeelte soms niet helemaal duidelijk is wie wat zegt, is de lezer meer bezig met het lokaliseren van de stemmen dat met het inleven in het verhaal. [quote: May Laysen]et benoemen van Roos houdt m.i. de lezer op een afstand. De lezer moet meteen in de positie/ huid van Roos zitten.
Dit klinkt wat tegenstrijdig. Hoe kan een lezer afstand houden en tegelijkertijd op de huid zitten? Misschien is het interessant om vanuit het perspectief van Roos in de ik-vorm te schrijven, dan kan de lezer zich misschien nog meer inleven. Graag gelezen![/quote] Bedankt voor je reactie! Ik bedoelde dat het benoemen van de naam Roos ipv het -ze- gebruik afstand schept voor de lezer. Bij het noemen van de naam Roos gaat de lezer nadenken: wie is Roos nu weer? -Ze- is algemeen en omdat in de eerste zin de plaats van de scene al bekend is en in de tweede zin door gebruik van -haar- het al bekend is dat het personage een ze is, gaat de lezer in de -ze- huid zitten. Dan moet snel duidelijk zijn dat het gaat om twee personages: een ze (later Roos genoemd door het andere personage) en om Jara. Blijft interessante stof om over te discussiëren. :nod: Het gebruik van de ik- persoon is een optie maar heeft weer andere nadelen zoals beperkt perspectief. ;)