#223 - Winterse sprookjes - Sprookjes bestaan

Er was eens een dag dat het onmogelijke mogelijk werd. Sneeuwwitje wrijft de slaap uit haar ogen. Langzaam gaat ze op de rand van haar bed zitten. Ze luistert naar het gekletter van de regen tegen het raam, het regende al weken aaneengesloten.Teneergeslagen sloft ze naar de badkamer. 'Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, zorg dat mijn wallen verdwijnen en voor eeuwig weg zijn gebrand.' Haar huid is in een oogwenk weer strak, en voelt wederom zijdezacht aan. Een glimlachje verschijnt op haar gezicht. De robuuste houten klok in de woonkamer slaat negen maal. Sneeuwwitje schrikt, het is al laat en ze had al bij de Zeven Dwergen moeten zijn. Vlug pakt ze haar regenjas beet en holt door de plassen water naar het kleine huisje. Dopey opent vlug het deurtje. Sneeuwwitje eet een klein hapje van haar zoete broodje. Een traan rolt over haar gezicht. 'Waarom ben je zo droevig de laatste tijd Sneeuwwitje?' vraagt Happy. 'Het regent al weken pijpestelen, ik mis de sneeuw Happy. Het mooie witte landschap, het geknisper bij een boswandeling. De volle maan die in de nacht het bos omtovert in een schilderachtig sprookje.' Doc sluit voor even zijn ogen en zegt zacht: 'De mens...' Sneeuwwitje gaat weer naar huis en alle dwergen gaan meteen in beraad. Happy neemt het voortouw, hij zegt dat het belangrijk is om Sneeuwwitje weer zo snel mogelijk op te vrolijken. Opeens springt Doc van zijn stoel en zegt: 'Ik heb een plan, we roepen voor vanavond alle sprookjesfiguren bij elkaar en zoeken een lieve prins voor haar!' Grumpy doet spontaan een vreugdedansje. Sneezy opent gelijk de magische doos. Dopey grijpt de 'rookpijp' beet en snelt naar buiten. Hij hoopt maar dat iedereen zijn rooksignalen ziet. Bashful pakt voorzichtig de postduif uit zijn kooitje en stuurt hem naar Cruella. Sneezy zwengelt de telefoon aan, en belt Peter Pan. Sleepy schrikt wakker, hij holt vlug door het bos naar Robin Hood. Alle dwergen zijn in rep en roer. De avondschemering daalt neer, langzaam verzamelen alle sprookjesfiguren zich bij het kampvuur. Aladdin vliegt geruisloos voorbij op zijn oosters tapijt. Sneeuwwitje is verbaasd en blij verrast dat ze iedereen bij elkaar ziet staan. 'Ssssst...', sist Sneezy en maant iedereen tot kalmte. Het geroezemoes verdwijnt langzaam. Hij schraapt zijn keel en verkondigt: 'Lieve Sneeuwwitje, wij zijn hier bij elkaar gekomen om jou op te vrolijken. Aladdin is speciaal voor jou overgevlogen naar het sprookjesbos. Je mag maar liefst drie wensen bij hem doen.' Sneeuwwitjes gezicht straalt van blijdschap. 'Waar blijft Robin Hood?' fluistert Dopey in Sleepy's oor. Sleepy pruilt en haalt zijn schouders op. Sneeuwwitje wrijft met haar hand over de toverlamp. Drie geesten stromen elegant uit de lamp en zweven boven het kampvuur. Aladdin knikt. 'Ik wens dat het vanavond gaat sneeuwen, en dat de mensen beter omgaan met Moeder Aarde. Mijn laatste wens is, dat ik snel de prins van mijn dromen mag kussen.' Aladdin sluit zijn ogen en tuit zijn lippen. Maar plots wordt het donker, een koude bries doet alle lichtjes uitwaaien. De regendruppels veranderen in kleine sneeuwvlokjes. De lichten in de huizen van de grote mensen wereld gaan opeens uit. Kaarsjes worden aangestoken. Auto's stoppen op de weg en de mensen gaan te voet verder. Kolencentrales sluiten, en windmolens nemen het roer over. Robin Hood loopt stilletjes naar Sneeuwwitje toe en pakt kalm haar schouder vast. Ze schrikt, maar Robin Hood houd haar teder beet en kust haar zachte lippen. En ze leefden nog lang en gelukkig.