#223 Sneeuwwitje

Ook het sprookjesbos ontkomt niet aan de nieuwe ijstijd. Alles is bedekt met een dikke laag sneeuw en ijs. Sterker nog, alles is sneeuw en ijs. Zelfs de sprookjesfiguren zijn van ijs of van sneeuw. IJzige tijden, ook voor Sneeuwwitje. Opnieuw ontpopt Sneeuwwitje zich als een oogverblindende sneeuwvrouw. Haar sneeuwkleedje is zoveel witter dan van de andere sprookjesfiguren, wat een ijspegel in het oog van haar boze ijskoude stiefmoeder is. Wanhopig staart zij in het ijsmeer, stelt vervolgens haar befaamde vraag: “Waterijsje, waterijsje op deze bevroren waterkant, wie is de mooiste in dit winterwonderland?” Het antwoord hierop luidt knerpend doch zwierig: “Uw schoonheid laat een ijzige indruk achter. Echter, het meisje met de sneeuwwitte uitstraling is miljoen keer mooier en cooler dan u.” Deze bespiegeling maakt stiefmama witheet, ze krijst tegen haar door ijs opgezette witte kraai: “Invriezen, die hap, vervolgens in ijsblokjes hakken. Hoe krijgen we Sneeuwwitje in de vriezer? Misschien moeten we haar eerst verslaafd maken aan de verdovende sneeuw!” Hoe kil ook, kleding is taboe in dit wintertafereel. De zijderupsen hebben de koude niet overleefd, de katoenbollen zijn sneeuwballen geworden. Desondanks houden de sprookjesfiguren het hoofd koel, sneeuwpoppen staan bekend als naaktrecreanten. Alleen de winterheks heeft een warme witte hermelijnen pels bemachtigd. Hiermee spookt zij als een wit wief door het woud. De ijsberen staan als verstijfd als zij voorbij vliegt, zij zijn niet in staat een ijselijke kreet uit te brengen als waarschuwingssignaal richting Sneeuwwitje en haar dwergsneeuwpopjes. De zeven dwergen hebben door de weersomstandigheden vorstverlet. Zij zitten niet stil en proberen zoveel mogelijk kristallen te delven, waarmee zij mooie ijssculpturen maken. Hiermee hebben zij hun huisje opgeluisterd dat steeds meer op een ijspaleis begint te lijken. Sneeuwwitje voelt zich thuis als een snow babe en slalomt er als een olympische skiester omheen. De sneeuwuilen hebben de dwergen ingefluisterd dat de heks zich schuilhoudt onder een hermelijnen dekmantel. Na rijp beraad besluiten zij gezamenlijk een onzichtbaarheidsmantel voor Sneeuwwitje te ontwerpen. Voorzichtig houwen zij een spierwit kleed uit de natuurlijke sneeuw rondom hun ijsprinses om te voorkomen dat zij in verkeerde handen valt. De duivelse stiefmoeder die ronddoolt als een dwaas, maakt de ene uitglijder na de andere en valt tot slot in een wak. Zij eindigt als voer voor een uitgehongerde zwaardwalvis. Koning Winter loopt zich warm voor Sneeuwwitje. Op zekere dag doet hij zijn houtjes onder en vraagt haar ten huwelijk. Zij blijken voor elkaar gemaakt, niets staat hun geluk in de weg. Totdat door de opwarming van de aarde er scheurtjes in hun relatie ontstaan. Het dagelijkse bestaan is niet langer een ijsrevue.