Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#223 - De ijsvorst

Er groeiden ijsbloemen op het venster van de zolderslaapkamer. "Die kunnen we niet plukken,” vertelde Helena aan Meneer Konijn. “En zelfs al zouden we ze kunnen plukken, dan nog mocht het niet. De ijsvorst zou ons komen halen en ons opsluiten in zijn paleis.” Meneer Konijn luisterde maar met een half oor. Hij had honger. Hij wilde ontbijten. "Moet dat nu meteen?” zeurde Helena zachtjes, “Het is zo lekker warm onder mijn deken!” Maar Meneer Konijn drong aan en Helena voelde een plas opkomen. Het geklater van haar water was het enige geluid in het boshuisje. Vader en moeder waren voor het krieken van de dag vertrokken. Tijdens de kerstvakantie bleef Helena alleen thuis terwijl haar ouders uit werken waren. Helena vond dat niet erg. Ze was al een grote meid. Aan de keukentafel smeerde Helena een boterham. Ze sneed er de korstjes af voor Meneer Konijn. Meneer Konijn at dat graag. Het was ook goed voor zijn tandjes, zo maakte ze vader en moeder graag wijs. Na het ontbijt keken ze samen in een groot prentenboek vol sprookjes. Helena vertelde wat ze zag en hij luisterde alsof hij het verhaal voor het eerst hoorde, al kende hij elk woord. Daarna maakten ze samen een tekening. ‘s Middags zette Helena een kommetje soep op het kolenfornuis voor zichzelf; ze serveerde een wortel voor Meneer Konijn. Door het keukenraam zag ze hoe het buiten begon het te sneeuwen. "Kijk, Meneer Konijn!” jubelde ze, “De tuin en de vijver krijgen een sneeuwtapijt! Wat zou het leuk zijn nu buiten te spelen!” Ze zuchtte: “Maar dat mag niet, want het is te gevaarlijk. De ijsvorst zou ons komen halen en ons opsluiten in zijn paleis.” Meneer Konijn geloofde haar niet. Volgens hem bestond de ijsvorst niet. Het was een verhaaltje dat ouders hun kinderen vertelden om ze binnen te houden. Waarom zouden ze niet mogen buiten spelen? Als ze zich maar goed induffelden met een sjaal, een muts, wanten en een dikke jas, dan kon er toch niets misgaan? Helena twijfelde en tuurde door het keukenraam. “Kijk,” fluisterde ze plots, “Was dat daar een konijntje dat voorbijhuppelde in de sneeuw?” Zie je wel, snoof Meneer Konijn: konijntjes zijn niet bang van de ijsvorst, waarom zouden wij dat zijn? Kom, laten we buiten spelen! “Eet eerst je wortel op,” zei Helena, “Als mijn soep op is, denk ik er nog even over na.” [center]***[/center] De deur van het boshuisje stond open toen vader en moeder ’s avonds thuiskwamen van hun werk. “Helena,” riep moeder in paniek uit, en ze haastte zich naar de kamer van haar dochter. “Waar is Helena?” huilde ze vader een paar tellen later toe, “Ze is nergens te vinden in huis.” Vader ontstak de lichten in de tuin en speurde angstig in het rond. Plots viel zijn oog op Meneer Konijn. Die zat bij de bevroren vijver in de kou. “Nee, dat kan niet waar zijn!” vloekte vader. Hij nam een grote sneeuwschop, liep naar de vijver en begon de sneeuw van het bevroren oppervlak weg te scheppen terwijl moeder bang bijlichtte. “Daar is ze,” zei vader verslagen. In het licht van hun zaklamp keek hun dochter hen aan. De ijsvorst was haar komen halen en had haar opgesloten in zijn paleis. Ze was zijn prinsesje nu, een bloemetje onder een spiegel van ijs.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal. Een mooie combinatie van humor, emotie en spanning. Alle ingrediënten voor een goed sprookje. gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het venster van haar slaapkamerraam ? Probeer ook de dialogen op een nieuwe regel te beginnen. Volgens mij is kan niet waar zijn, geen vloeken. Leuk verhaal, maar lees het nog een keer over en verbeter het hier en daar.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Fijn sprookje om te lezen. De streep tussen de twee tekstdelen hoeft van mij niet, maar dat kan persoonlijk zijn hoor. Een witregel lijkt mij voldoende. Fijne avond.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb er "het glas van het slaapkamervenster" van gemaakt. Ik weet niet in hoeverre jongere mensen nog weten wat ijsbloemen zijn nu er overal dubbele beglazing is. Het moet duidelijk zijn dat ijsbloemen geen echte bloemen zijn. Ik heb hier en daar een extra newline toegevoegd en de horizontale streep weggelaten. Het werkwoord vloeken heb ik laten staan, want Vader vloekt weldegelijk in die situatie, alleen heb ik dat vloeken niet expliciet in de dialoog gezet. Het blijft ten slotte een sprookje, zelfs al is het voor volwassenen bedoeld.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Bruno, mooi geschreven. Het verhaal heeft een dromerige sfeer die er een echt sprookje van maakt! Van die microgolfoven zou ik een ouderwets fornuis maken, dat past beter bij het pittoreske boshuisje dat ik me voorstel. En Vader en Moeder mag wat mij betreft zonder hoofdletters, dat maakt de personages wat toegankelijker. Maar misschien heb je wel bewust voor die hoofdletters gekozen.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het geklater van haar water was het enige geluid in het boshuisje. Vader en Moeder waren voor het krieken van de dag vertrokken. Tijdens de kerstvakantie bleef Helena alleen thuis terwijl haar ouders uit werken waren. Geld voor een oppas was er niet, maar Helena vond dat niet erg. Ze was al een grote meid. Bovendien: met Meneer Konijn erbij voelde ze zich nooit alleen.
Wat mij betreft kan deze hele alinea eruit. Die voegt niets toe en was meteen het punt waar ik als lezer aan het afhaken raakte. Het is een compliment aan je verhaal dat ik het vervolgens toch uitlas en zelfs onder de indruk bleek te zijn aan het einde. Bedankt.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@John Doe Na het lezen van je opmerking over de eerste zin was ik niet meer tevreden met mijn eerste versie, maar na het herlezen van mijn aanpassing vond ik dat het nog altijd niet goed zat. Ik heb ze dus nogmaals aangepast. @mw.Marie Ik slaagde er niet in een witregel toe te voegen. Als je meerdere witregels na elkaar hebt, dan worden de extra witregels genegeerd. Ik ben dan maar voor drie asterisken gegaan. Dat past wel bij een sneeuwverhaal ;-) @edwinchantalenquinten Het toeval wil dat we thuis een AGA hebben. Dat is een speciaal type van kolenfornuis: https://www.google.com/search?q=kolenfornuis Je gooit er 1x per dag een kit kolen in (bij voorbeeld 's morgens voor vader en moeder naar het werk vertrekken) en je keuken blijft de hele dag warm. Ik heb getwijfeld over de hoofdletter bij Vader/vader en Moeder/moeder. In een eerste versie gebruikte ik kleine letters, maar ik veranderde die in grote letters omdat ik er een soort archetypische Vader en Moeder mee wilden beschrijven. Omdat ik zelf twijfelde en naar aanleiding van je comment heb ik de hoofdletters weer door kleine letters vervangen. @Tilma De paragraaf helemaal schrappen vind ik moeilijk omdat er anders geen verklaring is waarom Helena helemaal alleen thuis is in een vakantiehuisje (dit mag eigenlijk niet van de kinderbescherming). Ik heb de paragraaf wel korter gemaakt. Bij het nadenken over je comment struikelde ik over het zinnetje "Geld voor een oppas was er niet" en dat heb ik dus geschrapt. Ik heb ook de opmerking over Meneer Konijn weggelaten, want die is inderdaad overbodig: je merkt hoe belangrijk Meneer Konijn is voor Helena uit de rest van het verhaal. In ieder geval: bedankt aan iedereen voor de opmerkingen!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een echt sprookje met een wreed einde, mooi 'verbloemd' met die lieflijke omschrijving 'Ze was zijn prinsesje nu, een bloemetje onder het ijs.' Leuk bedacht en mooi uitgewerkt, naar het einde toe wordt je verhaal steeds sterker, terwijl de lezer blijft hopen dat Helena toch echt te bang blijft voor die vreselijke ijsvorst. Een suggestie; kijk nog eens kritisch naar je zinnen. Je kunt die op verschillende plekken inkorten zodat je verhaal krachtiger wordt. Bijvoorbeeld; 'Na het ontbijt keek Helena samen met Meneer Konijn in een groot prentenboek vol sprookjes. Ze vertelde wat ze zag; Meneer Konijn luisterde alsof hij het verhaal voor het eerst hoorde, zelfs al kende hij elke woord dat ze zei uit het hoofd. Toen Helena uitverteld was, maakten ze samen een tekening.' Dit kan ook als "Na het ontbijt keken ze samen in een groot prentenboek vol sprookjes. Helena vertelde wat ze zag en hij luisterde alsof hij het verhaal voor het eerst hoorde, al kende hij elk woord. Daarna maakten ze samen een tekening.'

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Lizette! Schrijven is schrappen. Ik heb jouw suggestie integraal overgenomen. Ik heb het geluk gehad twee non-fictie boeken te mogen schrijven voor een Amerikaanse uitgeverij. Het team dat meewerkte aan het boek bestond uit een dozijn mensen, waarvan de "developmental editor" (die het boek hielp ontwikkelen) en de "copy editor" (die de taal bijschaafde) de mensen waren waar ik het nauwst mee samenwerkte. Ik heb onlangs de draad van het schrijven weer opgepikt, en ik mis zo'n team rondom me. Als ik zelf met een kritische blik naar mijn teksten moet kijken, dan moet ik daar altijd heel wat tijd laten over gaan. De eerste maanden na het schrijven van een tekst is het heel moeilijk "to kill your darlings" zoals mijn redacteurs bij Manning Publications het altijd uitdrukten. Ik ben blij dat er zo veel reactie komt op dit forum. Dat verkort de tijd tussen ruw verhaal en afgewerkt stukje enorm.