Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#219 Mera Peak

  Een lage mist gleed over de sneeuw, als een witte loper, Marga verwelkomend. Ze hijgde zwaar. De toppen van Mount Everest en Kangchenjunga verrezen aan de horizon. Zelf was ze bijna op Mera Peak. Het moest genoeg zijn, deze keer.     Lhakpa, een Nepalese Sherpa met diepdonkerbruine huid, wierp een blik in haar richting.      ‘Gaat het?’     Ja, het ging, ze had goed getraind. Het touw van haar voorganger trok, ze moest doorlopen. Marga probeerde te grijnzen om zichzelf hoop te geven. Ze liep langzamer en ze wist waarom. De angst om de top te bereiken was groter geworden dan de hoop. Voor hen lag een smalle brug van steen: de laatste weg naar de piek. Haar vier medeklimmers en de twee sherpa’s versnelden hun pas lichtjes, binnen hun mogelijkheden. Marga keek angstig om zich heen. Ze had al behoorlijk wat ontberingen achter de rug. Vanmorgen nog had ze buiten geplast met -20, hoe zwaar kan het zijn voor een mens? Is dat dan nog niet genoeg?     Met haar blik op haar voeten dwaalden haar gedachten door de andere reizen die ze had gemaakt de afgelopen jaren. Een literaire (Eat, Pray, Love), een religieuze (Kaballah), een geneeskundige (accupunctuur) en zelfs een psychedelische (ayahuasca). Frank zat nu thuis met de kinderen. Ook hij was niet de oplossing geweest. Ze waren er. Voor hen spreidde een schouwspel zich uit in alle windrichtingen. De planeet zelf die door een vallei van wolken heen prikte, alsof alles mogelijk was. Haar medeklimmers trokken de sjaal van hun mond, zodat hun kreten van overweldiging luid te horen waren. Marga huilde. Ze was leeg. Ze viel op haar knieën. Ook hier was ze niet.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
och, arme een pijnlijk, scherp verhaal er zijn misschien details die anders zouden kunnen, maar vanaf de de angst groter dan de hoop zin, zat ik er te zeer in om ze op te merken

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
och, arme een pijnlijk, scherp verhaal er zijn misschien details die anders zouden kunnen, maar vanaf de de angst groter dan de hoop zin, zat ik er te zeer in om ze op te merken
Dank, dank! Mocht je je nog herpakken, ik hoor graag de mogelijke veranderpunten :D.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel, prachtig, meteen al met die witte loper. En dolende Marga die zelfs op het dak van de wereld zichzelf niet vindt. Mooi, mooi mooi! 'Haar vier medeklimmers en de twee sherpa’s versnelde hun pas lichtjes,' - 'versnelde' = 'versnelden'

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel, prachtig, meteen al met die witte loper. En dolende Marga die zelfs op het dak van de wereld zichzelf niet vindt. Mooi, mooi mooi! 'Haar vier medeklimmers en de twee sherpa’s versnelde hun pas lichtjes,' - 'versnelde' = 'versnelden'
Dank, dank! Aangepast :)!

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh, wat erg, al die inspanningen en dan nog niet vinden wat je zoekt. Dat komt wel binnen, hoor. Klein verbeterpuntje: 'Met haar blik op haar voeten dwaalde haar gedachten' dwaalde moet zijn dwaalden.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Springt ze? }) Pfff, wat een zielepoot. :rolleyes: Was het jouw bedoeling dat ik een hekel aan de HP kreeg? - Ze waren er. - Hiervoor zou ik een wit regel plaatsen. Geeft de lezer rust en laat een verspringing in de tijd zien. Het laatste stukje zal moeizaam gaan. De laatste zin zou ik op een nieuwe regel plaatsen. Deze zin maakt het voorgaande duidelijk, is de trieste conclusie. Bijzondere invulling. :thumbsup:

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh, wat erg, al die inspanningen en dan nog niet vinden wat je zoekt. Dat komt wel binnen, hoor. Klein verbeterpuntje: 'Met haar blik op haar voeten dwaalde haar gedachten' dwaalde moet zijn dwaalden.
Dank, dank, aangepast!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Springt ze? }) Pfff, wat een zielepoot. :rolleyes: Was het jouw bedoeling dat ik een hekel aan de HP kreeg? - Ze waren er. - Hiervoor zou ik een wit regel plaatsen. Geeft de lezer rust en laat een verspringing in de tijd zien. Het laatste stukje zal moeizaam gaan. De laatste zin zou ik op een nieuwe regel plaatsen. Deze zin maakt het voorgaande duidelijk, is de trieste conclusie. Bijzondere invulling. :thumbsup:
Dank! Ik heb het aangepast, loopt wel mooier ja. Verder: ik laat het wat aan de eigen invulling over, met het is wel een knipoog en een beetje een tikkeltje stereotyp hoe ik haar neerzet ja, de eat-pray-love and Nepal. Aan de andere kant mag een beetje sympathie voor haar drama ook wel: het is een slachtoffer van de tijdsgeest ;) .

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat woordje 'Nee,' is dat nodig in de laatste regel? Ik had ook lezersbezwaar bij het 'verschijnen' van de brug. Ik dacht 'moet dat niet 'verrees (uit de mist)' zijn?' Maar dan had ik misschien weer over de herhaalde mist geklaagd. Want zo kan ik zijn. Het is mooi verder en ik ben benieuwd waar Marga zich wel gaat terugvinden. 'Met de blik op haar voeten dwaalden haar gedachten' is een hoogstandje.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat woordje 'Nee,' is dat nodig in de laatste regel? Ik had ook lezersbezwaar bij het 'verschijnen' van de brug. Ik dacht 'moet dat niet 'verrees (uit de mist) zijn?' Maar dan had ik misschien weer over de herhaalde mist geklaagd. Want zo kan ik zijn. Het is mooi verder en ik ben benieuwd waar Marga zich wel gaat terugvinden. 'Met de blik op haar voeten dwaalden haar gedachten' is een hoogstandje.
Wederom dank voor je scherpte! Ik heb beide aanpassingen gemaakt, zeker een verbetering. Fijn dat je zo kan zijn :). Dank, dank!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel, … wat triest voor die arme Marga. Zoveel gezien, zoveel ondergaan en toch? Mis poes; zij blijft eenzaam. Zelfs na zoveel lichamelijke inspanning. Je hebt een mooi verhaal geschreven.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, ik moet hier wel om lachen, misschien een beetje om mezelf. Alsof er een ultieme bestemming is terwijl het er om gaat in het moment gul of geduldig te zijn, met risico op falen. Het jagen op topervaringen is best grappig vooral als je er zelf aan lijdt. :) Maar misschien heeft ze wel een diep trauma dat haar belet van al dat moois te genieten, denk ik dan. Of een verlies of ongenoegen? Heb je dit moois met je stem geschreven? Of koos je voor papier?

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, ik moet hier wel om lachen, misschien een beetje om mezelf. Alsof er een ultieme bestemming is terwijl het er om gaat in het moment gul of geduldig te zijn, met risico op falen. Het jagen op topervaringen is best grappig vooral als je er zelf aan lijdt. :) Maar misschien heeft ze wel een diep trauma dat haar belet van al dat moois te genieten, denk ik dan. Of een verlies of ongenoegen? Heb je dit moois met je stem geschreven? Of koos je voor papier?
Hartelijk dank voor de uitgebreide feedback! Ik heb voor papier gekozen. Ik denk wel altijd de verhalen in stukjes uit, dus het begint met een idee (vrouw komt erachter in Nepal dat ze zichzelf daar ook niet kan vinden), en dan komen er kleine ideeën bij. Ik heb het gevoel dat als ik met een memo-recorder zou gaan zitten, er in het moment zelf misschien eerder een lange eeeeeeehm uitkomt. Misschien moet ik het toch nog eens proberen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je moet het maar durven, maar wie weet tot welke ontdekking je daardoor komt. In ieder geval is het voor je hersens goed om nieuwe dingen te leren doen en naast creatief schrijven creatieve spraak te oefenen.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je moet het maar durven, maar wie weet tot welke ontdekking je daardoor komt. In ieder geval is het voor je hersens goed om nieuwe dingen te leren doen en naast creatief schrijven creatieve spraak te oefenen.
Ik zal het onthouden! Wie weet voor de volgende opdracht :)!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een prestatie van de HP om zo'n klimtocht te ondernemen en dan is ze nog teleurgesteld, want ze vindt zichzelf niet. De zin "De angst om de top te bereiken was groter geworden dan de hoop." deed me afvragen, wat voor verschrikkelijks verwacht ze dan op die top? Maar ze was eerder bang, juist iets niet te vinden. Ik heb het graag gelezen, Karel.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Karel, Je hebt me helemaal stil gekregen met je verhaal. Mooi beeld dat zelfs de hoogste top je nog niet uit een dal kan halen. Ook ik ben benieuwd of Marga zich gaat hervinden en hoe.