#218 Verstoppertje

Verstoppertje Een verontrustende ‘plok’ klinkt bij elke druppel die langzaam van het vlijmscherpe mes op de houten vloer druipt. Ik was altijd bang voor monsters onder het bed, nu doorsta ik doodsangsten dat het monster mij daar ontdekt. Ik moet stil zijn. Geen kik. Geen adem. Ik hoor zijn voetstappen vlakbij tot stilstand komen. Mijn ogen zijn hard dichtgeknepen, alsof hij me dan niet kan zien. Uiterst behoedzaam spiek ik tussen mijn oogleden door. Een enorme adrenalinestoot schiet door mijn lichaam als ik recht in twee valse ogen kijk. Ik had nooit vermoed dat de dood donkergroene ogen zou hebben.