#218 De lampion

De huisdeur stond op een kier. Nieuwsgierig duwde ik hem een stukje open. De scharnieren piepten de stille, donkere ruimte in. Het schamele licht van mijn lampion viel flakkerend op een tapijt van uitwerpselen. Met ingehouden adem stapte ik toch iets naar voren. Met een smak viel de deur achter mij dicht. Verschrikt keek ik achterom en liet de lampion uit mijn handen vallen. Ik probeerde de klink van de deur te pakken. Vuurtongen likten over mijn wangen. Reptielen ontwaakten sissend in mijn hoofd en boorden zich een uitweg door mijn ogen. De lampion smeulde nog nachtmerries later na.