Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#214 Vrij

3 oktober 2018 - 12:35
Deze uitdaging is een afsluiting en een nieuw begin. Als je mij gevraagd had of ik dit ooit zou doen had ik gelachen en gezegd: ‘Nee hoor dat staat niet op mijn bucketlist.’ Nu is het juiste moment om het alsnog te doen, bedoeld om het leven te testen, om te kijken of ik het wel echt verdien. De dag waarop de dokter zei: ‘Gefeliciteerd mevrouw, u bent helemaal vrij,’ lijkt langer geleden dan hij in werkelijkheid is. Een medisch wonder. Tegen alle verwachtingen in heeft dit kasplantje zijn wortels weer diep in de verse vruchtbare aarde gestoken en is terug naar het licht gegroeid. De angst die er altijd diep in mij was, is met de ziekte verdwenen. Op alle momenten waarop ik bijna niet meer verder kon, bleef het stemmetje in mijn hoofd, me pushen om door te gaan en nooit op te geven. En hier ben ik dan, vandaag sta ik aan de rand van een nieuwe onpeilbare diepte. Een diepte die ik hierna nooit meer hoop te ervaren, afsluit met deze nieuwe daad van grote moed. De instructeur steekt zijn duim omhoog en wacht tot ik hem met hetzelfde gebaar beantwoord. Mijn hoofd zegt nee, maar mijn duim trekt zich daar niets van aan en gaat sneller dan ik zou willen de lucht in. Even voel ik de hand van de instructeur als een laatste aansporing in mijn rug en dan ben ik vrij. Ik spreid mijn armen en benen en geef me volledig over. De watten in mijn hoofd, die na de laatste chemo nog niet volledig zijn opgelost, lijken nu in versneld tempo mijn hoofd uit te waaien. Ik trek op tijd aan het touwtje, maar waar ik een rood witte hemel verwacht te zien blijft deze blauw. Niets gaat in mijn leven zoals het hoort denk ik laconiek en trek aan het tweede touwtje. Zou ik verkeerd gegokt hebben en alsnog mijn laatste leven verspeeld hebben met deze onverantwoordelijke daad? Als ik mijn stijf dichtgeknepen ogen even open zie ik een aandoenlijk, dik engeltje naast me opduiken. ‘Dit is je laatste beproeving, Anneke, beloofd, haal diep adem en ontspan, nu!’ Mijn hoofd is leeg als mijn tengere lichaam zich als een speld in de hooistapel boort.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
3 oktober 2018 - 14:39
Hallo, Leuk om weer een heel ander, door dezelfde opdracht geïnspireerd, verhaal te lezen. Knap hoe je een groot heftig verhaal als afgerond geheel hebt weten te brengen in zo weinig woorden. Niet om te zeuren, hoor, maar ik wilde je toch nog wat dingetjes meegeven die mij in eerste instantie opvielen. Doe ermee wat je wilt: alinea 1, laatste zin "Het is alsof"> je zou kunnen overwegen de gedachte die hierop volgt stelliger neer te zetten door deze drie woorden gewoon weg te laten: "Ik wil het leven testen om te zien of ik het wel echt verdien." alinea 2 "Een medisch wonder" leek hier voor mij onderwerp van de zin te zijn, waardoor ik de zin nog eens moest lezen om hem te begrijpen. Je zou deze drie woorden met een komma bij de voorgaande zin kunnen trekken om dit te voorkomen. alinea 3. Mooi bedacht van dat leegwaaiende hoofd. Ik voel 'm! alinea 4. Een verrassend eind om na de wonderlijke genezing van een dodelijke ziekte alsnog te eindigen als een speld in een hooiberg.Die vinden we nooit meer terug!

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 oktober 2018 - 19:34
Nynke, wat een mooi verhaal over door ziekte aan de rand staan van het leven en nu met parachutespringen. Prachtig gevonden, ik houd daarvan. Deze zin: Mijn hoofd zegt nee, maar mijn duim trekt zich daar niets van aan en gaat sneller dan ik zou willen de lucht in Staat symbolisch voor ons doen en laten. Door anderen ben je geneigd iets te doen, terwijl je vanbinnen nog niet zover bent. Heel treffend geschreven. Klein dingetje: lijkt langer geleden dan hij in werkelijkheid is Moet hij niet het zijn? Fijne avond.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2018 - 9:18
met plezier gelezen ik heb nooit parachute gesprongen, misschien dat ik daarom rood en wit in plaats van blauw niet begrijp mooiste zin voor mij die over dat leegwaaien van je hoofd Even voel ik de hand van DE instructeur opgelost, komma afsluiten bijzin touwtje, komma voor maar

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2018 - 21:17
Nynke, wat een mooi verhaal over door ziekte aan de rand staan van het leven en nu met parachutespringen. Prachtig gevonden, ik houd daarvan. Deze zin: Mijn hoofd zegt nee, maar mijn duim trekt zich daar niets van aan en gaat sneller dan ik zou willen de lucht in Staat symbolisch voor ons doen en laten. Door anderen ben je geneigd iets te doen, terwijl je vanbinnen nog niet zover bent. Heel treffend geschreven. Klein dingetje: lijkt langer geleden dan hij in werkelijkheid is Moet hij niet het zijn? Fijne avond.
Dank je wel voor je mooie reactie, Marie. 'Hij' slaat op 'de dag waarop', maar misschien zou 'het' in dit geval ook gewoon kunnen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2018 - 21:18
Mooi emotioneel beschreven inkijk in het leven. Goed gedaan.
Dank je wel voor je compliment, John. gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2018 - 21:23
met plezier gelezen ik heb nooit parachute gesprongen, misschien dat ik daarom rood en wit in plaats van blauw niet begrijp mooiste zin voor mij die over dat leegwaaien van je hoofd Even voel ik de hand van DE instructeur opgelost, komma afsluiten bijzin touwtje, komma voor maar
Dank je wel voor je mooie reactie, Peter. Ik heb je taalkundige puntjes verwerkt. Ik krijg vaak te horen dat ik te veel komma's gebruik, zoals ik dat voor mijn gevoel vroeger op school geleerd heb, maar als ik er dan wat weghaal is het vaak toch ook weer niet goed. Misschien worden er tegenwoordig minder komma's gebruikt? gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2018 - 22:30
Ik heb niet op komma's gelet, maar wat leuk dat het stemmetje in Annekes hoofd een dik engeltje bleek te zijn. Mooi ook hoe het einde het einde niet is. Maar wat ik vooral plezierig vind is de bucket list, die nu eindelijk eens volledig op zijn plaats is.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2018 - 10:45
Bijzonder idee om het leven te willen testen na z'n ellendige ziekte. Briljante zin: 'Mijn hoofd zegt nee, maar mijn duim trekt zich daar niets van aan en gaat sneller dan ik zou willen de lucht in.' Het dikke engeltje is geruststellend en origineel. Gelukkig was daar de hooiberg, happy ending :D

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2018 - 21:39
Ik heb niet op komma's gelet, maar wat leuk dat het stemmetje in Annekes hoofd een dik engeltje bleek te zijn. Mooi ook hoe het einde het einde niet is. Maar wat ik vooral plezierig vind is de bucket list, die nu eindelijk eens volledig op zijn plaats is.
Dank je wel voor je mooie reactie, Tilma. gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2018 - 21:39
Bijzonder idee om het leven te willen testen na z'n ellendige ziekte. Briljante zin: 'Mijn hoofd zegt nee, maar mijn duim trekt zich daar niets van aan en gaat sneller dan ik zou willen de lucht in.' Het dikke engeltje is geruststellend en origineel. Gelukkig was daar de hooiberg, happy ending :D
Dank je wel voor je fijne reactie, I-Kat. gr. Nynke