#212 Wanneer, dat gaat nog even duren kan ik je zeggen

‘Ha, daar hoor ik de verloskundige Miep zeggen, dat het morgen zover is. Nou ik dacht het effe niet. Miep altijd met die nare strakke band om mijn moeder en mij heen. Mijn moeder zegt steeds: “Zit die band niet te strak?’ En wat denk je dat Miep zegt: “Nee hoor Jeannet, dat kan de baby heel goed hebben.” Ja, ja, Miep jij wel hé. Morgen! Moet je voelen hoe koud het is. Mijn moeder doet elke dag truien, vesten en jas over elkaar aan, zodat we het beiden niet koud krijgen. En nog rilt ze door die snerpende wind. En ik erbij. Ik probeer mijn moeder wel warm te houden, maar ja, ik zit alleen in haar buik. Daar heeft ze weinig aan. Nee, dan afgelopen zomer, toen was het zo heerlijk warm. De zon op de buik van mama en ik maar spelen in mijn zwembad hier, rugslag, buikcrawl. Dan die frisse wind eromheen, dat deed mijn moeder goed, dan kon ik wel voelen. Ik hou van warmte en dat is geen wonder ook. Mijn mama mag dan wel een Nederlandse zijn, maar mijn vader komt uit Ghana. Ja, ik heb goed opgelet hoor met die zware gesprekken met de ouders van mama. Hij zou een andere culturele achtergrond hebben en hoe gaat hij met zo’n baby om. "Zo'n" baby dus. Nou ik kan je vertellen, hij is hartstikke lief voor mij en ook voor mama, wrijft zo zachtjes over mijn hoofd. Daar kan die verloskundige nog wat van leren. Laat die Miep eerst maar eens met behoorlijke temperaturen komen. Dan praten we wel verder.’