#213 Gin Tonic

‘Kom je hier vaker?’ vraagt Bernard als ze aan de bar gaan zitten. ‘Nee hè, Bern,’ reageert Annemijn, ‘kom daar alsjeblieft niet mee.’ ‘Wat? Kan ik nu ook al geen geintje meer maken?’ ‘Je gaat toch niet doen alsof er niets aan de hand is?’ zegt Annemijn, ‘als we niet uitkijken stort deze hele relatie in.’ ‘Wil je bij me weg?’ ‘Dat zeg ik helemaal niet!’ ‘Zo klinkt het anders wel.’ De barkeeper duikt voor hen op. ‘Twee gin tonics,’ bestelt Bernard en grapt er meteen achteraan: ‘Wil jij ook iets, Anne?’ ‘Jezus, Bernard. Echt?!’ valt Annemijn uit. Bernard loopt rood aan en kijkt uit zijn ooghoeken naar de barkeeper. ‘Twee gin tonics, alsjeblieft,’ mompelt hij. De barkeeper draait zich snel om en pakt twee glazen. ‘Het is twee voor twaalf, Bernard,’ bijt Annemijn hem toe. ‘Als we geen aandacht aan onze relatie besteden, gaat het dood als een plantje dat je geen water geeft.’ Achter hen klinkt gegniffel. Bernards schouders trekken samen. Annemijn merkt niets en gaat op luide toon verder: ‘Elke keer als ik het serieus ergens over wil hebben, sluit jij je af of ga je domme grapjes maken.’ ‘Sorry,’ mompelt Bernard. ‘Sorry? Sorry?’ Annemijn slaat op de bar. ‘Wat koop ik voor sorry?!’ Bernard kijkt naar de barman die met zijn rug naar hen toe langzaam tonic op gin giet. ‘Sorry,’ mompelt Bernard nog eens, tegen beter weten in, ‘sorry voor het sorry zeggen.’ Annemijn zegt niets. De barkeeper zet met samengeknepen lippen twee glazen voor hen neer. Hij maakt geen oogcontact. Bernard doet zijn mond open om iets te zeggen. ‘Nee!’ bijt Annemijn hem toe. ‘Maar…’ zegt Bernard. “Nee!’ schreeuwt Annemijn. Bernard krimpt ineen. ‘ik…’ probeert Bernard nog. Annemijn smijt twee gin tonics in zijn gezicht en stampt de bar uit.