#213 Vals kreng

VALS KRENG Hij proost, legt een hand op mijn been: “Heerlijk schat, weer even tijd voor elkaar.” “Als het jou uitkomt ja. Ik heb alle tijd, hoor.” “Hè doe nou niet zo, je weet toch hoeveel moeite het me kost om tijd vrij te maken? De zaak heeft me nodig en ik zal af en toe toch ook mijn gezicht thuis moeten laten zien, wil ik geen argwaan wekken.” “Tuurlijk.” “Hé lieverd, je weet toch …” “Jahaa, daar weet ik alles van, wekte je maar argwaan. Ging je de confrontatie nou maar eens gewoon aan. Je vrouw is toch ook niet achterlijk mag ik hopen?” “Niet zo hard! Verdomme, moet de hele tent meegenieten? Trouwens jij hebt ook niet altijd tijd voor mij. Of denk je dat het leuk is als die glijer, die gebraden haan je zo nodig het hof moet maken.” “So fucking what? Jij bent getrouwd, ik niet. Of had je graag dat ik elke avond thuis ga zitten wachten totdat jij een gestolen uurtje langs kunt komen? Nou, zo werkt het dus niet.” Zijn ogen flitsen van de barkeeper naar de andere gasten dan weer naar mij. Die gekwelde blik, daar gaan we weer: “Maar, ik hou van je! Ik wil zo snel mogelijk samen zijn, mijn leven met je delen. Dit is allemaal zo vreemd voor me, zo nieuw. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Hoe ik het haar moet vertellen en wanneer. Ik ben bang, begrijp je dat?” “Voor wie ben je bang, voor haar? Of voor je personeel en je klanten? Of gewoon voor ‘ze?’ Ben je bang voor de goegemeente? Nou ik heb nieuws voor je: ‘ze’ zullen altijd iets van je vinden. En zo lang jij je daar ook maar iets van aan trekt ben je niet klaar voor de herenliefde. Niet met mij tenminste.”