#212 ANDREAS

Al zo lang ik hier woon en het me kan herinneren hoor ik muziek van Karunesh en Vollenweider. Karunesh gebruikt ze om tot rust te komen en te mediteren. Heel af en toe hoor ik wat klankschalen maar meestal de wiegende slierten muzikaal behang, waar ik zelf ook zo van hou. Lekker dobberen, beetje waterfietsen en trage loopings maken. Als ik nog niet slaap tenminste, wat dat gaat op Karunesh ook heel goed. Mama’s favoriet is Andreas Vollenweider, de Zwitserse harpist die ook van die mooie muziek maakt. Vaak speelt ze op de harp mee als zijn muziek opstaat. Dat kan ze heel goed. Ze zingt er ook bij, dan knuffelt ze me zo lekker met haar buikspieren. Geen wonder dat ze gevraagd is om aan zijn grote project mee te werken waar hij nog niets over naar buiten kan brengen. Ha, ik hou wel van een beetje geheimzinnigheid. Andreas komt over twee weken naar Nederland omdat mama niet meer mag vliegen. Andere mama is het daar niet mee eens, die vind dat mama rust moet houden en zich niet meer druk moet maken. Het werk komt later wel weer, vindt ze. Dat snap ik wel, ik ben tenslotte hun eerste kind. Mama vindt dat onzin: “Lieverd, alleen als hij te vroeg komt, kan ik het project niet in. Trouwens, dan mag Andreas gewoon op kraamvisite komen.” Met haar handen op mijn kleine studiootje vraagt ze me om bevestiging: "Of niet, schatje?" Ik ben nog niet nieuwsgierig naar Andreas, want ik denk dat ik hem nog vaak ga zien de komende jaren. Ik blijf nog lekker even binnen. Want dat mama sowieso in het project stapt weet ik zeker, we zijn tenslotte een team.