# 209 Spiegelbeeld

‘Hai, Jules. Je zit nu wel zo gezellig op die wc-pot naar jezelf te kijken in die grote wastafelspiegel, maar je genoegzame blik kun je wel achterwege laten. Je denkt blond haar te zien, maar dat is in werkelijkheid net zo grijs als de vlokken die je bij de kapper op de grond achterlaat. En die rimpeltjes bij je ogen zie je nu niet omdat je te ver af zit. Nee, Jules, je hebt dan wel een aardige foto op Facebook, SchrijvenOnLine en je eigen site geplaatst, maar in feite ben je totaal niet foto-geniek. Dus verbeeld je nou maar niks. De dames die je tegenkomt zullen zich echt niet aan jou vergapen, alsof je een adonis bent. Ze zien je gewoon niet staan, hoor.’ Daar zit ik dan in mijn eentje. Denk je dat je er wel een beetje redelijk uitziet, slaat mijn spiegelbeeld mij met absurde kritiek om de oren. Maar ik laat me er niet door uit het veld slaan. Ik ben gewoon die ik ben, zonder complexen over mijn uiterlijk. Tenslotte ben ik best een sympathieke jongen, denk ik. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik aardig ben; althans dat neem ik aan. ‘Hé, Jules, wordt eens wakker! Zit je weer te dagdromen? Je denkt misschien dat je opvalt door je blauwe ogen, maar er zijn miljoenen mensen die ook mooie blauwe kijkers hebben. Verder heeft je innerlijk niets met je uiterlijk te maken. Sympathiek en aardig horen we allemaal te zijn. Blijf dus gewoon normaal doen. Niet zeuren, treuren en piekeren over je mogelijke tekortkomingen, maar blij zijn met wat en hoe je bent. Nederigheid, respect voor anderen en hulpvaardigheid zijn de mooiste eigenschappen die je kunt hebben. Daar heeft je uiterlijk niets mee te maken.’ Nou, dat is het dan. Daar moet ik het dus mee doen. Dat zal allemaal nog niet zo meevallen. Aardig, sympathiek, nederig, respect, hulpvaardigheid. Het is nogal wat voor één .persoon. Maar oké, ik kan er naar streven. Vanaf nu ga ik er aan werken (hoop ik).