#208 Sjaan en Trees

‘Sjaan mot je nou hore. Ik beleeft weer wat. Nou dat geloof je nie. Kom ik bij me moedertje en wat zit daar voor een ding te wauwelen tege d’r. D’r nieuwe hulepie. Alexander heet het. Joa, vooral genderneutraol hè. We zouwe er wa van krijge toch as je hij of zij zou zegge. En nou komp het. Zeg dat raore ding tege me mao’tje: ‘U mag niet discrimineren mevrouw Planken. Als u dat doet, volg ik uw opdrachten niet uit.’ Ik zei tegen d’r: ‘Wat hebbie nou an je fiets hangen, mao?’ Zeg da arme mèns: ‘Kind ik wee’t ook nie meer. Ik bars van de dors met dat hete kwaolijke weer en vraag hemzo een glas waoter. Zegt ie dà. Nou ik ken't nie meer vollege hoor. Kind ken je me effe wat waoter angeve?’ ‘Tuurlijk ma, verdorste mot je nooit toch. En ik denk bij me eige, zijn ze nou helemaol van de pot geruk hier. Is toch nie normaol meer. Die ouwe mènse met die niewegheid optasse. En is ie nog nie aordig ook, als dat mèns in nood ist.’ ‘Waot nou, daor heb ik nog nooit van gehoor. Ik ben blij dat me moedertje al in de hemel is. Is d’r da gespaord gebleve teminste. Nou jao, zou ‘het’ Alexander ook las kenne krijge van buren-aut, denk ie?’ ‘Mot er nie an denke, kenne ze nog een spycholoog voor ‘m regele. Kos ook weer ’t een en ’t ander. Reken moar van yes. Ind’rplaots das ze nou een lief meissie voor d’r neerzette. Krijg se nog een beetje aondaog van.’ ‘Meid, ik ken je een ding zegge, ik neemt zo’n pil wel, dit gaot ik nie meemaoke, da ken ik je wel zegge.’ ‘Sjaan ik wee nie wa of ik hier mee anmot!’