#207 De proeftijd

‘Petraaah!’schalt zijn stem, zoals gewoonlijk net voor einde werktijd, door de gang. Niemand op de afdeling kijkt op als hun collega langzaam uit haar stoel opstaat, nog rustig een slok koffie naar binnen werkt en vervolgens richting het kantoor van Alex slentert. ‘Petra, nu!’ ‘Ja, ja, ik kom al,’mompelt zij binnensmonds. Haar teamgenoten wachten al een paar weken af wanneer zij er de brui aan geeft. Net als haar voorgangers is Petra nu het mikpunt van die brulboei. De houding van Petra dwingt wel respect af en de sfeer is in korte tijd erg verbeterd. Zelfs Alex is beter te pruimen. Het is al ver na werktijd, maar niemand vertrekt. Ze zijn nieuwsgierig naar wat zij te vertellen heeft. Ontspannen en met een grote grijns komt Petra terug. ‘En, en … ?’ klinkt het uit diverse monden. ‘Ik hoef mijn proeftijd niet vol te maken. Hij is uiterst tevreden en vindt de sfeer in het team erg verbeterd. Kortom ik heb nu al mijn vaste aanstelling.’ ‘Oh ja, hij heeft gevraagd of ik nog even wil blijven om met zijn allen het glas te heffen. Maar voor mij en mijn partner geldt: werk en privé houden we strikt gescheiden. Prettig weekend!’ Na een paar boodschappen rijdt ze naar huis. Vanavond wacht weer een leuke avond. ‘Alex!’schettert haar stem, terwijl ze over de drempel stapt, ‘ik moet nú eten, want vanavond heb ik generale repetitie van de toneelvereniging.'