Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#207 Dat komt goed uit

Ik staarde als in trans naar de klok. Nog maar tien minuten en ik mocht thuis een weekend lang aan het bier. Een zware, slome stem, waar ik me mateloos aan ergerde, deed me opschrikken. Ik draaide me om; het dikke hoofd van mijn baas verscheen vanachter de deur van zijn kantoor. ‘Pieters, heb je even?’ vroeg hij. Voordat ik kon antwoorden was hij alweer verdwenen. Typisch: hij vroeg altijd overal om, maar gaf me nooit kans om te antwoorden. Het was een van de kenmerken die me ertoe brachten hem eindelijk eens met mijn ontevredenheid te confronteren. Dit was dus het moment. In het verleden waren er genoeg mogelijkheden geweest, maar het was een combinatie van mijn lafheid en de sluwe listen van mijn baas, die er altijd voor zorgden dat ik aan het eind van de dag met dezelfde somberheid terug naar huis ging. In de paar seconden dat ik naar zijn kantoor liep, ging ik het hele gesprek in mijn hoofd langs. Waarschijnlijk wilde hij het over een project hebben. Ik zou me zo rustig mogelijk houden, zelfs al zou hij me weer met ongevraagd werk voorschotelen of me bekritiseren. Ik zou zijn relaas uitzitten, met respect knikken en hier en daar bevestigend antwoorden. Misschien, als ik creatief was, kon ik zelfs een kleine monoloog houden, om te laten zien hoeveel zin ik in mijn werk had. Dan, nét voordat hij me uit zijn kantoor zou laten gaan, zou ik beginnen met: ‘Zou ik het nog kort ergens met u over kunnen hebben?’ Daarna zou ik het langzaam uitleggen. Ja, dat was het plan. Dat klonk goed. Ik stapte zijn kantoor binnen en ging zitten. Ondanks dat ik alles in mijn hoofd had uitgestippeld, begon ik toch te zweten. ‘Waar wilde u het met me over hebben?’ Mijn baas leunde voorover, vouwde zijn handen in elkaar en trok een pruillipje. ‘Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben bang dat ik je moet ontslaan.’ Even staarde ik hem beduusd aan, maar toen zei ik: ‘Mooi, dat komt goed uit.’ Ik stond op, draaide me om en liep met een brede glimlach op het gezicht regelrecht naar huis.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
originele win-win situatie het voor jou tien anderen van vroeger is omgedraaid, je kunt overal terecht toch zou ik die confrontatie als leermomentje niet hebben willen missen, zo vaak krijg je de kans niet

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
meikiepeik, de inhoud vind ik prima, de manier waarop je het uitvoert vind ik mager.
Ik staarde als in trans naar de klok.
trans is een weergang of de gene zijde, als in transatlantisch. Je bedoelt hier trance als een verschuiving in het bewustzijn. Je bent in trance of niet - waarom dan 'als in'?
Een zware, slome stem, waar ik me mateloos aan ergerde, deed me opschrikken.
opschrikken is iets dat ineens plaatsvindt. Hier worden er eerst drie kenmerken van de stem genoemd voordat die stem zorgt voor het opschrikken. Dat is niet geloofwaardig. Daarnaast biedt een staat van ergernis geen ruimte meer voor opschrikken. Maak een keus: iets over de stem schrijven of over het opschrikken of over de ergernis. Mogelijk wil je met de zin de informatie geven dat hp zich altijd, in elke situatie, ergert aan de stem vd baas. Doe dat dan in een aparte zin en niet in het moment van de actie.
Voordat ik kon antwoorden was hij alweer verdwenen.
duidelijk, dit is de handeling. De lezer weet nu dat hp niet de tijd krijgt om te antwoorden. dan volgt:
hij vroeg altijd overal om, maar gaf me nooit kans om te antwoorden.
schrap dat soort uitleg. dan volgt uitgebreid het voornemen van hp hoe hij van plan is te reageren. vervolgens:
Ondanks dat ik alles in mijn hoofd had uitgestippeld,
tja ... Toon de situatie en vertrouw op je lezer.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Meikiepeik, tja, dat komt zeker goed uit. Dat is wel een onverwachte en aardige wending in je verhaal. Maar in de kern; HP neemt zich voor eindelijk eens ballen te tonen en dan zegt-ie alleen maar dat het goed uitkomt en draait zich om. Dit moment had hij juist moeten pakken om zijn hart te luchten, die baas van hem zijn vet te geven! Zijn ontslag heeft-ie toch al te pakken!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Meikiepiek, inhoudelijk een goede opzet. Korter zou wel volgens mij sterker zijn. Als je de derde en vierde alinea zou weglaten, blijft er meer over voor de lezer om nieuwsgierig door te lezen. Een puntje : 'met ongevraagd werk voorschotelen' zou ik ipv voorschotelen het woord opzadelen gebruiken. Graag gelezen Connie

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig, ben met bovenstaande reacties eens, zou ook lekker eens mijn hart gelucht hebben tegen zo 'n baas. Eigenlijk denk ik dat je het heel waarheidsgetrouw weergeeft. Je bent zo van je apropos dat je beduusd wegloopt. Mee eens met John Doe: kost hp geen geld! Bijzondere invalshoek van het weekthema. Fijne avond.