Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#205 Wat er die avond gebeurde

- vervolg op het verhaal van opdracht #204 - Normaal gesproken blijft ze zitten totdat het licht van de sterren aan land spoelt, maar vanavond kan ze hier niet op wachten. Iets in het water trekt haar aandacht en voorzichtig weekt ze zich los van haar strandstoel. Haar stramme benen dragen haar sputterend naar de vloedlijn. Daar blijft ze staan en terwijl de rollende golven hongerig naar haar voeten reiken, focussen haar ogen zich op een plek net voorbij de branding. Even ziet ze niets dan het grijze water, wiegend in de schemering, maar dan is het er weer en haar hart maakt een sprongetje. Vanuit de diepte zwemt zacht licht naar boven. Het doorbreekt het donkere oppervlak en stijgt omhoog in de avondlucht. Ze herkent hem al nog voordat hij vaste vorm heeft aangenomen en met een stem die het niet meer gewend is gebruikt te worden, roept ze. 'Pap! Hier! Hier ben ik!' Ze pakt haar rokken op en rent de zee in, haar oude voeten immuun voor de kou. Ze waadt richting het licht terwijl haar hart bonst in haar keel. 'Pap!' roept ze nogmaals, 'neem me mee!' Voor haar doemen twee helderblauwe ogen als bakens op uit zee. Nu ze zo dichtbij is, hoort ze hem ruisen, duidelijk en uitnodigend. 'Je weet toch wat dit betekent kind. Als je nu meegaat is dat voorgoed.' Even blijft ze staan en kijkt ze achterom naar de vier lege strandstoelen. Ze slikt en voelt zilte tranen opwellen. 'Ik wil niet meer alleen pap. Ik wil niet meer zonder hen.' Dan draait ze zich resoluut om en in een weids gebaar omarmt ze de zee. 'Maar ik wil dit wel.' 'Het zij zo' ruist het water en zonder nog eenmaal om te kijken duikt Ariel onder.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Chantal, mooi verhaal. Ook zonder de voorkennis van #204 (ik sla weleens wat over, sorry). je openingszin met het aanspoelen van het licht van de sterren vind ik een pareltje!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi en sprookjesachtig, ook de manier waarop je de sfeer omschrijft. Prachtig einde van twee weekopdrachten! :thumbsup:

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat heerlijk dat er nog sprookjes bestaan. Goed gedaan Chantal. De wil van Ariël is duidelijk aanwezig en mooi ingebed in een prachtige setting.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
edwinchantal: mijn geloof in sprookjes is weer gesterkt heel erg bedankt, echt het allermooiste wat ik de hele week heb gelezen

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, Odile en Peter, dank voor jullie reacties! Ben er zo blij mee! Sprookjes mogen nooit verdwijnen. Ze brengen magie en romantiek en ik ben er zelf ook helemaal gek op!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nou ik moet zeggen, dat dit vervolg zeer verrassend en apart is. Had ik niet verwacht. De vrouw is dus een zeemeermin in mensengedaante. Een symbolisch sprookje, ijkt mij, want er zit ook een aspect van zelfdoding in, omdat ze niet langer meer zonder hen (kijkend naar de stoelen) kan. totdat het licht van de sterren aan land spoelt >> prachtig! Doe jij ook mee aan de Sprookjesschrijfwedstrijd? Als ik dit zo lees, denk ik, dat je een aardig sprookje kunt tevoorschijn kunt toveren.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je schrijft het zelf al: Sprookjes mogen niet verdwijnen. En ik schrijf je, zeker niet zoals je dit sprookje hebt geschreven, prachtige zinnen. :thumbsup: graag gelezen

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Thea bedankt voor je complimenten! Ik ben er erg blij mee! Edith, leuk dat je ook deel 2 gelezen hebt :). Die dubbele bodem zit er zeker in, fijn dat je dat ook opgemerkt heb. Ik hoop alleen zelf dat ze gewoon echt die zeemeermin is..... Bedankt voor de tip over de wedstrijd. Leuk!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Chantal, … heerlijk om dit te lezen. Op zoek naar geborgenheid van vroeger. (Ze proeft zilte tranen)