#203 Na de bruiloft

[quote: karinD]Beschaamt[/quote] Beschaamd* [quote: karinD]Met een ruk draai ik me om.[/quote] Zomaar, ineens? Iemand die zó aangeschoten is dat ze uit de auto rolt zou zijn omgeving langzamer tot zich nemen en zich dan ook langzaam en verdwaasd omdraaien. [quote: karinD]Zodra ik de woonkamer binnen stap ben ik op slag nuchter.[/quote] Wederom lijkt me dit sterk, als ze nog geen twee minuten eerder uit de auto rolt en haar gitaar vergeet. [quote: karinD]De laatjes zijn over de vloer leeggegooid en de foto’s zijn van de muur getrokken.[/quote] Het lijkt de bedoeling van de dader te zijn om de gitaren te vermorzelen. Waarom zou hij dan in laatjes zoeken? Tenzij hij van plan was het huis overhoop te gooien, dan zou het kloppen. Hier krijgt de lezer echter niks over te weten. We zien alleen dat de gitaren van de hoofdpersoon in stukjes geslagen zijn. Doordat de lezer niets weet over het motief van de dader, of van de liefde voor haar gitaren, maakt het uiteindelijke resultaat (de kapotte gitaren) voor de lezer niet echt uit. De lezer heeft geen gevoelens verbonden aan de gitaren en weet dus ook niet hoe zij moet reageren als ze leest dat ze kapot zijn. Wat me verder opvalt, is je gebruik van bijvoeglijke naamwoorden, zoals hier: [quote: karinD]Doodmoe en behoorlijk aangeschoten rol ik uit de limo.[/quote] 'Doodmoe en behoorlijk aangeschoten' zijn hier twee bijvoeglijke naamwoorden, die ook anders kunnen worden omschreven. Laat de lezer zijn best doen om erachter te komen hoe de HP zich voelt, wat haar gemoedstoestand is (in dit geval: aangeschoten). Hier zit het verschil tussen 'show' en 'tell'. Een alternatief zou kunnen zijn: 'Met wallen onder haar ogen rolde ze uit de auto. Ze had moeite met rechtop staan.' Zo vertel je niet expliciet dat ze moe en aangeschoten is, maar de lezer kan het wel raden. Hier doe je hetzelfde: [quote: karinD]Verward staar ik er naar voor ik uiteindelijk in beweging kom om hem dicht te doen.[/quote] 'Verward' zou je dus helemaal weg kunnen halen, of veranderen, zodat je suggereert dat ze verward is. Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Met plezier gelezen!

hoi karin, goede feedback van de schrijfcoach. Daar heb je wel wat aan denk ik. Leuk verhaal ook! Ik was echt in de veronderstelling dat de HP vergeten was af te rekenen toen de chauffeur hem/haar terugriep. Leuk ook dat je het hele huis in het verhaal meeneemt.

Bedankt voor de feedback, Mike. Hier kan ik wat mee :-) Ik vond het lastig om mijn bedoelingen onder woorden te brengen, maar dat heb je waarschijnlijk al gemerkt. Ik had te weinig aan de 300 woorden. Mijn hoofdrolspeler is gitarist in een beroemde band, daarom heb ik het aan het eind over grote concerten. Wat er dus echt helemaal niet uit komt is dat de inbreker een stalker was, op zoek naar een belangrijk souvenier. Ik ga hem herschrijven en dan een manier zoeken om dat duidelijk te krijgen.

Heel zielig voor je Karin. Je hebt je ellende heel goed beschreven, vind ik. Een levensecht verhaaltje. Maar ik zal voor Sherlock Holmes spelen. Het is geen dief en ook geen stalker geweest, maar een stinkend jaloerse muzikant. Hij wilde je hard treffen door alleen die ene gitaar te stelen. Een dief gooit sieraden niet in een wasbak, maar neemt ze mee. En een stalker gaat niet zo'n rommel maken. Houd de komende tijd dus goed je collega's in de gaten. Een kleine opmerking: "...huissleutels zoek loopt ik …" moet zijn: "... huissleutels zoek, loop ik …"

Je HP moet wel heel ver van deze wereld zij geweest. Dat laat je heel sterk tot uiting komen door "Als mijn vingers zich om mijn sleutelbos sluiten besef ik dat ik al binnen ben". Zeer emotioneel verhaal -met name het eind. Het is inderdaad een feit: iemand die inbreekt beseft niet wat voor verschrikkelijks hij de ander aandoet. De gevoelswaarde van sommige dingen is voor veel mensen vaak van meer waarde dan welk duur voorwerp dan ook. Het ene is onvervangbaar, het andere vervangbaar en slechts materieel. Mooi geschreven.

Bedankt voor jullie reacties. Jules, dank je voor je Sherlock idee.

karin: gitaren zijn kindjes van je, op een gegeven moment hadden we er wel twintig in de familie, toen moest er een nieuwe auto komen, nu zijn het er nog een stuk of zes, de mooiste, beste

Wauw, 20 gitaren in de familie. Ik ben de enige die speelt. Ik heb er 2. Het zijn inderdaad mijn kindjes. Ik noem ze nog net niet in 1 adem met "man" en "huisdieren".

karin: is wel verleden tijd mijn kleindochter heeft er nu drie, een elektrische, een akoestische en een superdure ze moest er enkele verkopen om een nieuwe fotocamera te kunnen aanschaffen voor haar bedrijf De videomeisjes ze speelt in een bekende kroeg in Volendam met haar vriendin singer songwriter als sinterklaassurprise heb ik een keer een show case gebouwd, dus een transportkist voor een gitaar in de vorm van een gitaar, die op z'n kont met open deksel op het toneel kan staan, binnenin bekleed met paars fluweel en buitenkant met zwart kunstleer beplakt, chromen slotjes, handgreep en scharnieren, the works

Wat leuk, spelen in een bekende kroeg. Wel jammer dat ze er een aantal moest verkopen. Klinkt heel mooi, die koffer :-)

Karin, ... wat een toestand om met je sleutels in je handen zomaar met je 'duffe kop in huis staat.' Ik voelde meteen mee. Helaas, toen werd je verhaal een regelrechte nachtmerrie. Je hebt al fijne feedback gehad. Met spanning gelezen.