Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#204 Adieu le monde

25 juli 2018 - 12:31
Dames en heren, we hebben nog vijf minuten te gaan. Hoewel mijn collega’s er logischerwijs voor gekozen hebben om deze laatste momenten met hun geliefden door te brengen, ben ik hier voor mijn luisteraars. Mijn trouwe fans, met wie ik de afgelopen twintig jaar lief en leed heb mogen delen via de radiogolven. Niemand had ooit gedacht dat we op deze manier afscheid van elkaar zouden nemen. Hoewel het al weken dreigt te gebeuren, weet iedereen op deze aardkloot hoe we er voorstaan. Het was een eer om jullie te voorzien van goede muziek en koester de vele grappige en diepe gesprekken. Bedankt aan iedereen die ooit geluisterd heeft, het was mij een waar genoegen. En voor iedereen die nog luistert, de enige toepasselijke afsluiting die ik kan bedenken. “The sun died, with my love.” kraakt er uit de verroeste radio die in het zand ligt. Naast de radio staan vier strandstoelen, ze hebben het op miraculeuze wijze overleefd. Op elk zitvlak ligt een hoopje as. Een zacht briesje neemt ze mee terwijl Ray Charles langzaam weg ebt en een leeg donker canvas achterlaat.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juli 2018 - 17:22
Richard: waar gaat dit heen, dacht ik, passend ouderwets gezwets van een radiopresentator die op het punt staat afscheid te nemen en dan kom je bij de strandstoelen, die het hebben overleefd met een d mooi sentimenteel einde

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juli 2018 - 18:29
Hoi Richard, Wat een bijzonder verhaaltje, mooi en triest tegelijk en tevens wat macaber. Toen ik het las flitsten er beelden van films door mijn hoofd, zoals Sunshine en Knowing. Die beelden werden vergezeld door de klanken van het nummer 'dancing with tears in our eyes' van Ultravox. Als je het nummer niet kent moet je 'm maar eens opzoeken op YouTube, als je zin hebt. Wat zo'n weekbijdrage al niet los kan maken, he? :) Graag gelezen.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juli 2018 - 18:36
Akelig toekomstbeeld, we worden met z'n allen gecremeerd. Onze as wordt uitgestrooid over de zee. Goed verhaal.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juli 2018 - 19:56
@Karinska, uiteraard ken ik Ultravox, ik zie wel een beetje de jaren 80 strand scenes. Zelf zou ik Bring on the Dancing Horses van Echo and the bunnymen eronder zetten, zit ongeveer in hetzelfde straatje. Sunshine en knowing zijn vrij goede films. Jammer dat Sunshine tegen het eind het plot van Event Horizon nam en een maniakale moordenaar op het schip zette. Dank voor je mooie reactie, Dancing with tears in my eyes gaat in de playlist, naast Vienna :) @John, dank je. Zoals velen komen ze weer in de zee terecht.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juli 2018 - 22:00
@hadeke De eighties hebben zo een prachtig scala aan muziek, Stranglers kunnen ook idd toegevoegd worden :), ze herinneren me een beetje aan de band the Church. Dit nummer klinkt heel anders dan hun andere hits als golden brown en no more Heroes. @meiga, ben blij dat de presentator muziek heeft gekozen die beklijft. Dank voor je reactie

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
26 juli 2018 - 20:15
Daar had ik bij willen zijn. Gedenkwaardige momenten. Piepklein speldenknopje in een oneindig universum. Jeetje Richard je maakt wat los.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juli 2018 - 23:21
In weinig woorden zet je een heel verhaal neer Richard, knap gedaan, leuk idee, ik heb het graag gelezen! Het einde van de wereld, met bijpassende muziek en beeldend, met dat zachte briesje dat de as meeneemt. Mbt taalgebruik; voor 'koester' in de eerste alinea mis ik het woordje 'ik.' Om het verhaal nog meer kracht te geven, gebruik zoveel mogelijk actieve taal waar dat geen afbreuk doet aan het verhaal. Bijvoorbeeld; 'mijn collega’s er logischerwijs voor gekozen hebben' wordt dan 'mijn collega's er logischerwijs voor kozen.'

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2018 - 22:00
Richard wat een bijzondere tekst met de ligstoelen. Beetje macaber met de as. Met heel veel plezier gelezen, Fijn weekend.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2018 - 17:08
Richard, ... het was even wennen, maar toen bracht je me naar een vakantie waarin de wereld zou vergaan; bedacht door een of andere , nou ja ... We waren met het hele gezin, toen nog jonge kinderen. Als het dan toch moet dan maar allemaal tegelijk, dacht ik stiekem in mijn diepe binnenste. Ach ja, iedere tijd kent zijn eigen gekkigheid. Gelukkig zijn we er allemaal nog en heb jij een fijn verhaal geschreven. Dankjewel.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2018 - 20:17
Lizette bedankt voor de feedback! Marie dank voor het lezen, ook een mooi weekend gewenst! Riny, ik wordt er stil van....

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2018 - 21:30
Richard, net als Riny moest ik denken aan die zomer, dat ik als elfjarige ziek in bed lag en bibberde van angst. Alleen mensen op de top van de Mont Blanc zouden overleven. Je hebt de spanning mooi opgevoerd! Complimenten. Gr Connie

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2018 - 8:30
Mooi Richard! De verlatenheid sijpelt door in je tekst. De DJ die zijn laatste woorden tot de wereld richt en misschien wel door niemand meer wordt gehoord en daarna de strandstoelen met de as geven een prachtig beeld ( dat hopelijk nooit waarheid wordt!).