Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#204 De uitdroging

25 juli 2018 - 20:55
Als we gevieren het museum binnenlopen, stapt de ontvangst-AI meteen op ons af. 'Welkom,' zegt hij met een kleine buiging, 'bij de tentoonstelling Strand&Zee. Deze unieke ivr-belevenis neemt u een heel eind mee terug in de tijd, naar de zomer van 2018.' Ik kijk pap aan. 'Is dat de zomer waarin het begon?' Hij knikt. 'Volgens de wetenschappers wel.' 'Een tijd waarin kinderen geen hekel hadden aan zand,' dreunt de robot verder, 'en nog in de zee konden gaan zwemmen.' 'In de zee?' gilt mijn broertje. 'Dat wil ik ook, dat wil ik ook! Mag ik, mam?' Mam glimlacht. 'Ja hoor.' 'Deze kant op,' zegt de AI. 'Wenst u de omgevingsinfo aangepast aan het tijdperk te ontvangen?' 'Natuurlijk,' zegt pap stoer. Mam kijkt hem ongerust aan.'Wat houdt dat in?' vraagt ze. 'In dit geval,' de AI raadpleegt een schermpje op zijn vierde arm, 'wil dat zeggen in boekvorm. Gedrukt weliswaar.' 'Gedrukt?' Mam klinkt paniekerig. 'Het lukt me wel,' verzekert pap haar. 'Dat hoort bij het avontuur, toch?' Even later liggen we alle vier in een ivr-stoel, met een ivr-bril op onze neus. 'Iedereen klaar?' vraagt pap. 'Cas, je hebt je zwembroek toch wel aan?' Mijn broertje giechelt. 'Daar gaan we dan.' Pap duwt op de startknop. Vrijwel meteen kriebelt er zand tussen mijn tenen. Een zout windje strijkt langs mijn gezicht. Hoog boven mijn hoofd, in een lucht zo blauw dat het pijn doet aan mijn ogen, krijsen wit-grijze vogels schelle kreten. Pap bladert onhandig in het boek dat hij vast heeft. 'Meeuwen,' zegt hij tenslotte. Meeuwen denk ik. Wat zijn ze groot. Cas rent gillend voor ons uit. Op het water af. Aan de grond genageld blijf ik staan. 'Is dat nu een zee?' vraag ik. Pap legt zijn hand op mijn schouder. Ja, jongen, dat is nu een zee. Wel even wat anders dan de plasjes die wij gewend zijn, niet? 'Kijk,' zegt mam, 'onze...hoe noemden ze die dingen, Bernt?' Pap duikt weer het boek in. 'Strandstoelen,' zegt hij na wat zoeken fier. ...'onze strandstoelen staan al klaar.'

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juli 2018 - 22:05
Mooi weergegeven beeld, meiga. Ben benieuwd in wat voor een staat ze daadwerkelijk leven. Is het er steriel en koud of toch nog schoonheid?

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juli 2018 - 8:47
Bedankt voor je fijne reactie, John. Richard, het is er vooral heel droog. Het meeste water is verdwenen, de bijhorende dieren- en plantensoorten ook. De mensheid overleeft op insecten (burgers, pap, sap, enz) en vezels gewonnen uit cactussoorten en brengt het grootste deel van de tijd noodgedwongen binnen of ondergronds door. (waar de temperatuur nog verdraagbaar is) Maar buiten dat, de woestijn kan ook best mooi zijn toch? En gelukkig is er nog steeds muziek. :)

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juli 2018 - 21:52
Meiga, ... het beeld van onze toekomst? Dat zou best eens kunnen. Gisteren op de radio hoorde ik over nieuw voedsel uitvinden. Chocola maken van meelwormen. Ik had natuurlijk moeten blijven luisteren; ik deed het niet. Boeiend geschreven.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juli 2018 - 22:12
Riny, ik zou ook niet blijven luisteren als ze over meelwormen beginnen. Ze schijnen een prima eiwitbron te zijn, maar ik weet het zo toch niet. Als ik nou een vogel was, dan misschien... Mechtilde en Levina, bedankt voor de fijne reactie.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juli 2018 - 22:22
Melga: ik kon er niet om lachen, die werkelijkheid, zo goed beschreven, maar na afloop natuurlijk wel, hilarisch, we kunnen het ons niet voorstellen, hoe overleeft de mensheid dit doemscenario? jij weet het kennelijk.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juli 2018 - 23:49
Heerlijk verhaal Melga, ondanks de sombere toekomstblik, fantasierijk, en levendig door de dialogen, die ook nog eens geloofwaardig zijn, en dat is best lastig. Een zin als 'Wenst u de omgevingsinfo aangepast aan het tijdperk te ontvangen?' geeft het verhaal body en maakt het extra 'echt.' Twee dingetjes; bij 'Meeuwen denk ik', 'Meeuwen' tussen aanhalingstekens maakt de zin duidelijker. En bij 'Ja, jongen, dat is nu een zee. Wel even wat anders dan de plasjes die wij gewend zijn, niet?' ben je de aanhalingstekens vergeten.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2018 - 21:50
Meiga. Ik hoop dat je ongelijk hebt met je tekst als toekomstmuziek. In #3 nog meer fantasie, schrijf je een KV of boek hierover? Idd wat hebben we een mooie wereld en laten we er vooral voorzichtig mee zijn. Ik zat helemaal in je tekst, dus heel goed neergezet. Fijn weekend.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2018 - 23:20
Peter, merci beaucoup voor je zoals steeds graag ontvangen reactie. Lizette, hartelijk bedankt voor je feedback. Ik twijfelde zelf ook over aanhalingstekens bij "meeuwen denk ik" omdat de hp het denkt en niet luidop zegt. Maar het is inderdaad wel duidelijker zo. mw. Marie, ik ben blij met je reactie. Om op je vraag te antwoorden, nee, het is (voorlopig toch) geen KV of boek, in de oorspronkelijke tekst kwamen de insectenburgers aan bod. En Tina, een gammele huis-AI, maar beiden zijn gesneuveld toen ik zag dat ik (weer maar eens) ver over de 300 woorden zou eindigen.Vervolgens stelde Richard een vraag, en dacht ik nog wat verder over de (droge) wereld van de toekomst na. Zo leuk, zo'n dingen verzinnen. :)