# 204 Eten van drie walletjes

Max trok haar soepele lichaam over zich heen en begon haar te kussen. 'Ik heb geen zin,'zei ze maar Max zette door en een kwartier later lagen ze bezweet en voldaan tussen de verwarde lakens. De kussens lagen op de grond. Max kuste haar nog een keer en gleed van het bed af.'Ik moet weg.' Anna rolde op haar buik als een spinnende poes.'Max, een vriendin van mij heeft een geweldig huis aan een privé strand. Ik wil daar samen heen zaterdagmiddag. Alleen wij samen...genieten van elkaar, zwemmen in de zee.' Hij riep vanuit de keuken.'En je vriendin dan?' 'Die is het hele weekend weg, en...' Heupwiegend liep ze naar hem toe en drukte zich tegen hem aan.'Ik heb de sleutel.' Hij fronste zijn wenkbrauwen en dacht snel na onder het strikken van zijn stropdas. Het was mogelijk, hij moest het een en ander schuiven, een paar smoesjes verzinnen. 'Ik zet vast twee strandstoelen voor ons neer.'fluisterde ze in zijn oor. De gedachte aan wat een hete middag aan het strand kon worden gaf voor Max de doorslag. Hij keek op zijn horloge. Hij moest opschieten. ' Twaalf uur pik ik je op, lieverd.' Anna deed hem uitgeleide, zwaaide even en sloot de deur. Langzaam liet ze haar adem ontsnappen en balde haar vuisten. Yes! Glimlachend liep ze naar de kamer, pakte haar telefoon en drukte op een sneltoets. 'Hij is erin getrapt, met beide benen,'zei ze en verbrak de verbinding. Max liep om de auto heen en opende het portier van zijn cabrio.'Stap in, schoonheid.' Anna legde de tassen met zwemspullen op de achterbank en ging naast hem zitten. 'Waar is het huis van je vriendin?' 'Rij maar, ik vertel het onderweg wel.' 'Ay,ay kapitein.' De zon stond hoog aan de strakblauwe hemel, ideaal strandweer. Max gaf vol gas en voegde soepel in. Een half uur later kreeg hij het benauwd. Hoewel het bovenste knoopje van zijn blouse los was, had hij een gevoel alsof hij stikte. 'Die..eh..vriendin, waar woont ze precies.' Anna keek hem aan door de donkere glazen van haar zonnebril.'We zijn er bijna,Max.' Zijn handen knepen in het stuur en van zijn aanvankelijk goede humeur was niets over. Onverwacht slingerde hij naar de kant van de weg ,stopte en liet zijn hoofd op het stuur vallen. Boze mede weggebruikers toeterden en staken hun vinger op. Zijn gezicht was krijtwit geworden. Opeens voelde hij de loop van een pistool in zijn zij prikken.'Rijden, Max,'zei Anna koel.'En pas stoppen als ik het zeg.' Een half uur later liepen ze samen over het strand, er stonden vier strandstoelen. Twee daarvan waren er al bezet door knappe vrouwen. Een van hen had kort zwart haar en een stralende glimlach. 'Daar zijn we dan, Max. Je vrouw en je twee vriendinnen. Alleen voor jou. Wat vind je daarvan.' 'Ik kan alles uitleggen,'stotterde hij.'Het was niet mijn bedoeling,om...' 'Hoe lang had je ons nog willen bedriegen, klootzak,'siste Cynthia, zijn vrouw. 'Dacht je dat we er niet achter zouden komen.' De andere stond nu ook op en prikte met een vinger hard tegen zijn borst. 'Julia, ik..het spijt me. Natuurlijk had ik het niet moeten doen.' Cynthia maakte een wegwerp gebaar en draaide zich om. 'Maak er geen woorden aan vuil, Anna.' Het schot werd gedempt door de schreeuwende meeuwen die geschrokken opvlogen.