#202 Daar ben je
“Bart?”
Je stem, herkenbaar doorheen de kakofonie. Mijn hoofd dreunt.
“Ben je oké?”
De wereld tolt in het niets.
Ik druk mijn handen op koude harde asfalt en zet me recht. Pijn schiet door mijn zij.
Ik kreun.
Ik voel je, nog voor je me aanraakt. Een zachte warme gloed, een domper op het geraas van de wereld. De zoete geur van J’Adore perfect gemengd met de subtielere geur van jij. Je grijpt mijn arm en je steunt me.
“Het gaat wel,” mompel ik, ondanks de snijdende pijn in mijn zij. Instinctief grijp ik er naar. Maar trek mijn hand snel terug van de snerende pijn. Ik duizel maar je grijpt me stevig vast, je arm rond mij leun ik tegen jou.
Ik graaf in mijn versufte brein. Ik tracht mijn ogen te openen en besef plots dat ze reeds open zijn.
Mijn adem stokt. Mijn vrije hand grijpt heftig in het ijle op zoek naar jou. Je hand vindt de mijne. Mijn vingers krullen in die van jou. In de verte klinkt een sirene.
Gekoer van de duisternis zegt
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Inderdaad, dat gekoer van de
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Bedankt. Het gekoer sloeg
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Jannekepanneke: het verliezen
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Hoi Jannekepanneke, je eerste
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Dank je wel voor het mooie
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Een mooie zintuiglijke