Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 201 - De tijd vliegt

5 juli 2018 - 15:04
Gehaast ren ik naar de volgende metrohalte. Binnensmonds vloekend dat niemand ook maar een stap opzij zet trek ik op de roltrap mijn mobieltje uit de voorste zak van mijn jeans en check de tijd. ‘Het lijkt wel of ik gevlogen heb’, denk ik bij mezelf, ‘Ik dacht dat we al minstens tien minuten verder waren’. Terwijl ik me tussen de menigte begeef kijk ik naar het tijdenbord van de verschillende metrolijnen. Vertraging, net vandaag natuurlijk. Nog een kwartier wachten. In mijn ooghoek zie ik een bekend gezicht. Ik draai me rustig om, niet te opvallend, om te kijken wie het is. Wie weet kan ik de tijd nog even doden met een babbeltje. Er staat niemand achter me. Toch kijk ik recht in twee bekende ogen. Twee ogen die ik dagelijks zie. Mijn ogen. Mijn foto hangt aan de muur, met daarboven “vermist”. Vermist? Ik? Ik neem terug mijn mobieltje om te bellen naar het nummer op de affiche. Ik ontgrendel het scherm en zie het uur.. Volgens mijn gsm komt de metro nu pas binnen een kleine twintig minuten. Ik kijk even rond maar zie geen candid camera’s, geen mens die me ook maar in het oog houdt, niemand die me ziet. Ik knijp mezelf. Is dit wel echt? De tijd loopt achteruit. Als een slappe vod zak ik door m’n knieën. Alles begint te draaien. De tijd springt verder achteruit en als in een trein vliegt alles en iedereen voorbij. Tot de tijd stopt. Ik zit gehurkt boven mezelf en denk weer: ‘Wie gaat me hier vinden, ik moet hulp gaan halen, er is niet veel tijd meer.’ Ik sta recht, kijk nog even naar mezelf en vertrek opnieuw naar de bewoonde wereld.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 juli 2018 - 15:13
Is het een beetje rommelig? Het is pakkend om en nabij het tevoorschijn halen van de telefoon. Ervoor leest het wat stroef. Er na wordt het onbegrijpelijk. Het concept vind ik wel leuk, maar verdient een betere uitwerking.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 juli 2018 - 19:09
Hoi Emy, supergaaf, maar ook complex idee.Ik denk dat die limiet van 300 woorden je het lastig heeft gemaakt. Probeer al het overbodige te schrappen (bvb. trek ik op de roltrap mijn mobieltje uit de voorste zak van mijn jeans kan ook worden: haal ik mijn mobieltje te voorschijn en bij 'Het lijkt wel of ik gevlogen heb', kan je 'denk ik bij mezelf' gewoon weglaten, de lezer begrijpt vanzelf dat dit een gedachte van de hp is) en kijk waar je dan komt. De laatste zin en dan met name 'vertrek opnieuw naar de bewoonde wereld' is onduidelijk.Misschien is het een idee om hem gewoon te schrappen?

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 juli 2018 - 20:30
Hoi Emy, Wel mysterieus dat de tijd achteruit blijkt te gaan en HP alleen in een metrostation is. Maar ik snap niet goed waar het in de laatste stukje over gaat.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 juli 2018 - 10:28
@allen, bedankt voor jullie opmerkingen. inderdaad, Meiga, ik zat aan een 500 tal woorden, en heb dus veel moeten schrappen, waardoor het, nu ik het nalees, des te verwarrender is. Ik tracht het te herschrijven, maar ga het niet meer posten, want ik zit dan ongetwijfeld terug boven de 300. Tenzij ik er inderdaad nog veel details ga uitlaten. De idee, en ook de reden waarom ik boven mezelf kon hurken @John Doe, is dat de "ik" eerder een geest is, die eigenlijk op weg is om 'weer' hulp te halen. Wanneer "ik" besef dat er iets niet klopt springt de tijd verder terug naar het moment dat ik boven mezelf sta, zie dat ik bijvoorbeeld een ongeluk heb gehad, en dus ook hulp moet zoeken. Hoever ik in de tijd ga wordt niet aangehaald, maar uit een paar zaken kan je uithalen dat niemand me ziet. Ik vrees dat ik hier en daar nog te veel detail heb staan, maar dat ik bij het schrappen ook belangrijke hints/zinnen heb weggehaald die voor om op dat moment al overbodig waren, maar voor een nieuwe lezer niet. Ik ga er aan werken, nog eens bedankt allemaal ! Groetjes Emy

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2018 - 13:48
Wat een leuk en complex idee. Ik had inderdaad het idee/gevoel dat de ik als een soort geest bij zijn eigen lichaam zat, terug in de tijd. Maar dit word zoals de anderen aangeven inderdaad niet helemaal duidelijk. Als een opdracht 300 woorden is en je hebt iets supers bedacht, dan mag je van mij daar best overheen gaan. Regels zijn er om soms verbroken te worden :P Daarnaast heb ik een taaltip voor je: tussen twee persoonsvormen komt een komma te staan. De komma onderscheidt de twee zinnen van elkaar in de samengestelde zin, bijvoorbeeld tussen 'zet' en 'trek' in: 'Binnensmonds vloekend dat niemand ook maar een stap opzij zet trek ik op de roltrap mijn mobieltje uit de voorste zak van mijn jeans en check de tijd.' Ik (en de rest denk ik ook) zijn benieuwd naar het eerste concept van het verhaal :P