Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#201 Vermist

Het is al dagen moordend heet. Al weken. Waterbedrijven hebben opgeroepen om zuiniger te zijn met water. Niet meer sproeien, korter douchen, geen auto’s wassen. Als ik de deur open trek, valt de warmte over me heen, alsof ik uit het vliegtuig stap in de tropen. Ik snak een moment naar adem. De druppels staan meteen op mijn voorhoofd. Er hangt een A4-tje aan de lantaarnpaal voor mijn huis. Mijn gezicht staat er op. VERMIST staat eronder. Een grap natuurlijk. Een soort postmoderne practical joke. Ik kijk om me heen. Ik zie niemand. Voorzichtig maak ik het blaadje los. Er staat verder niets op. Geen telefoonnummer, niets. Ik vouw het op en stop het in mijn zak. Mijn god, het is heet. De zon brandt in mijn nek. Ik voel het zweet al langs mijn rug lopen. Over de straatstenen dansen golfjes in de lucht en in de verte lijken plasjes water op de weg te liggen. Aan de grote linde op de hoek hangt weer een poster die mij als vermist opgeeft. Ik maak hem los. Hij is plakkerig van de honingdauw. Bij de oversteek hangt er nog één, VERMIST, mijn foto. Ik scheur het papier los en prop het in mijn zak. Als ik opkijk, danst het stoplicht in de hitte. Het zweet loopt van mijn voorhoofd af. Het prikt in mijn ogen. Het rode mannetje kringelt nog steeds. Ik voel de hitte van de straat door mijn slippers heen. Het stoplicht verspringt naar groen. Ik stap zorgvuldig alleen op de witte strepen. Teerbelletjes komen omhoog uit het asfalt. Aan de overkant zie ik weer een poster. Ik laat hem hangen. Het is zo heet. Ik ben doorweekt. Het duizelt me. Ik probeer mijn voorhoofd droog te vegen, maar mijn handen zijn ook kletsnat. Ik kom steeds meer posters tegen. Op brievenbussen, bushokjes, verkeersborden. Vermist. Vermist. Vermist. De zon kruipt hoger aan de hemel en de hitte zwelt aan. Uit al mijn poriën stroomt zweet en de wereld tolt. Ik grijp me vast aan een lantaarnpaal. Heet. Het sist. Een poster dwarrelt omlaag en valt in een plasje dat verdampt in de zon.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een zinderend beeld geef je weer, Tilma. Die hitte door de slippers heen, het zorgvuldig alleen op de witte strepen stappen van het zebrapad. Het vermist met hoofdletters vind ik een beetje jammer, ik houd niet zo van uitdrukken in hoofdletters. Maar dat is puur persoonlijk. Verhit had ik een nog hetere titel gevonden.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik kan het niet helemaal volgen maar zal wel aan mij liggen. Het is trouwens verkeerslicht. Je zegt ook niet doorrij licht.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma: de thermometer moet plaatselijk op 50 graden hebben gestaan toen je dit schreef: intens beleefd originele details gekozen met plezier gelezen in relatieve koelte

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
John Doe. Alsjeblieft. Wordt nooit een verkeerslichtzegger. Dat is zo ontzettend on-sexy. Bijna even erg als puzzel met een u. Dank voor de reacties, lezers.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tilma, Ik kreeg het steeds warmer toen ik je verhaal las. Dat heb je knap gedaan. Toch was het voor mijn gevoel nog niet helemaal af. Ik miste nog iets.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
John: we kennen je taalliefde voor het verkeerslicht, ik geef je in overweging het woord stoplicht te gedogen: normaal rijdt het verkeer door, een groen licht is normaal en op zich overbodig om verkeersregelend op te treden, zeg maar in te grijpen, is een stoplicht nodig, gekozen is voor rood ter verduidelijking dat het stopgebod is opgeheven wordt het groene licht gebruikt om te waarschuwen dat het stoplicht zo dadelijk aangaat is het oranje licht bedacht het groene en oranje licht hebben geen intrinsieke waarde, het rode licht wel, het is dus een stoplicht iets anders is dat de term in algemeen gebruik is, waardoor het zinloos is om een stoplicht een verkeerslicht te willen noemen, stoplicht is eenduidig, met verkeerslicht kan ook een knipperlicht als waarschuwingslicht bij een wegopbreking worden bedoeld aanvaard mijn digitale zakdoek

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tilma, je verzengend hete verhaal doet me denken aan het gedicht van Annie M.G. Schmidt over die arme juffrouw Scholten. Ook van haar bleef niets meer over dan een klein plasje. De zindering in je verhaal vind ik erg goed. Die plakkerige honingdauw een fijn detail!

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is ochtend en nog vrij koel als ik dit lees, maar ik huiver bij de gedachte aan wat nog gaat komen. Dank je wel, ik ben nu bang dat het asfalt gaat koken vandaag, zo heb je me meegenomen in jouw absurdistisch hete verhaal. De plasjes water die op de weg lijken te liggen zijn heel beeldend en herkenbaar. Ik lees: Het zweet staat meteen op mijn voorhoofd, Ik voel het zweet al langs mijn rug lopen, Ik veeg het zweet uit mijn ogen, Ik probeer het zweet van mijn voorhoofd te vegen. Uit al mijn poriën loopt zweet Zweet is essentieel voor je verhaal, maar ik vind dit wat veel, vijf keer in zo'n kort verhaal. Er is natuurlijk lastig een synoniem voor te vinden.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, Stella M. Je hebt natuurlijk gelijk. Ik heb me ook aan de 300 woorden willen conformeren. Dat maakt het een beetje een samengeperst verhaal. Dan nog is het te zweterig. Grappig genoeg was het oorspronkelijk een gedicht van iemand die in de mist opging. Helemaal niet zo zweterig. Maar wel nat. Dank voor het lezen. Jurrit, ik ben het met je eens. Ik heb er een handje van om hier gewoon een work in progress op te gooien. Dan is de kritiek ook meteen niet zo confronterend.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het lijkt wel een nachtmerrie, @Tilma. De lezer blijft met een groot vraagstuk zitten : waarom hangen al die vermissingsposters daar? Prachtig zoals jij die hitte vorm weet te geven met je woorden. Het is soms inderdaad om tegen de muren op te klappen, die hitte.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een verhaal dat in deze versie al verschroeiend binnen komt, om maar even bij de hitte van het verhaal te blijven. Je noemt het zelf al een work in progress, zo komt het op mij ook over. Maar is het ook niet zo dat de themaopdrachten juist bedoeld zijn om 'in progress' te werken? er moet wel wat te feedbacken blijven natuurlijk. Wat mij betreft dus een geslaagd werk in de steigers. O ja, nog één twijfeldingetje: Is het niet 'opentrek' aan elkaar?

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Interessant en intrigerend Tilma! Ramen open en gordijnen of rolluiken dicht, waarom ging je toch naar buiten? ;) Je woorden trillen mee in de verzengende hitte. Een voor mij overbodig zinsdeel: 'alsof ik uit het vliegtuig stap in de tropen.' Als elk plasje, elke mens verdampt is het mij onmogelijk dat andere plasjes zichtbaar blijven: ' .... en in de verte lijken plasjes water op de weg te liggen' De laatste zin lijkt mij een perspectiefwissel als je zelf aan het smelten gaat. Love it!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, goed getroffen. De hitte zwelt aan ... Je brengt me op een idee; gewoon verder kijken dan je neus lang is en dat mag. Dankjewel.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het meeste is al gezegd: intrigerend verhaal; zinderende hitte zeer goed in woorden gevangen; voelt benauwd als koortsdroom; maar net iets te veel zweet, en het vliegtuig in de tropen, hoewel beeldend, past ook voor mijn gevoel net niet helemaal lekker in de sfeer van het verhaal.