Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#201 - Reconstructie

‘Wel,’ zei ik tegen de politieman, ‘u moet die posters maar weghalen, want ik ben helemaal niet vermist. En wie heeft die posters opgehangen trouwens, dat wil …’ ‘Meneer,’ schudde de politieman, ‘u heeft niet het gezicht van op de poster. Kijk maar in de spiegel.’ En hij wees naar de hal waar een spiegel hing. Ik liep naar de spiegel en ik zag dat ik geen gezicht had. Er zaten gaten waar mijn ogen zich plachten te bevinden – het was een wonder dat ik nog kon zien – en waar mijn neus zat, was het plat. En mijn mond was niet meer dan een diep gat. ‘Gisteren had ik mijn gezicht nog,’ schreeuwde ik vertwijfeld uit. ‘Rustig maar,’ zei de politieman. ‘Dus u weet zeker dat het gezicht op de poster van u is?’ ‘Ja,’ zei ik. ‘Nou, loopt u dan maar even naar onze reconstructie-medewerker. Kamer twaalf.’ De politieman liep achter me aan, gaf de reconstructie-medewerker een vermist-poster, nog wat non-verbale informatie die ik niet kon zien, en stapte de gang weer op. ‘Dan laat ik alvast de posters weghalen,’ zei hij, terwijl hij de deur sloot. De reconstructie-medewerker, waar de politieman mij bij achtergelaten had, kwijlde een beetje. ‘We maken er weer een mooi gezichtje van,’ zei hij, terwijl hij aandachtig de poster bekeek. Daarna pakte hij met zijn rechterhand een homp klei en kwakte die midden op mijn gezicht.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
plachten. En met de laatste zin raak je mij als lezer een beetje kwijt. Ik zou het spannender vinden als het stopte met 'bekeek'. Het idee is trouwens, zoals Levina al terecht aangaf, gaaf.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Gijs, goed gevonden en heel bijzonder! Ik moest er hartelijk om lachen. Ik ben benieuwd naar die non-verbale informatie; jij schrijft vanuit het ik-perspectief, de 'ik' kan die info niet zien en omdat het 'non-verbaal' is, ook niet horen.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
gs: originele insteek, duidelijk verhaal deze keer geen volslagen onverwacht einde maar direct onderkoeld absurd, geheimzinnig op klompen

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Allen dank, @Tilma, ik had allemaal beelden voor me van neuzen die gekleid worden, ogen die uit laatjes gehaald worden, tanden die vastgeschroefd worden. Dus in mijn optiek was die laatste zin nog heel sober. Maar misschien was die wel niet nodig. @Ton, Tja, non-verbale informatie die ik niet kon zien; dat is inderdaad wel lastig. Misschien zag ik het wel, maar kon ik er niets van begrijpen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha, ook een vermist gezicht. maar wel een heel ander verhaal. Inderdaad een wonder dat je nog kon zien. Ik lach om het detail van de kwijlende reconstructie medeweker. Ik hoop zijn gekneed nooit aan mijn gezicht nodig te hebben.