#199 Troepvoedsel

“Hey wolf, lang niet gezien!” “Nee, zo weinig te zoeken hier. Te plat en dan die megastallen, elektronisch beveiligd allemaal. Er is geen kip meer buiten, geen schaap komt meer over de dam. De tweevoeters verschuilen zich in betonnen bunkers en staren zich blind op hun app. Geen hond meer op straat. Slechte hap. Hoe is het met jou, vos? Ik zie vijftig tinten grijs tussen het rood. Verlies je er al veel en heb je nog steeds je streken?” “Ik wel, ik ga met de tijd mee. Ik rap en spreek reclames in voor Wakker Dier. Mijn knallers worden begrepen. Er lopen veel meer dieren buiten. Zelfs langs de snelwegen grazen nu schapen. Ze zijn zo voor het grijpen en geen grip op de daders. Wilde dieren zijn bandeloos.” “Dan ben ik precies op tijd op mijn retour. Heb je tips voor mij, jij slimmerd?” “Volg ook de digitale weg, dan kun je beter behappen welk pad je moet inslaan. Houd je nog wel gedeisd, je bent momenteel hot, een bezienswaardigheid. De mens wil je spotten en massaal reizen ze af naar de provincies waar nog natuur is. De lekkere hapjes schieten weg door de overlast, je weet, de gebraden duiven vliegen niemand in de bek. Wij, rekels, streven naar een slimme jacht. Dat houdt onze geest scherp en ons strak van lijf en leden.” “Oké, vriend vos, ik blijf voorlopig een grensgeval, dan kan ik alles op mijn gemak op me in laten werken en houd ik mijn bestaan op breed terrein.”