Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#196 - Twijfel

Muesli of boterhammen? Gelukkig is er geen kwark meer dus het worden de boterhammen. Kledingkeuze dan. Hoe warm is het nu, hoe warm is het straks? Weeronline geeft cijfer zes, daar kan ik niets mee, een zes is zinloos. Een zeven maakt me blij, een vijf mistroostig, maar een zes? Ik trek een spijkerbroek aan met een lange mouwen gevalletje er op. Na vijf minuten draaien voor de spiegel verwissel ik het voor een T-shirt en een dun vestje. Dat ging nog best vlot. Misschien ben ik vandaag eens op tijd op mijn werk. Ik trek mijn schoenenkast open. Misschien ook niet. Mijn collega’s kijken me fronsend na tijdens mijn poging om ongemerkt naar mijn plek te sluipen. Snel start ik mijn computer, ritsel ik met papieren en begin even later driftig te tikken. Koffie of thee? Met of zonder suiker? De hele dag door tormenteer ik mezelf met triviale vragen. Waarom blijf ik hier werken? Hee, een zinvolle vraag, zo maar uit het niets! Gemotiveerd schrijf ik de negatieve en positieve punten op een kladje en staar naar de onbalans. Om vijf uur mogen we de werkbunker verlaten en ik loop met de massa mee naar buiten. Het zal eruitzien alsof iemand het dopje los draait van een tube onder druk. Ik wil nog niet naar huis en besluit in een opwelling om de kerk binnen te stappen. Ik slenter wat rond en geniet van de rust. Tussen de gewelven zie ik een levensgroot beeld in gepolijst brons. Het kunstwerk stelt een man voor die op de palm van zijn hand een groot kruis in evenwicht houdt. Hij lijkt sprekend op mijn vader en dat maakt me lacherig. Automatisch volgen mijn ogen zijn ogen naar boven en dan neem ik de beslissing.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
I-Kat: jij hebt je kruis gevonden, de twijfel overwonnen, al zal deze ongetwijfeld opnieuw opduiken, denk je niet?

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De kwelling van de continue dagelijkse non-existentiële vragen. Een dikke glimlach op mijn gezicht toen ik aankwam bij je schoenenkast. Het bezitten van zo'n ding zegt sowieso iets over de HP. Wikken en wegen, dan kom ik via 'onbalans' aan bij je uiteindelijke beslissing. Mooi geschreven.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk hoe je de essentie van balans uit het beeld hebt gehaald en verwerkt in de dag. Met betrekking tot het beeld schep je dan opeens een heel nieuwe dimensie. Wat vindt je vader eigenlijk van je werk? Is dat een wedstrijd die je winnen kan?

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Muesli of boterhammen? Gelukkig is er geen kwark meer dus het worden de boterhammen. Kledingkeuze dan. Hoe warm is het nu, hoe warm is het straks? Weeronline geeft cijfer zes, daar kan ik niets mee, een zes is zinloos. Een zeven maakt me blij, een vijf mistroostig, maar een zes? Ik trek een spijkerbroek aan met een lange mouwen gevalletje er op. Na vijf minuten draaien voor de spiegel verwissel ik het voor een T-shirt en een dun vestje. Dat ging nog best vlot. Misschien ben ik vandaag eens op tijd op mijn werk. Ik trek mijn schoenenkast open. Misschien ook niet. Mijn collega’s kijken me fronsend na tijdens mijn poging om ongemerkt naar mijn plek te sluipen. Snel start ik mijn computer, ritsel ik met papieren en begin even later driftig te tikken. Koffie of thee? Met of zonder suiker? De hele dag door tormenteer ik mezelf met triviale vragen. Waarom blijf ik hier werken? Hee, een zinvolle vraag, zo maar uit het niets! Gemotiveerd schrijf ik de negatieve en positieve punten op een kladje en staar naar de onbalans. Om vijf uur mogen we de werkbunker verlaten en ik loop met de massa mee naar buiten. Het zal er uit zien alsof iemand het dopje los draait van een tube onder druk. Ik wil nog niet naar huis en besluit in een opwelling om de kerk binnen te stappen. Ik slenter wat rond en geniet van de rust. Tussen de gewelven zie ik een levensgroot beeld in gepolijst brons. Het kunstwerk stelt een man voor die op de palm van zijn hand een groot kruis in evenwicht houdt. Hij lijkt sprekend op mijn vader en dat maakt me lacherig. Automatisch volgen mijn ogen zijn ogen naar boven en dan neem ik de beslissing.
Je hebt een verrassende tekst geschreven met een open einde, echt goed. Ik hoop voor jou dat de man met het kruis je naar de juiste beslissing heeft geleid. Hoe dan ook, heb je hier goed beschreven dat een mens altijd zelf keuzes kan maken en zo zie ik het ook. Je leven is in jouw handen en het kan geen kwaad om af en toe eens hulp te vragen aan hogere machten.:)

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een prachtig verhaal, I-Kat. Mogen we weten welke beslissing je genomen hebt of houd je het liever voor jezelf? (er uit zien - eruitzien)

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina, fijn! Peter, misschien wel, misschien niet :D Stella, blij om jouw glimlach en helaas heb ik geen schoenenkast :crybaby: Tilma, voer voor een nieuw verhaal. Ik heb weinig overeenkomsten met mijn HP, ben alleen jaloers op die schoenenkast :\\ Anne, ik houd van beslissingen nemen en tot actie overgaan. Weinig overeenkomst met HP dus. Elke keuze is een goede keuze want zelfs al had je het anders willen doen leer je meer van een verkeerde beslissing. Je moet alleen niet aan de gang blijven :D Edwinchantalenwiealnietmeer, dank je wel voor je heerlijke reactie! Tja, voor de hand ligt dat ze ontslag zal nemen maar het kan ook een heel andere beslissing zijn. Ik was het niet zelf dus ik weet het niet.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
i-Kat, ... een heerlijk verfrissend stukje na deze warme dagen. Haha, het kruis balanceert continue, dat maak je goed duidelijk.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, heel leuke keuze om het zo in te vullen. Ik viel vooral voor het droge "Misschien ook niet." aan het eind van de eerste alinea, het licht cynische "Hee, een zinvolle vraag, zomaar uit het niets" en het beeld dat je schetst bij het dopje. :D Persoonlijk vind ik die dingen inmiddels kenmerkend voor jouw schrijfstijl. Mooi hoe je HP uiteindelijk min of meer op gevoel laat beslissen onder invloed van de omgeving waarin ze zich bevindt. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Riny, mooi dat ik je heb kunnen verfrissen :) Karinska, wat een mooi compliment :o heel blij mee!

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ik vind het mooi hoe je de dagelijkse twijfel neerzet. De vergelijking met een tube vindt ik verassend en beeldend. Ik vindt het mooi hoe je het beeld wel een passende en belangrijke rol hebt laten innemen maar er juist niet mee begint.