#196 - Twijfel

Muesli of boterhammen? Gelukkig is er geen kwark meer dus het worden de boterhammen. Kledingkeuze dan. Hoe warm is het nu, hoe warm is het straks? Weeronline geeft cijfer zes, daar kan ik niets mee, een zes is zinloos. Een zeven maakt me blij, een vijf mistroostig, maar een zes? Ik trek een spijkerbroek aan met een lange mouwen gevalletje er op. Na vijf minuten draaien voor de spiegel verwissel ik het voor een T-shirt en een dun vestje. Dat ging nog best vlot. Misschien ben ik vandaag eens op tijd op mijn werk. Ik trek mijn schoenenkast open. Misschien ook niet. Mijn collega’s kijken me fronsend na tijdens mijn poging om ongemerkt naar mijn plek te sluipen. Snel start ik mijn computer, ritsel ik met papieren en begin even later driftig te tikken. Koffie of thee? Met of zonder suiker? De hele dag door tormenteer ik mezelf met triviale vragen. Waarom blijf ik hier werken? Hee, een zinvolle vraag, zo maar uit het niets! Gemotiveerd schrijf ik de negatieve en positieve punten op een kladje en staar naar de onbalans. Om vijf uur mogen we de werkbunker verlaten en ik loop met de massa mee naar buiten. Het zal er uit zien alsof iemand het dopje los draait van een tube onder druk. Ik wil nog niet naar huis en besluit in een opwelling om de kerk binnen te stappen. Ik slenter wat rond en geniet van de rust. Tussen de gewelven zie ik een levensgroot beeld in gepolijst brons. Het kunstwerk stelt een man voor die op de palm van zijn hand een groot kruis in evenwicht houdt. Hij lijkt sprekend op mijn vader en dat maakt me lacherig. Automatisch volgen mijn ogen zijn ogen naar boven en dan neem ik de beslissing.