Wekelijkse schrijfopdracht #194 – Fotogedicht
Om het even welk land
Een vlag kijkt naar onzichtbare doden,
die dwalen door een lege straat,
vol met verloren levens,
vol met mannen, vrouwen, kinderen,
die zoeken naar hun bestaan.
Een vlag herinnert zich
de bommen die de verkeerden troffen,
de schoten die mensen doodden,
vermomd als soldaten.
Een vlag herinnert en ziet oorlog overleven.
Anne C. Claes
Beste Anne, Dit gedicht heb
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Beste Greetje, Dank je wel.
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Mooi Anne!
Lid sinds
11 jaar 1 maandRol
Prachtig.
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Goede titel ook en mooie
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
de slotzin vind ik
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Anne, ... gewoon
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
ja, mooi
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Annette Rijsdam
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
c.v.berendonk schreef: Mooi
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Levina Levja
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
PeterFD schreef: de slotzin
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Riny schreef: Anne, ...
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
schrijvenmaar schreef: ja,
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Prachtig gedicht, dat raakt.
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Nelschrijft schreef: Prachtig
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
@ Anne, ... kom op jôh, geen
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol