Drie uur ‘s nachts. ‘Wat?’ Hij grist het boek uit haar handen. ‘Een bloemlezing? Ben je gek geworden?’ Hij opent het raam en keilt het boek naar buiten. ‘Gif is het.’ Hij pakt een ander boek uit de kast en geeft het haar. ‘Als je dan toch niet kan slapen, lees dit dan. Heb ik nog een prijs mee gewonnen.’ ‘Maar,’ stamelt ze, ‘ik heb al je boeken al gelezen. Al zo vaak.’ Ze begint te huilen. Hij zucht. ‘Ach lieffie,’ zegt hij, ‘het is alleen maar voor je eigen bestwil.’ Hij slaat een arm om haar heen. ‘Weet je wat, kom nu maar slapen. Dan schrijf ik morgen een nieuw verhaal voor je.’