# 184 : Wie geeft de bruid weg?

11 maart 2018 - 0:09
“Och!” een zucht van bewondering golfde door de rij met bruiloftsgasten in de kleine, volle kerkzaal. Een plaatje in stralend goudgeel dat zo uit een modetijdschrift gestapt kon zijn ; zo zag ze er uit in haar lange wijdvallende japon waarvan de soepele stof als een waterval naar beneden viel tot net op de punten van haar pumps. Haar met zorg opgemaakte gezicht ging bijna schuil achter een enorm boeket van gele met witte rozen. Haar ogen schitterden als de fijne zilveren pailletten waarmee de jurk bezaaid was. De kleine hand rustte vertrouwelijk op de arm van haar vader, die zijn dochter volgens traditie zou weggeven. Meteen zette de organist de jubelende tonen van Mendelssohn’s bruiloftsmars in, maar stopte dan abrupt. Waar was de bruidegom? Mompelend roezemoesde deze vraag van gast tot gast en bereikte de moeder die zich er nerveus lacherig met een grapje van af maakte en zich ondertussen afvroeg wie daar haar verbouwereerde dochter een enveloppe in de handen stopte. Een onheilspellende stilte vulde de zaal. Allen keken naar de bruid wier gezicht al lezend van hoogrood tot lijkbleek verkleurde. Toen ze verwezen opkeek van het papier stonden haar ogen dof en leeg. Ze zag niet haar familieleden en vrienden gespannen naar haar staren. Ze zag niet haar moeder, die geschrokken de handen voor de mond sloeg, noch haar vader die wankelend een stoel zocht om het nieuws te kunnen verwerken. Ze zag alleen ZIJN geliefde gezicht met zijn warme bruine ogen die haar dwars door zijn zelfverzekerde regelmatige handschrift heen doordringend leken aan te kijken. Een charmante jonge vrouw lachte zegevierend vanaf een zwart-wit foto. “Dit is Natasja. We zijn gisteren getrouwd. Sorry liefste, het heeft helaas niet zo mogen zijn.” Haar stem klonk vreemd veraf als was het niet haar eigen toen ze de vernedering in drie simpele woorden vertaalde voor het afwachtende publiek : “Hij komt niet.”

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 maart 2018 - 11:10
Zelfs ik voel de verbijstering, zoals ik me eerst stralend voelde in die goudgele bruidsjapon. Dus invoelbaar geschreven.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 maart 2018 - 14:54
dramatisch verhaal geen manier van doen goed verteld, meegenomen de bruid wiens gezicht, moet zijn wier omdat de bruid een vrouw is helaas niet zo moeten zijn, te overwegen mogen zijn

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 maart 2018 - 16:24
Edith, ... wat een verhaal. Zoiets is toch niet te geloven. Hoe moet je dan verder ... De consequenties zijn dan niet te overzien. Je hebt het mooi geschreven, alles was mee te voelen.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 maart 2018 - 18:38
Edith, dit is echt beeldend schrijven! Wat een prachtzinnen zet je neer in de sfeer van de verwachting en dan abrupt het einde. Heel veel zinnen vind ik mooi, deze als voorbeeld: Haar ogen schitterden als de fijne zilveren pailletten waarmee de jurk bezaaid was. Super knap, heel graag gelezen! Fijne avond

11 maart 2018 - 23:06
PeterFD : dramatisch verhaal -o ja, dat klopt. Maar het kwam en komt maar al te vaak voor, dat de bruidegom verstek laat gaan... Stom van mij, wiens-wier. Je hebt helemaal gelijk. Zal ik veranderen. "Het heeft helaas niet zo mogen zijn" klinkt inderdaad beter dan "moeten". Dank je voor je opmerkzame reacties!

12 maart 2018 - 23:06
Riny : Met hartelijke dank voor je inlevend leesvermogen en compliment! En inderdaad, hoe nu verder. Leuk zoals je er op in speelt. Helaas is het menigeen overkomen en gebeurt het nog steeds.

12 maart 2018 - 23:11
Mw Marie : Had me niet gerealiseerd, dat wat ik op papier zet eens echt mooi gevonden zou worden! Ik bewonder het "beeldend schrijven" van anderen, maar blijk het dus zelf ook wel te kunnen. Dat doet me plezier! Hartelijk dank voor je lof! Je hebt me hiermee een echte opsteker gegeven.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2018 - 11:23
Mijn eerste reacties was 'wauw' en eindigde met 'oh jeetje'. Wat een prachtig geschreven verhaal. De manier waarop je tot in detail alles beschrijft: de jurk, de bruiloft, de emoties, echt heel mooi gedaan en blijf hier vooral mee doorgaan! Ik zag het precies voor me. Ook kon ik me goed inleven in het personage. Wat een rotstreek om de dag van tevoren er met een ander vandoor te gaan. Hopelijk vind je hp haar echte ware liefde nog :)

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2018 - 17:20
Pfoe hé, Edith, wat een verhaal! Om te beginnen heb je mij helemaal meegenomen in de sfeer en de gebeurtenissen; zoals jij het opschrijft maakt dat ik het echt mee-beleef. En dan die onverwachte wending; die zag ik niet aankomen, die verrassing heb je goed neergezet. Kortom; chapeau! Vwb de inhoud van het verhaal; ik hoop niet dat het autobio is...??

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2018 - 19:03
Gedetailleerd en beeldend verwerkt! Toch is het voor mij voorspelbaar door net die ene zin. Waar was de bruidegom? Ik voelde al nattigheid. Ik zou deze zin schrappen, de alinea laten eindigen met de organist die abrupt stopt. In de volgende alinea de gasten laten roezemoezen en de vraag eruitlaten. En dan op het einde, de klap. De emoties die je heel mooi hebt overgebracht.

5 april 2018 - 14:00
(inhaalactie--vergeten reactie(s) @Ton Badhemd : Fijn, dat je je zo liet meeslepen. Dank voor je complimenteuze reactie. Een chapeau nog wel. En nee, gelukkig is het geen autobiografie. Maar het gevoel van "in de steek gelaten worden" of "opzij gezet te worden voor een ander", ach ja dat is voor iedereen waarschijnlijk op de één of andere manier wel herkenbaar. Er hoeft maar een nieuwe leerling in een klas te komen en je ervaart hetzelfde. Natasja was zo"n nieuwe leerling, zullen we maar zeggen...

5 april 2018 - 14:08
(inhaalactie -vergeten reactie(s) @Nicolette Hendriks : Hartelijk dank voor je enthousiaste reactie. Ik ben echt blij met je beoordeling. En ik vreesde nog wel, dat ik (altijd) teveel in details trad... Fijn, dat ook jij je kon inleven. En mijn HP dankt je voor je mooie wens die jij haar schenkt. Wie weet dient de Ware zich spoedig aan.

5 april 2018 - 14:12
(inhaalactie -vergeten reactie(s): @Leeghoofd: Je bent de eerste die de wending niet verrassend vond... Maar misschien heb je wel gelijk en moet die ene zin weggehaald worden. Dank voor je compliment met betrekking tot het emotionele aspect. Dat was juist de bedoeling. Iets losmaken bij de lezer. Iedereen zal anders reageren, want iedereen heeft andere achtergronden en ervaringen.