sfeer

"[...] Dit heb ik nu al ettelijke keren klaargespeeld, maar zo raakt het nooit af. " Maar wordt het er wel beter van? (Want daar doe je het voor).

Moeilijk te zeggen aangezien zelfs de verhaallijn elke keer drastisch wijzigt. Alles wat ik heb weten voort te brengen, lijkt in niets meer op elkaar. Kan ik dan zeggen dat het er beter van wordt? Ik denk dat ik alleen maar eerlijk ben als ik toegeef dat ik ervan leer (op sommige vlakken toch, soms maak ik ook gewoon dezelfde fouten), maar ik zou toch graag eens kunnen zeggen: 'Dit is klaar en het is volledig naar tevredenheid.' Geen van beide beweringen is op het moment van toepassing. Jammer!

Je wil graag de sfeer veranderen, maar ik begrijp uit het bovenstaande dat je vooral de verhaallijn wijzigt. Kun je een voorbeeld geven van de sfeer die je wil oproepen?

Dat is nog een probleem: ik weet niet precies welke sfeer ik wil oproepen. Iets wat past bij vele geheimen die slechts gedeeltelijk en doorheen het volledige verhaal worden opgelost m.a.w. iets waarbij je beseft dat je niet alles weet, maar niet weet wat ontbreekt. Sorry voor deze vage uitleg, maar zoals ik eerder al vermelde: ik weet het zelf ook niet echt. Meestal als ik een boek lees, kan ik heel snel zeggen of de sfeer me bevalt of niet, maar bij mijn eigen verhaal vind ik het in het begin wel leuk, maar na een tijdje neemt dat (sterk) af. Mogelijk heeft dit iets te maken met het feit dat de sfeer TE vertrouwd is geworden - dag mysteries. Daar staat tegenover dat ik daar bij de boeken die ik lees geen problemen mee heb.

Mogelijk heeft dit iets te maken met het feit dat de sfeer TE vertrouwd is geworden - dag mysteries. Daar staat tegenover dat ik daar bij de boeken die ik lees geen problemen mee heb. Dat is juist het punt. Je schrijft zelf, dus zijn er geen mysteries. Volgens mij moet je gewoon doorschrijven en daarna het boek door anderen laten beoordelen.

Ja, misschien is dat maar het beste. Ik heb me alvast voorgenomen om zoveel mogelijk door te schrijven en niet teveel om te kijken naar wat reeds op papier staat. Misschien heeft die te vertrouwde sfeer te maken met mijn onmogelijke gewoonte om het geschrevene minstens vijf keer op fouten na te lezen. Dan is de verrassing voor jezelf ook meteen weg. Als ik daar eens mee ophoud, kan ik later als bijvoorbeeld een heel hoofdstuk - of als het me bevalt het hele verhaal - af is, het eens doorlezen. Dan kan ik mezelf ook eens verrassen. Benieuwd of ik het volhoud, oude gewoontes leren immers moeilijk af.

Een verhaal schrijven is iets heel anders dan een verhaal lezen. (Als schrijver weet je alles, als lezer moet je overal achter komen). De mysteries die hun charme verliezen voor jou, zijn voor de lezer waarschijnlijk nog wel steeds interessant genoeg. Inderdaad kun je het best eens een (niet al te lang) verhaal proberen, helemaal uit te schrijven -hoe dan ook. Leg het lange tijd weg en lees het dan met nieuwe ogen weer eens. Wie weet, bevalt de sfeer je dan wel. Misschien word je door jezelf verrast.

Sfeer is een gevolg van en niet de oorzaak. Sfeer kan je niet creëren, het creëert zichzelf aan de hand van verschillende factoren. Zie het als verschillende mensen in verschillende situaties. Misschien ben je (en is de sfeer) bij je vrienden erg uitbundig, maar als je er een nieuw lief van iemand bij propt, krijg je een andere sfeer. Hoewel de mensen dezelfde zijn, er is alleen een extra element wat de sfeer verandert. Zet de juiste elementen samen, sfeer komt vanzelf.

Hoi forever-nobody, Ik werk aan een aantal boeken tegelijk. Stom, stom, stom, ik weet het. Maar iedere keer als een verhaal mij begint te vervelen ga ik verder met het andere. Ik merk aan mijzelf, als een verhaal niet loopt, dat ik ergens ontevreden over ben. De verhalenlijn. De omgeving. De hoofdpersoon. Of waar ze mee bezig zijn. Zo kan ik wekenlang een verhaal laten liggen omdat de naam niet bij een persoon past. Misschien kun je hier iets mee? Succes met het verder schrijven. Als het je ook kan helpen, ik wil anders wel een stukje lezen.

Ik heb geleerd dat je bepaalde dingen niet moet schrijven. Houd sommige dingen achter, je moet net iets meer weten dan de lezer. Zo houd je het spannend. En loop je niet vast.

Weet je al wel hoe het moet eindigen? Ik heb gemerkt dat dat enorm belangrijk, zo niet essentieel is. Als je weet waar je naar toe schrijft hou je de energie erin en de vaart en hoogstwaarschijnlijk ook de goeie sfeer en kakt het verhaal nergens in.

Zoals Ellis ergens schreef, scène per scène op voorhand vastleggen, en die invullen. Dat is denk ik een noodzakelijk kwaad voor beginners. Als dat niet lukt, begin je misschien best met kortere verhalen. Meteen met een roman beginnen vergt veel van een mens.

Iedereen bedankt voor de reacties, ik denk dat ik er toch wel iets mee vooruit kom. Iris Bee, ik heb een einde in gedachten, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe minder aantrekkelijk het wordt. Voor ik er ook maar enigszins bij in de buurt kom, zal het nog wel minstens vijf keer veranderen. Zo ben ik nu eenmaal.

Je antwoorden geven bij mij de indruk dat je nog helemaal niet weet wat het worden moet. Qua sfeer (die je volgens mij als schrijver wel bewust maken moet, jij voegt de ingredienten toe) en qua plot. Toch ga je het al schrijven en concludeert dan na afloop: het is niet zoals ik het had bedoeld. Waarom het dat niet is weet je niet, want je weet niet wat je had bedoeld. Als je dat eerst eens duidelijk ziet te krijgen.

'Zo ben ik nu eenmaal' schrijf je. Dat is de perfecte dooddoener die ervoor zorgt dat je nooit verbeteringen zult zien. 'Zo was ik ooit, maar ik zie nu dat het slimmer anders kan' werkt veel beter, als je vooruit wilt.

Ik weet wel wat ik wil, maar niet hoe ik dat kan bereiken. Veel oefenen is alvast een stap in de goede richting, dus dat blijf ik maar doen en natuurlijk de raad die ik gekregen heb, opvolgen (zoveel mogelijk toch). Bedankt iedereen!

Ik sluit me bij Iris Bee en Godje aan. Wanneer je een langer verhaal wilt schrijven is het belangrijk om te weten waar je heen gaat. Op zijn minst het eind en enkele tussenstations. Dat lijken me in jouw verhaal de oplossingen van de mysteries te zijn. Op deze manier haal je wel de verassing voor je zelf uit het verhaal, maar elke etappe wordt zo wel overzichtelijk. Voordat je met het verhaal begint moet je eerst deze punten op papier zetten. Anders weet je niet welke sfeer erbij past.