#178: iedereen ziet

Beste Schrijvenmaar, Ik zie de vrouw lopen, het gewone vrouwvolk met haar haren omverzwiepen... Leuk. De overgang naar de tweede strofe is verrassend: je bouwt het beeld zo origineel uit. De zin van Ted van Lieshout wordt zo heel natuurlijk in jouw gedicht ingevoegd. Mocht je nog willen schaven, misschien nog aan de laatste regel? Je legt daarin uit wat de lezer zelf al begrijpt denk ik, en dat vind ik altijd wat jammer. Misschien kan je in plaats daarvan nog zo'n leuke verrassing vinden?! Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Fijn gedicht. Ik zou misschien de tweede regel van de tweede strofe aanpassen. Die is wat standaard. De rest is dat niet (zonder vergezocht te zijn). En het 'en' in de tweede regel weglaten? Voor mij zou het daar iets beter van worden, omdat 'gepeupel' en 'gewoon vrouwvolk' overlapt naar mijn mening.

Mocht je nog willen schaven, misschien nog aan de laatste regel? Je legt daarin uit wat de lezer zelf al begrijpt denk ik, en dat vind ik altijd wat jammer. Misschien kan je in plaats daarvan nog zo'n leuke verrassing vinden?!

Gisteravond wilde het niet lukken, want ik had precies dat gevoel ... maar: het gedicht is nog jong, dus ik laat het nog wat in mijn achterhoofd sudderen, misschien vanavond dan wel resultaat. Bedankt voor je reactie.

De eerste strofe vind ik geweldig. Bij de tweede sluit ik me bij de coach aan wat de laatste zin betreft. :thumbsup:

Ook ik vind de eerste strofe heel mooi. In de tweede begin ik plotseling te twijfelen aan de geestesgesteldheid van de dame - waarom zou je zeggen dat de zon prachtig schijnt als het regent? Haar attitude wordt hier opeens een aandoening. Of was dat de bedoeling? In ieder geval fijn geschreven, graag gelezen.

Ha Schrijvenmaar, Hoog op haar hakken torent zij boven het gepeupel en gewoon vrouwvolk, dat zij met een slag van haar wimpers of zorgvuldig loshangende haren heel simpel omverzwiept en tegen de vlakte. Dat is prachtig! en zoals de anderen ook al zeiden , de laatste regel zou ik ook weglaten. Heel mooi!

Ik heb hier een mooie weervrouw voor ogen. Alles wat ze zegt wordt als zoete koek geslikt: ze zegt dat het mooi weer wordt (ze speelt zelf ook mooi weer ;-) ) terwijl het regent en komt er mee weg, want iedereen ligt aan haar voeten. Apathie door schone schijn: de schone schijn van de televisiewereld, en die van haar. :nod: Was fijn om te lezen.

In de eerste versie eindigde de eerste strofe met 'en soms ook in katzwijm' ipv 'en tegen de vlakte' en de laatste zin was: 'zo zeer hopen/ wij dan toch op verblinding' waarover ik al niet tevreden was vanwege het uitleggerige, maar ik had vanalles in mijn hoofd over het wel / niet zien, wel of niet kunnen of willen zien; verblinding dus, door schittering, of stralen, maar uiteindelijk is het schone schijn. en dat ziet eigenlijk ook iedereen wel. Ofzo. Het werd natuurlijk een warboel in mijn hoofd (meer nog dan normaal). Kortom: over een goeie laatste zin blijf ik nog wel even denken, maar de laatste strofe was op zich niet per se letterlijk bedoeld. Al vind ik de lezing van de mooie weervrouw wel erg leuk. Bedankt voor jullie reacties!

Mooi beeld, van het type mens dat boven iedereen denkt te staan en naar de ogen wordt gezien, omdat zij zich verstopt in een omhulsel van -weer- allerlei kunstgrepen. Kun je haar niet van haar voetstuk afwippen? Dan regent het misschien weer gewoon....

Schrijvenmaar, Wat is precies het verschil tussen omver zwiepen en tegen de vlakte? :confused: Ik zie voor me twee dezelfde dingen gebeuren en dan denk ik, daar kan een komma tussen in plaats van 'en'. Want een herhaling. Ik vind het wel een lekker gedicht verder, al denk ik niet dat haar stralen onecht zijn. Ik denk dat zij precies zegt en doet wat zij zelf wil en dus zichzelf is. Van mij mag die laatste zin daarom zo: 'houden zij vast aan wat zij uitstraalt.' :)

Schrijvenmaar, Wat is precies het verschil tussen omver zwiepen en tegen de vlakte? :confused: Ik zie voor me twee dezelfde dingen gebeuren en dan denk ik, daar kan een komma tussen in plaats van 'en'. Want een herhaling.

haha, Willemina, natuurlijk is dat dubbelop, de tweede nog net een graadje erger dan de eerste; het is een vorm van nadrukkelijke overdrijving om daar 'en' tussen te zetten. (In de dagelijkse praktijk mag ik er graag zelfs 'ende' voor gebruiken, e.g. "ik ben moe ende uitgeteld")

Ik vind het wel een lekker gedicht verder, al denk ik niet dat haar stralen onecht zijn. Ik denk dat zij precies zegt en doet wat zij zelf wil en dus zichzelf is. Van mij mag die laatste zin daarom zo: 'houden zij vast aan wat zij uitstraalt.' :)

Dat is helemaal geen gek idee. Maar ik wilde eigenlijk dat je je kon afvragen of wat zij uitstraalt even onwaar is als de zonnestralen waarover zij spreekt (en dan door welke stralen we ons wel of niet (willen) laten verblinden, in welke we ons graag koesteren, en al dat soort dingen) 'haar stralen' kan mijns insziens naar beide verwijzen, 'haar uitstraling' niet. Maar ik wil ook wel veel voor tien regeltjes. Bedankt voor je zorgvuldige reactie. Ik broed nog even verder op mijn afsluiter, al weet ik niet of dat nog ergens toe gaat leiden. (Zie hier inmiddels wel echt de zon schijnen.)

Kun je haar niet van haar voetstuk afwippen? Dan regent het misschien weer gewoon....

dat is een interessant idee, al gaat dat vast niet binnen die tien regels lukken. en ik houd helemaal niet van regen. bedankt voor je reactie!

Kun je haar niet van haar voetstuk afwippen? Dan regent het misschien weer gewoon....

Iedereen ziet dat het niet waar is, maar niemand zegt er wat van, totdat tussen de kinderkopjes haar hak breekt, zij met haar neus in een plas landt. :D

Iets in die geest ja! :) Maar houd het maar mooi bij je eerste. Het vasthouden aan de onechte stralen vond ik heel goed gekozen.

Schrijvenmaar, heel mooi neergezet. Zulke vrouwen hebben een uitstraling, die je uitstekend weergeeft. Ik vind het een mooi ritme hebben en het gedicht ontvouwt zich heel natuurlijk. Als ik ook nog wat mag opmerken: in strofe één mag dit voor mij weg: en tegen de vlakte. Mijn inziens wordt het beeld daar nog sterker van. Maar dit is persoonlijk hoor. Heel graag gelezen, fijn weekend.

[quote=schrijvenmaar]

Schrijvenmaar, Dat is helemaal geen gek idee. Maar ik wilde eigenlijk dat je je kon afvragen of wat zij uitstraalt even onwaar is als de zonnestralen waarover zij spreekt (en dan door welke stralen we ons wel of niet (willen) laten verblinden, in welke we ons graag koesteren, en al dat soort dingen) 'haar stralen' kan mijns insziens naar beide verwijzen, 'haar uitstraling' niet. Maar ik wil ook wel veel voor tien regeltjes. . (Zie hier inmiddels wel echt de zon schijnen.)

In dat geval zou ik schrijven 'met haar valse wimpers' :D (Vertel me: hoe ziet de zon tegenwoordig eruit? Zo lang niet meer gezien ... :crybaby: )

Prachtige eerste strofe, ik zie haar. Over de rest is al het nodige gezegd. In het geheel een heel boeiend en beeldend gedicht

Ik zat het met veel plezier te lezen. Genoot van het ritme. En toen las ik alle feedback en begreep maar niet waarom het anders moet. Ook niet toen ik het nog eens en nog eens las. Het is gewoon mooi!