#172 Niemand
Niemand
Auto’s zoeven voorbij. Mensen lopen langs, de oren afgesloten, de blik in bits en bytes. Ze zit er onzichtbaar. Ze komt nergens vandaan, haar verleden heeft ze verdelgd. Haar hoofd is nu heel even leeg.
Als ze hier is, is er een valse herinnering aan vage verbondenheid en rokerige passie.
Milenka wacht.
Sjon zet houterig zijn fiets op slot. Zijn orthopedische schoenen zijn zwaar, zijn heup doet pijn door het fietsen. Deze dag heeft hij weer minder productie gedraaid dan gisteren. Hij verlangt ernaar zijn bong te roken.
‘Milenka ga weg, it’s over’ zegt hij met zijn langzame woorden.
Haar zwarte ogen lichten op als ze zijn warme stem hoort.
‘Sjon, ik moet bij je zijn, even maar. Let me in.’
Haar magere lijf komt overeind. In haar trainingsbroek zitten vlekken van de afgelopen nachten. Haar mond is droog.
‘Waar was je?’
‘Op mijn werk Milenka.’
‘Really? Ik geloof je niet. You was with her.’
‘Milenka, ik ben moe. Laat me met rust. We talked about this.’
Hij hompelt naar zijn voordeur en opent die. Milenka schiet voor hem langs naar binnen.
Een zucht ontsnapt hem. ‘Oké, we drinken iets in de tuin, but then you must go.’
Het gesprek gaat moeizaam, zoals altijd na die eerste week. Zij verwijt en smeekt, hij ontkracht, verzacht en dringt niet tot haar door.
‘But I love you, and you love me’ zegt Milenka.
‘We hebben geen future together, you know that. Take care of yourself, go to rehab.’
Sjons pijn verergert. Hij wil opstaan, maar zijn linkerbeen wil niet buigen.
‘I can help you, you see? Ik ben hier, zij niet. Ik pak jouw bong, I know you need it.’
‘Er is niemand anders Milenka.’
Milenka loopt naar de keuken. Naast de keukendeur staat een bezem. Met een katachtige beweging draait ze zich om en lispelt: ‘If I can’t have you, nobody has you.’
Sjon draait zijn hoofd om haar aan te kunnen kijken en ziet Milenka met haar gezicht in een krankzinnige grimas, de bezem in haar handen. Zijn lichaam reageert met een spastische beweging; met stoel en al valt hij om.
‘Nobody has you, nobody has you!’ Haar armen zwaaien boven haar hoofd, de bezem daalt.
Wat een drama, Stella! Twee
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Wauw, Stella, wat een heftig
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
marceline schreef: Wat een
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Ton Badhemd schreef: Wauw,
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Fascinerende tekst. Goed
Stella M. Sterke scene. De
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Allemachtig, Stella, wat een
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Een bijzonder verhaal.
Lid sinds
7 jaarRol
wilfredbreda
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
janpmeijers schreef: Stella
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Riny schreef: Allemachtig,
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
May Laysen schreef: Een
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Stella M, #10 Citaat: Tussen
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Twee sneue types, lijkt mij.
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
janpmeijers schreef: Stella
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
maddbrug schreef: Twee sneue
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Geweldig geschreven. De
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Geweldig verhaal Stella.
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
@ Thea Josephine en @ Nancy:
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Wouw, je hebt de karakters
Lid sinds
9 jaar 5 maandenRol
Sterk, niet zo grappig dit
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dag Stella, Een drama ja, een
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
@ Marieke: Dank voor het
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Coach Marijcke Cauwe
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
De tragiek van het leven.
Lid sinds
9 jaarRol
Dit verhaal ontboezemt een
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol