# 172 - Geen titel
Na jaren stond ik stil voor het huis waar mijn passiebloem nog de gevel sierde en dacht aan de overdrachtsakte die ik met een poppetje uitmonsterde. Hij was alleen naar de notaris gegaan.
De mij onbekende vrouw die het huis kocht stuurde een brief waarin zij bedankte voor de liefde die zij zag. De op de muren getekende poppetjes, de wiegende planten in de achtertuin, een vergeten gieter.
Ik vroeg mij af of zij het kraken van de treden kende, een pluk haar in de afvoer vond.
Heel bijzonder, heel Mili! Je
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
pijnlijk maar mooi
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Eigenzinnig. Je beweegt veel
Lid sinds
8 jaar 11 maandenRol
Ben het met mjjbogert eens,
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Mili, ... triest en tegelijk
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Fascinerend!
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Ach. Tragisch, treffend en
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Je woorden roepen een trieste
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Dag Mili, Om stil van te
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Deze dringt langzaam tot me
Lid sinds
7 jaarRol
Een hele sterke bijdrage,
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
@Ton Badhemd en
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Het is afgeleid van handpalm
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Dank, Odile, ik lees je net.
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
(Geen onderwerp)
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol