Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Scheldwoorden in manuscript

Goedendag, Ben bezig met het opnieuw lezen en corrigeren van mijn manuscript, vroeg mijzelf af hoe het zit met scheldwoorden. Is het storend voor een lezer? Of maken scheldwoorden een verhaal meer "eigen"? Voor mijn gevoel maken dialogen tussen personen, zonder de gebruikte woorden, het een fictief verhaal, omdat het dan niet op die manier echt gezegd is. Niet dat er heel veel scheldwoorden in staan, stuk of 10 verdeeld over 250+ pagina's. Vandaar mijn vraag hoe anderen hier tegen aan kijken..

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Als jij denkt dat je dialogen aan geloofwaardigheid inboeten als je jezelf censureert, dan zou ik die paar scheldwoorden er lekker in laten staan. Tenzij je lezers massaal lid zijn van de Bond tegen vloeken denk ik niet dat ze het boek direct weg zullen leggen.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goedendag, Ben bezig met het opnieuw lezen en corrigeren van mijn manuscript, vroeg mijzelf af hoe het zit met scheldwoorden. Is het storend voor een lezer? Of maken scheldwoorden een verhaal meer "eigen"? Voor mijn gevoel maken dialogen tussen personen, zonder de gebruikte woorden, het een fictief verhaal, omdat het dan niet op die manier echt gezegd is. Niet dat er heel veel scheldwoorden in staan, stuk of 10 verdeeld over 250+ pagina's. Vandaar mijn vraag hoe anderen hier tegen aan kijken..
Ik vind dat gebruik van scheldwoorden infantiel lullig en zwaarkut. Wanneer zijn woorden scheldwoorden? En ... al zijn het er niet veel volgens u - drie maal raden wat de lezer vooral zal onthouden?

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Jij bent te netjes, Yrret. Natuurlijk horen scheldwoorden bij het leven. Het ligt er wel aan wat voor scheldwoorden en of ze op het juiste moment worden gebruikt.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Jij bent te netjes, Yrret. Natuurlijk horen scheldwoorden bij het leven. Het ligt er wel aan wat voor scheldwoorden en of ze op het juiste moment worden gebruikt.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jij bent te netjes, Yrret. Natuurlijk horen scheldwoorden bij het leven. Het ligt er wel aan wat voor scheldwoorden en of ze op het juiste moment worden gebruikt.
Soms denk ik dat iemand jouw account heeft over genomen. Juist jij weet dat ik niet te netjes ben. Zelfs niet gewoon netjes. Dat scheldwoorden - natuurlijk - bij het leven horen is natuurlijk niet waar. Wat zijn scheldwoorden? Ik noem er een paar - met de schrijvers erbij, die geen moment aarzelden om dit als onderdeel [die scheldwoorden] van hun 'kunst' te beschouwen met als gevolg dat enkele miljoenen lezers [van de Nederlandse literatuur]die woorden na-apen.
Simon Vestdijk; Chocoladesnol. Hugo Claus; Gloeiende teef. Boudewijn Büch; Strontridder. Harry Mulisch; Teringlijer. Kees van Beijnum; Kankerlul. Jan Cremer; Boerenlul. Simon Carmiggelt; Vuile stinkende luizenbroeier, krijg de kanker in je hart. Ronald Giphart; Platgekeesd snotkegelwijf. Yrret; Kutkereltjes.
Ben bezig met het opnieuw lezen en corrigeren van mijn manuscript, vroeg mijzelf af hoe het zit met scheldwoorden.
Ah, dit is mooi. Jouw moreel kompas denkt!
Is het storend voor een lezer?
Totaal niet interessant - als de schrijver zich aan haar eigen moreel kompas vastklampt en op ram[p]koers wil [af]gaan. Heel interessant - als je één mens willens en wetens ernstig pijn wil doen.
Of maken scheldwoorden een verhaal meer "eigen"?
Lijkt mij onmogelijk. Het laat de tekortkomingen van de schrijver zien.
Voor mijn gevoel maken dialogen tussen personen, zonder de gebruikte woorden, het een fictief verhaal, omdat het dan niet op die manier echt gezegd is.
Niemand kan een boek 100% non-fictief schrijven. Misschien kan je dan beter een geluidsopname maken i.p.v. een schrijver te willen zijn. Als dit toch jouw gevoel is - is een diepgaand innerlijk onderzoek nodig. Verkeer je wel in het juiste gezelschap?
Niet dat er heel veel scheldwoorden in staan, stuk of 10 verdeeld over 250+ pagina's.
Een beetje zwanger is volgens een enkele zwakbegaafde debiel niet zwanger.
Vandaar mijn vraag hoe anderen hier tegen aan kijken..
En wat kan je daar dan mee? Mijn advies in deze zou kunnen zijn; ga eens een dialoog aan met iemand waar je van houdt. Scheld die persoon uit voor het gemeenste wat in je opkomt. Vraag aan kinderen die je dat horen doen of dat leuk was om te horen.
'Steeds meer mensen beschouwen schelden als humor!' zei ik tegen mijn dochter van acht. 'Dat is zwaar kut ... papa.' En na een korte stilte voegde ze daar aan toe; 'Je bent een ouwe lul, papa.'
NB Dit is een non-fictie anekdote.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik denk dat het bij het personage moet passen: het moet geloofwaardig overkomen. Als dat klopt dan staat het goed! Succes.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een ruig type zal er ongetwijfeld grove woorden uitgooien. Yrret, als jij je met een hamer op een vinger slaat, dan zeg je vast niet dat het een beetje pijn doet, maar dan gooi je er een krachtterm uit. Toch? Misschien heb je geen hamer, maar stel dat.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ruig type zal er ongetwijfeld grove woorden uitgooien.
Cliché.
Yrret, als jij je met een hamer op een vinger slaat, dan zeg je vast niet dat het een beetje pijn doet, maar dan gooi je er een krachtterm uit. Toch? Misschien heb je geen hamer, maar stel dat.
Ik heb meerdere hamers. Ik sla niet met een hamer op een vinger. Ik gooi niet met krachttermen. Mijn zwaarste krachtterm zal zijn dat ik vloek. Dat doe ik om God boos te maken. Heeft tot nu toe nog geen effect gehad. Zal zijn omdat Hij weet dat schelden geen pijn kan doen. Dit blijft toch een heel zwak topic. Voor de 3e keer. Wat zijn scheldwoorden!?
Ben bezig met het opnieuw lezen en corrigeren van mijn manuscript, vroeg mijzelf af hoe het zit met scheldwoorden. Is het storend voor een lezer? Of maken scheldwoorden een verhaal meer "eigen"?
Hoe kan ik nu weten of het storend is als ik niet weet wat/welke die scheldwoorden zijn? Een scheldwoord [of meerdere] kan een verhaal niet meer "eigen" maken. Het laat wel zien wat voor een schrijver je bent.
Voor mijn gevoel maken dialogen tussen personen, zonder de gebruikte woorden, het een fictief verhaal, omdat het dan niet op die manier echt gezegd is. Niet dat er heel veel scheldwoorden in staan, stuk of 10 verdeeld over 250+ pagina's.
Stel dat ik deze stelling zou beamen. Stel dat ik nu de topic starter zou uitschelden. Iets dat haar gevoel zou kwetsen. Zou zij dan denken dat ik fictief aan het dialogiseren ben? Als een schrijver iets wil aantonen en het allersimpelste stuk gereedschap [ bv een hamer] pakt om iemand te kwetsen en [dus] gaat schelden [hameren op iemands ziel] - dan schiet de schrijver ernstig tekort in fantasie en woordenschat. Ik vind schrijvers [de mannen] die hun personages laten schelden, kutkereltjes. Als vrouwen het doen is dat nog erger, dat zijn clichétrutjes.
Vandaar mijn vraag hoe anderen hier tegen aan kijken..
Ik kijk zelden omdat het oog het meest bedriegende zintuig is van een mens. Ik ken wel iemand die ik heel erg bewonder om zijn humeur en zijn vormen van schelden. De vriend van Kuifje. Kapitein Haddock [een haddock is een 'gerookte schelvis'] is van Hergé. Harry Mulisch en zijn 'Teringlijer' heeft geen "Light of Truth Award" ontvangen van Tenzin Gyatso. Hergé wel. In Amsterdam Oud-West is het heel gebruikelijk dat de Hollandse buurvrouw haar geadopteerde kind uit China een 'pindarotsje' noemt of nog erger, een 'schijtchineesje' als de luier vol zit. Lief, toch? Scheldwoord of koosnaampje?

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waarom begint iemand eigenlijk een topic als deze en laat dan niets van zich horen?

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Geen internet? Ziek? Anderen bezighouden?
Jij hebt er al een keer een topic van gemaakt. Wat was toen onze conclusie?

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jij vreselijke pindakaaspot.
Jij bent echt een stijve hark
Jij stink als een oetelboomkadaver
Ofwel, ik sluit me aan bij. Wat is een scheldwoord. :) Ik gebruik een spiek briefje wat de gangbare woorden zijn die mijn hp's gebruiken zodat een stuk dialoog heel herkenbaar wordt naarmate het verhaal verder gaat. Zelfde als stopwoorden. Daar ben ik dan weer spaarzaam in, want herhaling gaat vervelen. Wel jammer dat iemand een post maakt en daarna schrikt? van de reacties en nooit meer terug komt.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Misschien heeft ze zichzelf verrot gescholden. Ja, dan duurt het even om daar overheen te komen.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Echte mensen schelden en vloeken ook. De meesten dan. Dan mag een personage dat ook, zeker bij tegenslag en tijdens een ruzie. Ik heb pas het boek De lokroep van de mossel van Jerry Goossens uit. Er komt veel 'kut' en 'fuck' in voor. Nou, zolang het geloofwaardig is, prima. En dat was het.

Een kennis van mij vond het raar dat ik ooit een vrouwelijk personage liet schelden, maar vond het normaal als een mannelijk personage dat deed. Onzin. Genoeg vrouwen vloeken net zo goed. Gisteren in de trein nog twee vriendinnen. Kut dit, fuck dat. Tering zus, tyfus zo.

De soms prachtige, zelfbedachte vloeken van sommige schrijvers zijn mooi. Maar uiteindelijk moet het bij je personage passen. Een simpele 'fuck' of 'kut' is ook prima.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Echte mensen schelden en vloeken ook. De meesten dan.
Echte mensen schelden en vloeken niet. De meesten dan.
Dan mag een personage dat ook, zeker bij tegenslag en tijdens een ruzie.
Alles mag - maar waarom is dat een reden om het dan ook te doen?
Ik heb pas het boek De lokroep van de mossel van Jerry Goossens uit. Er komt veel 'kut' en 'fuck' in voor. Nou, zolang het geloofwaardig is, prima. En dat was het.
Bedankt voor de tip. Geen Jerry voor mij dan.
Een kennis van mij vond het raar dat ik ooit een vrouwelijk personage liet schelden, maar vond het normaal als een mannelijk personage dat deed. Onzin. Genoeg vrouwen vloeken net zo goed.
Méér dan genoeg. Teveel vrouwen dreigen zich net zo achterlijk te uiten als menig vies mannetje.
Gisteren in de trein nog twee vriendinnen. Kut dit, fuck dat. Tering zus, tyfus zo.

Het is niet [bewuste negatie] interessant dat vriendinnen zo ouwehoeren. Het is wel interessant waarom iemand een mening bouwt op de woordenschat van twee debiele trutjes.
De soms prachtige, zelfbedachte vloeken van sommige schrijvers zijn mooi. Maar uiteindelijk moet het bij je personage passen.
Kletskoek.
Een simpele 'fuck' of 'kut' is ook prima.
Een [man]schrijver die meningen als deze [en voorgaande] deelt is een zwakbegaafde l...! Een [vrouw]schrijver die zo denkt, is dan, een meehuppelku...

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Echte mensen schelden en vloeken niet. De meesten dan.
De meeste mensen gooien er echt weleens een vloek uit. Niet 24/7, maar zeker weleens. Degenen die dat niet doen? Reformatorische christenen die dat niet mogen, vaak voorstander van de Bond tegen Vloeken, maar die zullen ook weleens 'godverdomme' of 'fuck' denken. Alleen, zij zeggen het niet en houden zich in. Vloek en scheld jij nooit? Echt nooit? En zo niet, moet je nooit figuurlijk op je tong bijten om je in te houden? Schiet het ook nooit door je gedachten?
Alles mag - maar waarom is dat een reden om het dan ook te doen?
Het taalgebruik verschilt natuurlijk per personage. Ik ben ook zeker geen voorstander van overmatig, onnodig vloeken in elke zin. Maar wanneer het bij je personage en bij de situatie past, kan het iets toevoegen om het af en toe te doen. Als het puur natuur gevloek is, wordt je tekst er zeker niet slechter van.
Bedankt voor de tip. Geen Jerry voor mij dan.
Wat vind je dan van de vloeken die Tja eerder in het topic noemde? Van andere auteurs? De wat nettere en originelere vloeken dan 'fuck' en 'kut'? Kun je voor die termen iets meer respect opbrengen dan voor gebruikers van de woorden 'fuck' en 'kut', ook al zou je ook dergelijke originelere vloeken zelf niet gebruiken?
Méér dan genoeg. Teveel vrouwen dreigen zich net zo achterlijk te uiten als menig vies mannetje.
Vind je die vrouwen dan ook gelijk vies? :P
Het is niet [bewuste negatie] interessant dat vriendinnen zo ouwehoeren. Het is wel interessant waarom iemand een mening bouwt op de woordenschat van twee debiele trutjes.
Die vrouwen zijn trouwens twee vreemden die in dezelfde coupé zaten. Geen vriendinnen van mij. Ik bouw geen mening op de woorden van die twee meiden. Ik noem hen slechts als voorbeeld, om te benoemen dat vrouwen net zo goed kunnen en mogen schelden en vloeken als mannen. Omdat een (overigens vrouwelijke, christelijke) kennis het onrealistisch vond als een vrouw in een boek een keer 'fuck' zegt, maar het bij mannen normaal vindt, haal ik o.a. de vrouwen in de trein aan om het tegendeel te bewijzen. Ik zou overigens een personage niet zo extreem laten schelden en vloeken als die meiden, de meeste mensen doen dat niet. De meeste mensen vloeken af en toe. Meer dan jij, minder dan die meiden. Tenzij je een personage hebt waarvan je extreem veel of juist heel weinig gefuck en gekut verwacht, probeer ik die middenweg aan te houden.
Kletskoek.
Ik denk niet dat we het hierover eens gaan worden. Maar goed, iedereen heeft recht op een eigen standpunt. Als jouw personages niet of nauwelijks schelden en vloeken, en dat past bij hun karakter, prima toch? In mijn eerste roman vloekt het lieve, onschuldige meisje nauwelijks, één keer kut in haar gepieker/gedachten op 112 pagina's en dat is het wel. In mijn huidige work-in-progress heb ik een hoofdpersoon die wat vaker vloekt. Omdat dat bij haar karakter past en ze extreem veel pech heeft. Terwijl het belangrijkste bijfiguur juist netjes is, en je van haar niet of nauwelijks een scheldwoord of vloek verwacht. Ik pas me aan aan het personage.
Een [man]schrijver die meningen als deze [en voorgaande] deelt is een zwakbegaafde l...! Een [vrouw]schrijver die zo denkt, is dan, een meehuppelku...
Als je schelden en vloeken zo erg vindt, en dat associeert met zwakbegaafdheid... Zegt dat iets over hoe je over zwakbegaafde mensen denkt? Ik hoop het niet... En ja, ik weet dat je dit waarschijnlijk niet letterlijk bedoelt, maar ik vind het nogal lullig tegenover die mensen om het zo te zeggen... Sorry... En daarnaast, mijn beste vriendin heeft het Engelse equivalent van VWO gedaan, een universitaire studie filosofie afgerond en zegt ook weleens 'fuck'. En is ook geen 'meehuppelkut', eerder stronteigenwijs en extreem koppig. Echt totaal zichzelf, schijt aan wat 'normaal' is. Ik studeer journalistiek en heb een VWO-diploma. Is dat zwakbegaafd? ;)

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vloek en scheld jij nooit?
Toen ik klein was wel. Ik volgde onnadenkend het gedrag van mijn zwakbegaafde Friese pleegouders. Op mijn zestiende ben ik uit huis gegaan en sinds dat moment vloek en scheld ik niet meer.
Als het puur natuur gevloek is, wordt je tekst er zeker niet slechter van.
Wat is puur natuur gevloek?
Wat vind je dan van de vloeken die Tja eerder in het topic noemde? Van andere auteurs? De wat nettere en originelere vloeken dan 'fuck' en 'kut'? Kun je voor die termen iets meer respect opbrengen dan voor gebruikers van de woorden 'fuck' en 'kut', ook al zou je ook dergelijke originelere vloeken zelf niet gebruiken?
Auteurs die zich bedienen van vloeken en schelden tonen hun eigen tekortkomingen. Ik kan geen reden bedenken daar respect voor te hebben.
Vind je die vrouwen dan ook gelijk vies? :P
Ja.
In mijn eerste roman vloekt het lieve, onschuldige meisje nauwelijks, één keer kut in haar gepieker/gedachten op 112 pagina's en dat is het wel.
Jij laat dus een lief onschuldig meisje "kut" piekeren? Waarom doet een schrijver dat?
In mijn huidige work-in-progress heb ik een hoofdpersoon die wat vaker vloekt. Omdat dat bij haar karakter past en ze extreem veel pech heeft. Terwijl het belangrijkste bijfiguur juist netjes is, en je van haar niet of nauwelijks een scheldwoord of vloek verwacht. Ik pas me aan aan het personage.
Dit is abracadabra-logica.
Als je schelden en vloeken zo erg vindt, en dat associeert met zwakbegaafdheid... Zegt dat iets over hoe je over zwakbegaafde mensen denkt? Ik hoop het niet... En ja, ik weet dat je dit waarschijnlijk niet letterlijk bedoelt, maar ik vind het nogal lullig tegenover die mensen om het zo te zeggen... Sorry...
Ik vind het niet zo erg dat mensen vloeken en schelden. Het is gewoon lastig om die mensen te begrijpen. En lastige mensen ga ik uit de weg. Een auteur die een personage laat schelden - toont haar/zijn tekortkomingen in schrijf-taal. Kan een auteur zich aanpassen aan een personage die heel simpel niet hoeft te vloeken en schelden?
En daarnaast, mijn beste vriendin heeft het Engelse equivalent van VWO gedaan, een universitaire studie filosofie afgerond en zegt ook weleens 'fuck'. En is ook geen 'meehuppelkut', eerder stronteigenwijs en extreem koppig. Echt totaal zichzelf, schijt aan wat 'normaal' is.
Echt totaal jezelf zijn is een bijna perfecte eigenschap.
Ik studeer journalistiek en heb een VWO-diploma. Is dat zwakbegaafd? ;)
Waarom vraag je dat aan mij? Ik ben op mijn zestiende bewust gestopt met studeren en het willen behalen van diploma`s en kan geen zinnig antwoord geven of een studie journalistiek en het hebben van een VWO-diploma, een teken van zwakbegaafdheid is. Als ik de kinderen aanschouw die vandaag de dag een VWO-diploma halen vermoed ik dat hoog of zwak begaafd zijn geen rol meer speelt. Ze weten allemaal hetzelfde - en het enige zinnige onderscheid is dan - vloekt zij wel, of niet.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Toen ik klein was wel. Ik volgde onnadenkend het gedrag van mijn zwakbegaafde Friese pleegouders. Op mijn zestiende ben ik uit huis gegaan en sinds dat moment vloek en scheld ik niet meer.
Als jij je daar beter bij voelt, heel goed.
Wat is puur natuur gevloek?
Nou, bijvoorbeeld, als je pech hebt. Als je uitglijdt, jezelf verbrandt of als iemand jou verschrikkelijke dingen toewenst. Dan denk of zeg je het weleens.
Auteurs die zich bedienen van vloeken en schelden tonen hun eigen tekortkomingen. Ik kan geen reden bedenken daar respect voor te hebben.
Ik denk dat een auteur simpelweg gelooft dat dit bij het personage past. Natuurlijk heb je mensen die per se willen shockeren, maar de meeste auteurs denken dat het verhaal er beter van wordt.
Jij laat dus een lief onschuldig meisje "kut" piekeren? Waarom doet een schrijver dat?
Tja, een medestudente/vriendin van mij is ook een lief onschuldig meisje van wie je het totaal niet verwacht. En af en toe, heel heel af en toe als alles tegen zit, komt er ook weleens een vloek uit bij haar. Ik heb haar één keer 'fuck' horen roepen. Verder nooit, maar toch één keer. Het is menselijk.
Dit is abracadabra-logica.
Nee. Ik geloof dat sommige personages uitermate geschikt zijn voor gevloek, en anderen totaal niet.
Ik vind het niet zo erg dat mensen vloeken en schelden. Het is gewoon lastig om die mensen te begrijpen. En lastige mensen ga ik uit de weg. Een auteur die een personage laat schelden - toont haar/zijn tekortkomingen in schrijf-taal. Kan een auteur zich aanpassen aan een personage die heel simpel niet hoeft te vloeken en schelden?
Tja, ik vind dat als je een personage hebt voor wie vloeken bij de persoonlijkheid past, je het af en toe kunt inzetten. Niet 24/7, niet in elke zin, maar wél als het passend voelt. Genoeg lezers zullen hetzelfde doen en er herkenning in vinden.
Echt totaal jezelf zijn is een bijna perfecte eigenschap.
Vind ik ook. Zijn we het toch ergens over eens. ;)
Waarom vraag je dat aan mij? Ik ben op mijn zestiende bewust gestopt met studeren en het willen behalen van diploma`s en kan geen zinnig antwoord geven of een studie journalistiek en het hebben van een VWO-diploma, een teken van zwakbegaafdheid is. Als ik de kinderen aanschouw die vandaag de dag een VWO-diploma halen vermoed ik dat hoog of zwak begaafd zijn geen rol meer speelt. Ze weten allemaal hetzelfde - en het enige zinnige onderscheid is dan - vloekt zij wel, of niet.
Ik vind hoogopgeleid ook geen synoniem voor intelligentie. Maar ik noem het even als voorbeeld, omdat je gescheld en gevloek met zwakbegaafdheid associeert. Om te laten zien dat ook intelligente mensen vloeken. Want die zijn er genoeg, intelligente mensen die vloeken.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Echt totaal jezelf zijn is een bijna perfecte eigenschap.
Vind ik ook. Zijn we het toch ergens over eens. ;)
Wij zijn het over heel veel onderwerpen eens. Zijn wij het eens over de vraag van de afwezige topic-starter?
Of maken scheldwoorden een verhaal meer "eigen"?
Volgens mij maken scheldwoorden een verhaal niet meer "eigen".

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb ooit een Amerikaanse literair agent horen zeggen: "Als je de scheldwoorden er in laat zitten, denk je dat er dan mensen zijn die het verhaal daarom laten liggen? En als je ze weglaat, denk je dat er mensen zijn die een boek niet kopen omdat er geen schuttingtaal in zit?" Dat vond ik een interessante manier om er naar te kijken, maar het is natuurlijk ook wel typisch puriteins Amerikaans. Wat betreft schuttingtaal van wat voor soort dan ook: het moet een doel dienen en passen bij het personage. Een criminele biker van een motorclub die 'potverdrie' zegt als ie op zijn duim slaat, klopt niet. Maar aan de andere kant kun je de exacte vloek ook in het midden laten: Big Jim sloeg met de hamer op zijn duim. Hij vloekte. Als een personage nou eenmaal vaak 'fuck' zegt, tja dan is dat zo: "Ik liep naar die fucking kerel achter zijn fucking bureautje. Ik moest bijna lachen om die fucking nerd met zijn fucking stropdas. Bang dat hij was! Wist niet eens dat mijn pistool een fucking speelgoedding was! Fuck!" Ik denk zelf dat een redacteur hier wel aan de bel trekt en vraagt om het te herschrijven met minder vaak 'fuck'. Maar om nou te zeggen dat je je personages constant kuis moet houden? Onnodig.