Mag hij zich auteur noemen?

klinkt mij dat de man die je beschrijft de tekst redigeert en nakijkt, dus ik denk redacteur (hoewel die ook teksten kunnen schrijven)

Ik vind zelfs dat je Herman Koch helemaal geen auteur mag noemen.

Het enige wat mij nogal stoorde was dat deze man met de auteur op de foto wilde en deze werd ook bij het artikel geplaatst. Daaronder werden de namen van mijn vrouw (die het artikel geschreven heeft) en dat van hem vermeld als zijnde de auteurs van dat artikel. (...) Graag lees ik uw mening hierover.

Wij weten niets van de afspraken die hieromtrent gemaakt zijn en daarom is het lastig, zo niet ondoenlijk, om een mening te geven. Wat in het contract staat - door beide partijen ondertekend - is bindend (tenzij het onwettig is).

Wat vindt je vrouw? Als ik het zo lees wordt het tijd voor een serieus gesprek met die man. Vraag hem waarom hij vindt dat hij mede-auteur is? (Eigenlijk moet je vrouw dit vragen natuurlijk.)

Dank jullie wel voor de reacties. Er is geen contract maar de afspraak is dat mijn vrouw het artikel schreef en dat deze man haar helpt in de vorm van bijvoorbeeld het nakijken en eventuele correcties en/of suggesties deed over bv bepaalde gedeeltes in te korten of op een andere plek in het artikel te plaatsen. Dus als ik het goed begrijp, dan fungeert hij als een soort redacteur. De tekst is geheel geschreven door mijn vrouw. ** Beslommeringen verwijderd** Excuus voor de lange uitleg hierover

Ik begrijp het... Jammer dat het zo moet lopen, maar complimenten voor je vrouw die blijkbaar haar patienten niet de dupe wil laten worden en zich als een volwassene aan haar afspraken wil houden.

Als er geen contract is kan de Stichting toch nooit eigenaar van de teksten zijn?... zij heeft ze geschreven (of denk ik nu kort door de bocht?) Fijn dat het traject afgerond is maar mooi te horen dat je vrouw het belang van patiënten eerst zet.

Als er geen contract is kan de Stichting toch nooit eigenaar van de teksten zijn?... zij heeft ze geschreven (of denk ik nu kort door de bocht?) Fijn dat het traject afgerond is maar mooi te horen dat je vrouw het belang van patiënten eerst zet.

Je denkt zeker niet kort door de bocht, zo denk ik er ook over. In de (mondelinge) afspraak is mede auteur zijn niet aan de orde geweest. Gezien het onderwerp en de manier van schrijven in beide artikelen vindt ik het zelfs belachelijk om de naam van die man erbij te zien staan als auteur. ** Beslommeringen verwijderd** Ik wil de mensen met hun reacties hartelijk bedanken. Wij zijn weer wat wijzer geworden op dit gebied en ik begrijp dat bijvoorbeeld bij afspraken, een contract heel gewoon is. Dank je wel, Groetjes, Martin

De juridische werkelijkheid, die ik zal schetsen aan de hand van een eenvoudig voorbeeld, is als volgt: Degene wiens naam onder een gepubliceerd artikel staat wordt voor de wet geacht de auteur van het artikel te zijn. Staan er twee namen dan worden beide geacht auteur te zijn. Staat er géén naam onder een artikel, bijv in een brochure zonder colofon van, laat ik zeggen, de Nierstichting, dan is deze - de Nierstichting - voor de wet de auteur - dit heet in juridische termen 'fictief makerschap (de wet zelf heeft het immers over de 'maker van een werk')'. In beide gevallen is het natuurlijk mogelijk de vaak automatisch intredende wettelijke realiteit aan te vechten, bij een rechter. Maar dat is héél moeilijk en heel technisch - plus dat vereist een gedegen papertrail. Vragen die o.a. beantwoord moeten worden zijn: was er een opdrachtgever voor de tekst? Zo ja dan is, behoudens tegenbewijs, de opdrachtgever auteursrechtshebbende. Hoeveel invloed c.q. inbreng heeft de opdrachtgever gehad? Bij een conflict tussen twee auteurs is het eender: wie heeft wat geschreven? Was het alleen redactiewerk? Hoe ingrijpend was dat redactiewerk? Heeft het redactiewerk de tekst fundamenteel beïnvloed Etc., etc. Dit zijn hoofdpijn zaken. Nog meer ter illustratie Tenzij Schrijvenonline.org bijv, niet uitdrukkelijk vermeld dat het auteursrecht bij de schrijver blijft, is zij rechthebbende van de teksten die bijv worden ingezonden na een oproep om over een bepaald onderwerp te schrijven - wederom behoudens bewijs van het tegendeel. Dit houdt in dat Schrijvenonline zich mag gedragen als eigenaar van een tekst en het bijv mag publiceren in een boekje dat verkocht wordt voor geld. Wil de daadwerkelijke schrijver zich hiertegen verzetten, zal hij of zij moeten procederen. Immers, de daadwerkelijke schrijver heeft geen andere remedies als Schrijvenonline niet bewogen wordt door nette, doch strengen brieven. En een procedure betekend geconfronteerd worden met de juridische werkelijkheid van het auteursrecht - en torenhoge kosten. Het hele verhaal dat 'copyright' automatisch ontstaat als je pen op papier zet is in de werkelijkheid genuanceerder dan vaak wordt voorgespiegeld. En vooral het Nederlandse auteursrecht is zeer onvergefelijk voor bijv. zzp'ers of individuele broodschrijvers of grafisch vormgevers. Zorg altijd dat er iets op papier staat. Altijd. Ben je eigenwijs, dan moet je of diepe zakken om te procederen, of niet zeuren.

Degene wiens naam onder een gepubliceerd artikel staat wordt voor de wet geacht de auteur van het artikel te zijn. Staan er twee namen dan worden beide geacht auteur te zijn.

De vraag is wie in het onderhavige geval - van de vrouw van de topicstarter - heeft beslist welke naam c.q. namen onder het artikel kwamen te staan en of die beslissing terecht was, of in juridische term gezegd: of het redelijk en billijk was dat er twee namen onder het artikel stonden.

Staat er géén naam onder een artikel, bijv in een brochure zonder colofon van, laat ik zeggen, de Nierstichting, dan is deze - de Nierstichting - voor de wet de auteur - dit heet in juridische termen 'fictief makerschap (de wet zelf heeft het immers over de 'maker van een werk')'.

In dit geval is dit niet aan de orde, maar wat je zegt zou zo zijn indien de betreffende stichting iemand opdracht had gegeven tot het schrijven van een artikel en met de auteur afspraken gemaakt had over bijvoorbeeld honorarium of aankoopbedrag (een auteur kan een artikel verkopen, waarmee hij zijn rechten afstaat). Daaruit blijkt niets in het starttopic. Ook dient er bij fictief makerschap een gezagsverhouding te zijn tussen auteur en opdrachtgever. Een incidentele opdracht wordt niet gezien als dienstverband. De vraag is hoe de verhoudingen liggen c.q. lagen in het geval van de vrouw van de topicstarter:

Mijn vrouw werd gevraagd door een stichting om een artikel te schrijven voor hun landelijk magazine.

Tenzij Schrijvenonline.org bijv, niet uitdrukkelijk vermeld dat het auteursrecht bij de schrijver blijft, is zij rechthebbende van de teksten die bijv worden ingezonden na een oproep om over een bepaald onderwerp te schrijven

De Auteurswet zegt:

Het auteursrecht is het uitsluitend recht van den maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of van diens rechtverkrijgenden, om dit openbaar te maken

Openbaarmaking is iets anders dan auteursrecht. Een uitgeverij heeft een uitgavelicentie nodig, anders zou ze niet kunnen publiceren. Maar het auteursrecht is en blijft van de maker, in dit geval de schrijver c.q. de forummers.

Dit houdt in dat Schrijvenonline zich mag gedragen als eigenaar van een tekst en het bijv mag publiceren in een boekje dat verkocht wordt voor geld.

Kun je deze stelling onderbouwen?

De vraag is wie in het onderhavige geval - van de vrouw van de topicstarter - heeft beslist welke naam c.q. namen onder het artikel kwamen te staan en of die beslissing terecht was, of in juridische term gezegd: of het redelijk en billijk was dat er twee namen onder het artikel stonden.

Nee, de vraag was:

Mag hij zich auteur noemen?

Antwoord: Ja, dat mag hij. Tenzij het onrechtmatig is. ‘Is het onrechtmatig?’ ‘Dat ligt eraan.’ ‘Waar ligt dat aan dan?’ ‘Aan het oordeel van de rechter.’ ‘Maar ik wil niet naar de rechter.’ ‘Dan blijft hij, tenzij hij er vrijwillig vanaf ziet, auteur.’

In dit geval is dit niet aan de orde, maar wat je zegt zou zo zijn indien de betreffende stichting iemand opdracht had gegeven tot het schrijven van een artikel en met de auteur afspraken gemaakt had over bijvoorbeeld honorarium of aankoopbedrag (een auteur kan een artikel verkopen, waarmee hij zijn rechten afstaat). Daaruit blijkt niets in het starttopic.

Waar je gebruik van maakt zijn exploitatierechten. Je geeft iemand een beperkt recht op openbaarmaking van je werk. Je persoonlijkheidsrechten zijn niet overdraagbaar – het recht je te verzetten tegen verminking, het recht op naamsvermelding etc.

Ook dient er bij fictief makerschap een gezagsverhouding te zijn tussen auteur en opdrachtgever. Een incidentele opdracht wordt niet gezien als dienstverband. De vraag is hoe de verhoudingen liggen c.q. lagen in het geval van de vrouw van de topicstarter:

In artikel 8 Aw staat deze controversiële bepaling: ‘Indien een openbare instelling, eene vereeniging, stichting of vennootschap, een werk als van haar afkomstig openbaar maakt, zonder daarbij eenig natuurlijk persoon als maker er van te vermelden, wordt zij, tenzij bewezen wordt, dat de openbaarmaking onder de bedoelde omstandigheden onrechtmatig was, als de maker van dat werk aangemerkt.’ Gezagsverhouding doet er niet toe bij fictief makerschap. Bij fictief makerschap gaat het heel kort door de bocht om eerste openbaarmaking zonder naamsvermelding. Zzp’ers worden hier geregeld de dupe van. Er was vorig jaar een wetswijziging die een en ander heeft veranderd met betrekking tot de bewijslast in het voordeel van zzp’ers, dat meen ik zo uit mijn hoofd te weten. Maar dit voert hier allemaal veel te ver. In het kort. Dat je de feitelijke auteur bent van een werk wil niet zeggen dat je de juridische auteur bent, en omgekeerd. Het is zeg maar zoiets als vaderschap. De biologische vader is niet automatisch de juridische vader, en omgekeerd. Maar voor leken is dat allemaal zeer abstract en moeilijk te begrijpen. En ik vrees dat ik enkel verwarring zaai door te diep erop in te gaan.

Openbaarmaking is iets anders dan auteursrecht

Het openbaar maken (ook wel aangeduid met het begrip openbaarmaking) is één, zo niet dé, essentiële eigenschap van het auteursrecht – het valt onder de exploitatierechten uit het auteursrecht. Je maakt er overigens zelf gewag van door art. 1 van de Auteurswet (Aw) aan te halen (de aard van het auteursrecht). Voorts gaat art. 12 Aw uitvoerig in op dat openbaar maken.

Kun je deze stelling onderbouwen?

Als er geen naamsvermelding is dan is er sprake van art. 8 Aw en fictief makerschap. En kan Schrijvenonline doen en laten wat ze willen (Schrijvenonline is immers onderdeel van een rechtspersoon – een vennootschap). Natuurlijk kan een schrijver zich verzetten, maar enkel effectief, door naar de rechter te gaan, en dan nog is de uitkomst onzeker. Zonder een bepaling van Schrijvenonline met de strekking, de auteur c.q. maker behoudt zijn/haar auteursrecht, is in feite alles mogelijk. Immers, ook naamsvermelding, en naamsvermelding is enkel een moreel recht, zegt nog niets over het wel of niet bezitten van exploitatierechten – het openbaar maken in dit geval. Dus zelfs met naamsvermelding, kun je bij een rechter argumenten aandragen, ten faveure van Schrijvenonline, dat zij het artikel openbaar mag maken en wel op verschillende wijzen: ook in boekvorm bijvoorbeeld. Wel heb je met naamsvermelding, onder voorbehoud van tegenbewijs, vaak al makerschap bewezen. En gaat het gevecht daarna enkel om het bezitten van (beperkte) exploitatierechten. Kijk, wat duidelijk moet zijn is dit: men kan zich enkel verzetten tegen inbreuk op auteursrecht door naar de rechter te gaan. Dit is duur – wordt door geen enkele rechtsbijstandverzekering gedekt. Ook belangenverenigingen voor creatievelingen geven vaak alleen advies en bij procedures krijg je alleen een korting als je die of die advocaat kiest. Een advocaat die echt verstand heeft van het auteursrecht declareert al gauw €300~€400 per uur. En je krijgt die kosten nooit helemaal terug als je de zaak wint. De proceskostenveroordeling leidt daarna niet zelden tot een afzonderlijk geschil. Een ander voorbeeld - en ik lul maar door – stel ik neem het beeldmerk van Schijvenonline.nl – als jullie dat bij wijze van spreken zouden beschouwen als beeldmerk. En ik deponeer dat (heel eenvoudig) bij het Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom (BOIP), want zover ik zie is jullie beeldmerk niet geregistreerd bij het BOIP. Dan kan ik daarmee jullie latere registratie eenvoudig verhinderen - en ik word beschouwd als auteur van dat beeldmerk. En jullie kunnen dan enkel naar de Nederlandse rechter om de onrechtmatigheid aan te tonen, in een buitengewoon dure procedure. De kosten daarvoor zijn slechts beperkt op mij te verhalen, mits jullie winnen natuurlijk. Dit is de werkelijkheid. Het is allemaal zeer Kafkaësk. Maar ik heb weer veel te veel geschreven.

(…) de vraag was:

Mag hij zich auteur noemen?

Even op een rij. Mijn antwoord - dat gelijk een vraag was - luidde:

De vraag is wie in het onderhavige geval - van de vrouw van de topicstarter - heeft beslist welke naam c.q. namen onder het artikel kwamen te staan en of die beslissing terecht was, of in juridische term gezegd: of het redelijk en billijk was dat er twee namen onder het artikel stonden.

Dit was een reactie op jouw stelling:

Degene wiens naam onder een gepubliceerd artikel staat wordt voor de wet geacht de auteur van het artikel te zijn. Staan er twee namen dan worden beide geacht auteur te zijn.

en niet op de startvraag Mag hij zich auteur noemen? Op die startvraag had ik in #3 al geantwoord. In het aangehaalde artikel 8 is natuurlijk cruciaal als van haar afkomstig. Daarvan is hier geen sprake. De stichting doet niet alsof het artikel van haar afkomstig is. Iemand - wij weten niet wie - plaatste zijn eigen naam onder een artikel, waarvan topicstarter schrijft dat het uit de pen van zijn vrouw afkomstig is. Daarbij was de openbaarmaking kennelijk niet onrechtmatig, althans dat valt niet uit het starttopic te concluderen.

(…) exploitatierechten uit het auteursrecht. Je maakt er overigens zelf gewag van door art. 1 van de Auteurswet (Aw) aan te halen (de aard van het auteursrecht).

Het openbaar maken van een wet valt niet onder Auteursrecht.

Een ander voorbeeld - en ik lul maar door – stel ik neem het beeldmerk van Schijvenonline.nl – als jullie dat bij wijze van spreken zouden beschouwen als beeldmerk. En ik deponeer dat (heel eenvoudig) bij het Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom (BOIP), want zover ik zie is jullie beeldmerk niet geregistreerd bij het BOIP. Dan kan ik daarmee jullie latere registratie eenvoudig verhinderen - en ik word beschouwd als auteur van dat beeldmerk. En jullie kunnen dan enkel naar de Nederlandse rechter om de onrechtmatigheid aan te tonen, in een buitengewoon dure procedure. De kosten daarvoor zijn slechts beperkt op mij te verhalen, mits jullie winnen natuurlijk. Dit is de werkelijkheid.

Ik denk dat het - in dit fictieve geval - heel moeilijk wordt voor jou om aan te tonen dat jij het intellectueel eigendom hebt van het beeldmerk van Schrijven Online.

Maar ik heb weer veel te veel geschreven.

Men kan nooit genoeg schrijven. Of het gepubliceerd moet worden, is iets anders. Jij hebt dat nu gedaan via de website Schrijven Online. Schrijven Online kent Gebruikersvoorwaarden. Toen jij je aanmeldde als gebruiker van de site, ging je daarmee akkoord. Lees ze anders nog eens door: https://www.schrijvenonline.org/gebruikersvoorwaa…

Jij schreef:

De stichting doet niet alsof het artikel van haar afkomstig is.

Dit schreef ik:

Staat er géén naam onder een artikel, bijv in een brochure zonder colofon van, laat ik zeggen, de Nierstichting, dan is deze - de Nierstichting - voor de wet de auteur - dit heet in juridische termen 'fictief makerschap (de wet zelf heeft het immers over de 'maker van een werk')'.

Ik had het niet over de stichting van de draadstarter. Maar over de Nierstichting – als voorbeeld welke bizarre dingen zich voor kunnen doen vanwege de Nederlandse Auteurswet. Immers, de oorspronkelijke vraag van de draadstarter had ik dáárvoor reeds beantwoord door te schrijven:

Degene wiens naam onder een gepubliceerd artikel staat wordt voor de wet geacht de auteur van het artikel te zijn. Staan er twee namen dan worden beide geacht auteur te zijn.

Jij schreef naderhand:

Openbaarmaking is iets anders dan auteursrecht.

Ik leg vervolgens uit dat openbaarmaking een elementair onderdeel is, zo niet hét elementairste onderdeel van het auteursrecht – dat zeg ik trouwens niet, dat is zo: trek een handboek Nederlands auteursrecht open – een actueel en academisch verantwoord handboek, met voetnoten en bronnen en geschreven door juristen en deskundigen, en zo. Vervolgens stip ik aan dat jij art. 1 Aw aanhaalt (dat handelt over de aard van het auteursrecht), kennelijk bij wijze van argument, om daarmee te zeggen dat openbaarmaking iets anders is dan auteursrecht. Maar dat is niet zo: openbaarmaking is een wezenlijk onderdeel van het auteursrecht. Kijk, jij zei als het ware: een been is iets anders dan een lichaam, nadat je eerst een anatomisch handboek citeert waarin staat: Een been maakt deel uit van het lichaam. Zodoende zijn zij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Nog een keer: in het auteursrecht zitten twee soorten rechten: exploitatierechten en persoonlijkheidsrechten. Het openbaar maken van een werk is een exploitatierecht. Zo ingewikkeld is het ook weer niet, hoor.

Het openbaar maken van een wet valt niet onder Auteursrecht.

Waar rep ik over het openbaar maken van een wet?

Ik denk dat het - in dit fictieve geval - heel moeilijk wordt voor jou om aan te tonen dat jij het intellectueel eigendom hebt van het beeldmerk van Schrijven Online.

Maar de juridische werkelijkheid is juist, dat jullie maar moeten zien te bewijzen dat ik het eigendom op het beeldmerk niet bezit. Immers, met een depot (wat juridisch materieel geen recht creëert maar wel kan dienen als feitelijk bewijs), dat ik online, tegen grosso modo, vijfentwintig euro kan effectueren, heb ik bewijs (evenwel te kwader trouw) dat ik rechthebbende ben op het merkrecht ten behoeve van het BOIP en kunnen jullie geen depot meer aanvragen, en kan ik voorts stil blijven zitten. En wel tot aan het moment dat jullie mij dagvaarden om voor een Nederlandse rechter te verschijnen. En met de inleidende dagvaarding moeten jullie maar zien te stellen en te bewijzen dat ik niet de eigenaar ben. Dát is de werkelijkheid. Wederom, ik meen of denk of verzin dit niet. Dít is zo – dank de wetgever.

(…)Of het gepubliceerd moet worden, is iets anders. Jij hebt dat nu gedaan via de website Schrijven Online. Schrijven Online kent Gebruikersvoorwaarden. Toen jij je aanmeldde als gebruiker van de site, ging je daarmee akkoord. Lees ze anders nog eens door (…)

Dit klinkt een beetje naar. Wat is de aanleiding voor deze opmerking? En waarom moet ik de voorwaarden nog eens doorlezen?

Mijn complimenten voor de wijze reacties hier. Ik begrijp dat met goede afspraken in een contract de beste manier is om geen gedonder te krijgen. In dit geval is/was de oorzaak onze geringe kennis hierin. ** Beslommeringen verwijderd**

Een ander voorbeeld - en ik lul maar door – stel ik neem het beeldmerk van Schijvenonline.nl – als jullie dat bij wijze van spreken zouden beschouwen als beeldmerk. En ik deponeer dat (heel eenvoudig) bij het Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom (BOIP), want zover ik zie is jullie beeldmerk niet geregistreerd bij het BOIP. Dan kan ik daarmee jullie latere registratie eenvoudig verhinderen - en ik word beschouwd als auteur van dat beeldmerk. En jullie kunnen dan enkel naar de Nederlandse rechter om de onrechtmatigheid aan te tonen, in een buitengewoon dure procedure. De kosten daarvoor zijn slechts beperkt op mij te verhalen, mits jullie winnen natuurlijk. Dit is de werkelijkheid.

Op de site van BOIP staat:

Het auteursrecht ontstaat automatisch zodra het werk is gecreëerd, als het origineel is.

Dat is waar het om gaat; zo steekt de Auteurswet in elkaar. In antwoord op:

Maar ik heb weer veel te veel geschreven

schreef ik:

(…) Of het gepubliceerd moet worden, is iets anders. Jij hebt dat nu gedaan via de website Schrijven Online. Schrijven Online kent Gebruikersvoorwaarden. Toen jij je aanmeldde als gebruiker van de site, ging je daarmee akkoord. Lees ze anders nog eens door (…)

Dit klinkt een beetje naar. Wat is de aanleiding voor deze opmerking?

Het is niet naar bedoeld. Schrijven Online plaatst deze Gebruikersvoorwaarden, omdat zonder deze niemand kan deelnemen aan het forum of op andere onderdelen van de site tekst kan plaatsen. Juist in verband met auteursrecht. Iemand kan immers niet iets willen plaatsen op de site van Schrijven Online, maar Schrijven Online daar geen toestemming voor geven.

En waarom moet ik de voorwaarden nog eens doorlezen?

Omdat onder punt 3.5 en 3.13 toestemming geformuleerd is voor het plaatsen van tekst door deelnemers. Misschien had je dat wel gelezen. Dan is mijn opmerking overbodig.

Jij haalt iets aan wat ik gezegd hebt. Gaat er inhoudelijk niet om. Plakt er iets willekeurigs onder, schrijft dan doodleuk: Dat is waar het om gaat. Ondertussen maak je gewag van het auteursrecht dat automatisch ontstaat – ik schreef daar trouwens dit over in mijn eerste reactie:

Het hele verhaal dat 'copyright' automatisch ontstaat als je pen op papier zet is in de werkelijkheid genuanceerder dan vaak wordt voorgespiegeld. En vooral het Nederlandse auteursrecht is zeer onvergefelijk voor bijv. zzp'ers of individuele broodschrijvers of grafisch vormgevers.

en voorts claim je, zo steekt de Auteurswet in elkaar (wet en recht zijn trouwens twee heel verschillende zaken ). Maar onze Auteurswet zwijgt over het ontstaan van het auteursrecht. Zij bepaalt enkel en alleen maar wíe, dat recht bezit: en dat is de maker, aldus art. 1 Aw. En dáár ging het om. In de casus van de draadstarter is dat aan de orde: twee personen die zich allebei auteur noemen – en eentje is het er niet mee eens (Wat kun je ertegen doen? Alleen maar naar de rechter.). In mijn voorbeeld van de deponering van het Schrijven Online beeldmerk is dat eveneens aan de orde – ik noem me maker en jij, namens Schrijven Online, moet dan maar naar de rechter om het tegendeel te bewijzen - dit is nadrukkelijk bepaald in het Benelux-verdrag inzake de intellectuele eigendom – wederom, dáár ging het om.

(…) omdat zonder deze [Gebruiksvoorwaarden, HM] niemand kan deelnemen aan het forum of op andere onderdelen van de site tekst kan plaatsen. Juist in verband met auteursrecht.

Dit is klinkklare onzin. Oh ja, en dan dit nog:

Iemand kan immers niet iets willen plaatsen op de site van Schrijven Online, maar Schrijven Online daar geen toestemming voor geven.’

Dit is een dubbele ontkenning, ik kan hier geen chocola van maken. Jij reageert trouwens uitsluitend met non sequiturs, want in jouw reacties ontwijk je keer op keer wat ik schrijf. Je haalt het wel aan, maar je gaat er niet op in, je sleept er gewoon iets anders bij, en zo wordt het onnavolgbaar.

Ik begrijp jullie wederzijds onbegrip en zo te lezen slaan jullie een beetje door. Het onderwerp zoals ik deze begon hier gaat over een persoon die zich auteur noemt over een tekst die hij niet geschreven heeft: titel: Mag hij zich auteur noemen? Dat er in de reacties die daar op volgen gewezen wordt op bijvoorbeeld wel of geen contract en wat wettelijke aspecten, oke mooi meegenomen deze info. Vervolgens wordt het best wel interessant maar heeft weinig meer te maken met de persoon in mijn onderwerp. Misschien is het mogelijk dat jullie beide in een aparte "topic" verder kunnen gaan redetwisten ! Ik zie dat Thérèse beheerder is dus moet het een koud kunstje zijn om ook jullie tekst mee te nemen in de afsplitsing van dit onderwerp. Alvast bedankt en succes. ** Beslommeringen verwijderd**

Het omgekeerde is waar: er is juist héél véél begrip voor elkaar op dit forum. Neem jezelf. Niemand wijst je erop dat je ook eerst op internet eens naar een antwoord had kunnen zoeken – er zijn genoeg advocaten en juridisch deskundigen die over dit onderwerp gratis toegankelijke artikelen hebben gepubliceerd. Maar zó zijn de mensen hier – altijd behulpzaam en royaal met het delen van kennis, ervaring en wijsheid. En bovenal, heel vriendelijk. Jouw commentaar is dus misplaatst en overbodig. Inmiddels is je vraag, of die van je vrouw, afdoende beantwoord. Jouw verdere beslommeringen: wie er mank loopt, dat die of die en je-weet-wel-wie hem of haar een briefje heeft gestuurd, of dat zij het aan een nier heeft, of dat hij schrijft omdat ‘ie in de steun zit, doen er niet toe. Dat is misschien meer iets voor jouw poesiealbum.

Ik begrijp jullie wederzijds onbegrip en zo te lezen slaan jullie een beetje door. Het onderwerp zoals ik deze begon hier gaat over een persoon die zich auteur noemt over een tekst die hij niet geschreven heeft: titel: Mag hij zich auteur noemen? Dat er in de reacties die daar op volgen gewezen wordt op bijvoorbeeld wel of geen contract en wat wettelijke aspecten, oke mooi meegenomen deze info. Vervolgens wordt het best wel interessant maar heeft weinig meer te maken met de persoon in mijn onderwerp. Misschien is het mogelijk dat jullie beide in een aparte "topic" verder kunnen gaan redetwisten ! Ik zie dat Thérèse beheerder is dus moet het een koud kunstje zijn om ook jullie tekst mee te nemen in de afsplitsing van dit onderwerp.

In antwoord op je startvraag heeft Herrie Mulles heel interessante antwoorden gegeven en ik heb er het mijne aan toegevoegd - met de bedoeling jou een fundament te geven waar je voor je vrouw argumentatie op bouwen kunt. Hopelijk werkt dat ook zo uit. Met redetwisten heeft het niets van doen. We gaan het onderwerp dan ook niet afsplitsen.

(...) er zijn genoeg advocaten en juridisch deskundigen die over dit onderwerp gratis toegankelijke artikelen hebben gepubliceerd. Maar zó zijn de mensen hier – altijd behulpzaam en royaal met het delen van kennis, ervaring en wijsheid. En bovenal, heel vriendelijk.

Inderdaad.

Dank jullie wel voor de reactie. Ik zit er dus volgens jullie naast en het omgekeerde is waar. Ik kreeg toch sterk de indruk dat jullie bezig waren het elkaar moeilijk te maken....op een vriendelijke wijze dan wel, elkaar proberen te overtreffen in jullie eigen wijsheid. Ik wil het bijna spannend noemen om iedere keer af te wachten hoe de een op de ander zal reageren. Uiteindelijk (durft) er verder niemand te reageren omdat jullie elkaar continu aan het bestoken zijn met citaten en "ik zei", "jij zei" en ohh dat vindt ik naar, of dat is klinkklare onzin, bla bla en bla. Maar goed, het omgekeerde is waar en mijn manke been begint op te spelen. Nog even nakijken wie of wat een briefje aan haar nier heeft gespeld. Vast een bladzijde uit mijn poesiealbum ! Je bent grappig Herrie. Mijn excuus aan Herrie en Thérèse. Ik zal mijn "beslommeringen" uit mijn berichten filteren want deze geven geen goed beeld over de eventuele denk of handelswijze van de man die zijn naam als mede auteur om andermans tekst plaatst. Fijn te zien dat ik jullie nader tot elkaar heb kunnen brengen. Eindelijk zijn jullie het ergens over eens !! Groetjes en veel succes. Martin PS, Ik ben benieuwd wie van jullie het laatste woord zal hebben. Dat hebben jullie vast wel. Ik gok op Thérèse.

PS, Ik ben benieuwd wie van jullie het laatste woord zal hebben. Dat hebben jullie vast wel. Ik gok op Thérèse.

Ik gok op Yrret, als zij dat wil.

Een ander voorbeeld - en ik lul maar door – stel ik neem het beeldmerk van Schijvenonline.nl – als jullie dat bij wijze van spreken zouden beschouwen als beeldmerk.

Het schakel moment. Jammer Herrie, volgens mij was je goed bezig. Het beeldmerk gooide roet in jouw perfect betoog.

Vervolgens wordt het best wel interessant maar heeft weinig meer te maken met de persoon in mijn onderwerp.

Interessant is het zeker én het heeft nog steeds véél te maken met uw onderwerp. @ Herrie, lijkt op het eerste en tweede oog zeer deskundig. Niet eerder heb ik meegemaakt dat iemand als u en uw vrouw een les mogen leren. Gratis - duidelijk en inspanningsloos, voor u.

Ik wil het bijna spannend noemen om iedere keer af te wachten hoe de een op de ander zal reageren. Uiteindelijk (durft) er verder niemand te reageren omdat jullie elkaar continu aan het bestoken zijn met citaten en "ik zei", "jij zei" en ohh dat vindt ik naar, of dat is klinkklare onzin, bla bla en bla.

Bijna spannend? Het is een Top-Thriller! Niemand durft? O ...

In antwoord op je startvraag heeft Herrie Mulles heel interessante antwoorden gegeven en ik heb er het mijne aan toegevoegd - met de bedoeling jou een fundament te geven waar je voor je vrouw argumentatie op bouwen kunt.

Tijdens het bouwen van dat fundament begon @Herrie te lullen [zijn eigen woorden] en als een student rechten dat bij mij zou doen, dan gooi ik dit bord in de gemoederen :ontopic: Heb ik gelukkig niet gedaan.

Een ander voorbeeld - en ik lul maar door – stel ik neem het beeldmerk van Schijvenonline.nl – als jullie dat bij wijze van spreken zouden beschouwen als beeldmerk.

De onvoltooide studie rechten veroorzaakt een hartkreet die aanklacht waardig is. https://www.maartenonline.nl/nl/artikel/43741/ik-… Ziedaar, mijn bewijs dat "ik lul maar door" plagiaat is.

En ik deponeer dat (heel eenvoudig) bij het Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom (BOIP), want zover ik zie is jullie beeldmerk niet geregistreerd bij het BOIP. Dan kan ik daarmee jullie latere registratie eenvoudig verhinderen - en ik word beschouwd als auteur van dat beeldmerk.

Dat kan je wel, maar is tevens zinloos.

En jullie kunnen dan enkel naar de Nederlandse rechter om de onrechtmatigheid aan te tonen, in een buitengewoon dure procedure.

Niet geheel de waarheid - dus gedeeltelijk misleidende info. Het is niet enkel naar een Nederlandse rechter. Het is niet buitengewoon duur.

De kosten daarvoor zijn slechts beperkt op mij te verhalen, mits jullie winnen natuurlijk. Dit is de werkelijkheid.

Beperkt? Grapje, zeker. De werkelijkheid? Illusie, zeker!

Maar ik heb weer veel te veel geschreven.

Overbodige opmerking.

Uw vraag is;

Mag hij zich auteur noemen?

Mijn antwoord is; Ja, dat mag hij.

Twee dingen: iemand onterecht beschuldigen van plagiaat – en dat nog wel op een forum voor schrijvers- omdat je kennelijk de woordcombinatie ‘ik lul maar wat’ aan Google hebt gevoerd, en het eerste dat je tegenkwam gebruikt hebt om je te bedienen van een drogreden, waarmee je mij in een kwaad daglicht wil zetten – om wat voor reden dan ook – is verwerpelijk. Bovendien, die woordencombinatie is algemeen gangbaar en in je zoekresultaten dook de woordcombinatie ook al op in een fragment uit Hollands Maanblad van 1988 – maar een bepaald type mensen negeert juist informatie als deze hun argument niet ondersteund. Dus volgens jouw redenering moet Maarten van Rossem het dan wel daarvan hebben gejat? Ik negeer nu zelf de vele boeken die ik op de plank heb staan waarin deze woordcombinatie en varianten daarop voorkomen. Boeken die teruggaan tot begin vorige eeuw - waarmee ik absoluut niet zeg dat deze woordcombinatie dateert van vorige eeuw, voor de oorsprong moet je bij een ety­mo­loog zijn. Jouw reactie getuigd van een onjuiste opvatting… Nee, het getuigd ervan dat je niet het geringste verstand hebt van het begrip ‘plagiaat’. Twee: iemand die achterelkaar drie reacties plaatst om zich te mengen in een discussie die inmiddels verzuurd is, niet het minst omdat de draadstarter 'trollachtige' eigenschappen vertoont (jijzelf ook trouwens), zet zichzelf buitenspel. TIP: gebruik het knopje ‘bewerken’ in het vervolg eens. Ten slotte. Ik heb nergens geopperd dat ik begonnen ben aan de studie rechten noch dat ik die voortijdig heb afgebroken – maar jij suggereert dat wel. Nergens schrijf ik dat. Jij daarentegen wil ons doen geloven dat je rechten doceert. Als dat zo is, ben je geen knip voor de neus waard. Iemand willekeurig van plagiaat beschuldigen enkel omdat hij een vaste woordcombinatie gebruikt. Schaam je. Aan de rest ga ik voorbij, want je weet echt niet waar je over praat. Of met andere woorden: jíj lult maar wat. Dan nog dit: En ik citeer de Gebruikersvoorwaarden van Schrijven Online: Vierde lid, onder titel drie: ‘(…) lasterlijke (…) bijdragen, naar interpretatie van de redactie, zijn niet toegestaan.’ En jij hebt je schuldig gemaakt aan lasterpraatjes, onderwijzertje. Tot slot. Deze draad kan beter afgesloten worden, want het gaat nergens meer over.

Deze draad kan beter afgesloten worden, want het gaat nergens meer over.

Eens. Het topic gaat dicht.