# 169 : Echtelijke twist

De theedoek wapperde in de gure novemberwind aan zijn vishengel. Hij fronste zijn wenkbrauwen en zocht de oever af naar Lieselot. Natuurlijk was de dader al gaan vliegen. Langzaam nam hij de visstok die als een mast in de steun rustte en haalde de vlaggende theedoek weg. Het dutje had deugd gedaan. Maar zijn stemming was al omgeslagen. De vissen zouden niet meer happen en zijn vrouw zou het niet slikken dat hij nog lang bleef. Lotje was er gisteren niet graag bij. En vandaag belooft het niet veel beter te worden. Hij vouwt de keukenhanddoek mooi in 4 en begint de hengeldelen af te bouwen. De peervormige dobber legt hij in het juiste vakje van zijn viskist. De vissen bevrijdt hij uit de leefnetten en ze verdwijnen snel in het woelige water. Zijn schat heeft last van dit herfstweer. Je zou voor minder het huis uit vluchten en een lijntje willen werpen. Ze ruzieden over de taakverdeling van de huishoudelijke karweitjes. Zijn standpunt is duidelijk : er zijn vrouwenzaken, zoals poetsen, wassen, strijken, boodschappen doen en koken, en er zijn mannenzaken, zoals ... nu ja, zoals die vaatwasmachine eens nakijken. Helaas wou zijn vrouw dat hij dit gisteren zou doen. Hij heeft een donkerbruin vermoeden dat deze ochtend de elektriciteit er weer uit ligt. Pech, hij zal straks de vaat ook mogen doen.