# 167 — #hetoo (verbeterde versie)

Zijn ogen begonnen te glinsteren toen zij hem de vraag stelde. Zijn zoon had haar komst aangekondigd. Ze wilde hem interviewen voor school, meer wist hij niet. Ze deed er erg geheimzinnig over.
 “De eerste keer dat ik verliefd was?” “Ja, opa, het is voor een werkstuk, voor school.” Hij stond op en keek haar aan, twijfelde en zei: “Dat is toch helemaal geen verhaal voor school, lieverd? Weet je wat het is om verliefd te zijn? Ben jij weleens verliefd geweest?” “Nee, opa, ik denk het niet, maar ik moet er een werkstuk over schrijven en iedereen vraagt het al aan grote broers en zussen , maar ik vind het veel leuker om het van u te horen.” Ze keek hem smekend aan. “Voor school... hmm, vooruit dan maar." Hij had een sigaar gepakt uit een doosje dat op het antieke dressoir tegen de muur stond, knipte het eind eraf, ging zitten en stak hem aan. Hij sloeg zijn handen op zijn knokige, in corduroy gestoken knieën. "Hier, kom zitten en schrijf maar op." Het meisje deed wat haar werd gevraagd. "Haar: blond, de kleur van een wit zandstrand. Als je naar dat haar kijkt, is het altijd zomer. En sproeten; wangen, neus, schouders, rug... ontelbaar veel sproeten, en toch zou ik ze allemaal wel willen tellen. Ogen: lichtblauw, als een onbewolkte hemel op een broeierige nazomermiddag. Als ik er aan denk krijg ik het gelijk weer warm." Zijn kleindochter was druk aan het schrijven, een blos kleurde haar wangen. "En hoe oud was ze?" "Hij was jouw leeftijd ongeveer. Elf of twaalf." Er viel een stilte. Het meisje was duidelijk uit het veld geslagen. Ze keek op uit haar schriftje, kneep haar ogen even stijf dicht en zocht naar woorden. “Hij? Maar... was u dan ... homo voordat u oma leerde kennen?" “Meisje, ik geloof toch dat dit geen goed idee was. Je bent nog te jong om het te begrijpen." Ze was even stil en zei toen "Ik denk dat u gelijk heeft, Ik vraag het wel aan papa." Even later stond de oude man half achter het gordijn om zijn kleindochter uit te zwaaien. Ze liep met haar roze fietsje het pad af naar de weg toen ze werd aangesproken door een jongen van haar leeftijd die net naar het huis toe kwam lopen. Zijn zandblonde haar en sproeten deden denken aan een warme zomeravond. Het meisje keek verschrikt achterom maar haar grootvader had het gordijn al dichtgedaan.