Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 167 Prelude

Prelude Ik open de deur, gelach klinkt en gepraat, deze mensen kennen elkaar. Ik ben nieuw, ga iedereen langs en stel me voor. Tussen alle handdrukken en begroetingen is daar ineens een brede warme hand die mijn hand elektriseert als bij het aanraken van een apparaat dat kortsluiting heeft veroorzaakt en waar nog stroom op staat. Geschrokken trekken we allebei onze hand terug. Verbaasd kijken we elkaar aan. De sensatie van in ogen kijken en een ziel zien. Mijn hand en arm trillen na, armhaartjes richten zich op, poriën openen zich, een felle blos kleurt mijn gezicht en hals. In mijn buik worden vlinders wakker uit een winterslaap en roeren zich. Ik stotter mijn naam, hij hakkelt de zijne. Nooit kwam ik iemand tegen met die naam, zeg ik, maar bedoel: waar was jij? Hij komt iets dichterbij, een vage verrukkelijke geur kringelt mijn neusgaten in. Ik denk het, hij zegt het: ‘Wat ruik je lekker.’ Die stem, o die stem. Alle vlinders vliegen uit.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Cora van B, Heel direct beschreven - het onbeschreven decor, de anonimiteit van de anderen, versterken de ontmoeting. Dat werkt hier goed. 'Ineens' voor de brede warme hand, zou ik wel schrappen. Het komt op mij over als een ontmoeting tussen volwassenen. Ook zo bedoeld?

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vanaf zin 3 zit er een brede glimlach op mijn gezicht. Prachtig beschreven. Zucht.
Hè, dankjewel, leuk dat die zucht over komt ;-)

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Cora van B, Heel direct beschreven - het onbeschreven decor, de anonimiteit van de anderen, versterken de ontmoeting. Dat werkt hier goed. 'Ineens' voor de brede warme hand, zou ik wel schrappen. Het komt op mij over als een ontmoeting tussen volwassenen. Ook zo bedoeld?
Dank voor je lezen en reactie Jan! Ineens zal ik naar kijken of dat eruit kan. Het was een ontmoeting tussen jongvolwassenen, zij 18 hij 23. Beide hadden eerdere bevliegingen maar de heftigheid en de impact van deze ontmoeting hadden ze geen van beide eerder ervaren. Ik wilde focussen op het ongewone van de ontmoeting en heb daarom geen decor geschetst, gelukt, begrijp ik uit jouw reactie :-)

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het komt inderdaad heel goed over zonder decor. Het versterkt het bijzondere. Hoewel het toch niet helemaal decorloos is, dat handenschuddend een kring langs gaan in een setting waar gepraat en gelachen wordt, roept een beeld op van zo'n oer-Hollands verjaardagsfeestje waardoor in mijn hoofd vanzelf een plaatje is. dat heb je knap gedaan! Met plezier gelezen!

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, intens, zo'n bijzondere ontmoeting waarvan je hoopt dat iedereen dat tenminste een keer mag meemaken. Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat je tussen onbekenden de liefde van je leven ontmoet... heb jij geluk zeg! De vlinders die wakker worden, de 'waar was jij tot nu gebleven' , de stem en vlinders die uitvliegen vind ik schitterend verwoord. Door de zinnen zo onder elkaar te plaatsen (vind ik minder, leest niet zo vlot) valt het op dat ze kort zijn. Net die zin die mij het belangrijkst lijkt - de derde -maak je overbodig lang. Voor mij mag je eindigen met elektriseert; we weten wat bedoeld wordt en het woord blijft hangen. (Ik heb al gehoord/gelezen dat het laatste woord van een zin blijft hangen bij de lezer). De aansluitende zin vertoont het verdere verloop. Geschrokken trekken we Verbaasd kijken we Twee emoties vlak na elkaar is me te snel. Als je 'Geschrokken trekken we allebei onze hand terug. We kijken elkaar aan.' voel ik aan hoe de situatie is. (Herschrijf evt een kladje en vergelijk) Ik geef je mijn persoonlijke indruk weer, die je gerust mag negeren. Je hebt al zo veel reacties gekregen dat je het niet iedereen naar de zin kan maken, begrijp ik heel goed. Maar die knalgevoelens ... :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waar een heerlijke zwijmel invulling. :thumbsup:
Tussen alle handdrukken en begroetingen is daar ineens een brede warme hand die mijn hand elektriseert als bij het aanraken van een apparaat dat kortsluiting heeft veroorzaakt en waar nog stroom op staat. Geschrokken trekken we allebei onze hand terug. Verbaasd kijken we elkaar aan.
Eens met Marlie: De uitleg van elektriseren is onnodig. Ook de twee gevoelens benoemen is voor mij als lezer teveel. Zie suggestie van Marlie. Overigens is het algemeen bekend dat lange zinnen voor meer sfeer in een verhaal zorgen. Hier denk ik wel op z'n plaats. Het perspectief is de ik persoon: ik vind het vreemd dat de ik persoon zelf ziet dat haar blos fel is. Ziet ze dat in de spiegel? Ze kan het wel voelen en zelf invullen. - Ik krijg het warm, mijn blos moet fel zijn- of zoiets. Je beschrijft een heerlijk gevoel. De vlinders op een passende wijze gebruikt. :nod:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Cora, Wat een mooie inzending. Een verliefdheid die spontaan geboren wordt. Een inzending naar mijn hart. De SOL-leden hebben al enkele suggesties gedaan om je tekst nog mooier te maken. Ik zwijg uit bewondering. :nod:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Cora, Wat een mooie inzending. Een verliefdheid die spontaan geboren wordt. Een inzending naar mijn hart. De SOL-leden hebben al enkele suggesties gedaan om je tekst nog mooier te maken. Ik zwijg uit bewondering. :nod:
Dankjewel Blavatski voor je reactie. Bovenstaande suggesties zal ik zeker nog verwerken in het verhaal. Een zwijgen uit bewondering, leuk!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Plotseling slaat de verliefdheid in als een bliksemslag. Dank je dat ik dit mee mocht maken via je verhaal, Cora. :)