Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 166 Herboren

De ogen van Jan zijn gericht op het portret van zijn zoon als ik naast hem ga staan. Sammies laatste foto. Een bloemenkrans ligt ernaast, en draagt de geur van aarde. ‘Michael, heb ik er een puinhoop van gemaakt?’ Hij kijkt me aan, de lijntjes in zijn gelaat doordrongen van verdriet. ‘Sammie kwam onverwacht maar heeft zijn moeder en mij opnieuw bij elkaar gebracht. Het ging allemaal goed tot … ‘ Zijn stem wordt schor. ‘Twee jaar was hij, Michael. Waarom moest hij gaan? Het heeft Maja en mij verteerd. Zij wilde praten. Ik wilde met rust gelaten worden. Dacht dat ik het zo sneller kon verwerken. Hoe stom kon ik zijn. En dan heeft Maja me verlaten.’ Jan snuift, veegt met zijn mouw langs zijn ogen, kijkt me aan met een tot in het hart te voelen blik. ‘Je hebt een vriendin?’ Ik wijs naar een vrouw verderop. Haar hakken tikken nijdig over het grind. ‘Dat dénkt zij, na drie weken samen. Hoe kan ik verder, als ik Maja zoveel pijn heb berokkend? Als ik niet eens met mijn eigen leed kan omgaan?’ ‘Soms moet er iets gebeuren voordat het leven verder gaat,’ mompel ik. Hij kijkt me niet-begrijpend aan, draait zich dan om naar grind dat knerpt. Maja komt eraan met rode wangen en vochtige ogen. ‘Ik dacht al dat ik je hier zou vinden. Ik moet met je praten, Jan. Toen ik vertrok …’ Ik loop achterwaarts en zie hem geschokt kijken. Haar hand omklemt de zijne als hij zijn hand op haar buik legt. Mijn vleugels hinderen me. Het wordt tijd dat ik opvlieg.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marlie Ik moest even goed lezen, wie, wie was. Je verhaal bracht me naar een herfstachtige dag op een begraafplaats. Een verdrietig verhaal, Een vader die zijn twijfels deelt met die Michael, bij het bezoeken van de graf van zijn zoontje, Maja heeft hem verlaten, omdat zij over het overleden wilde praten en hij niet. Hij heeft ondertussen een nieuwe vriendin en dan komt Maja naar hem toe, omdat ze zwanger is. En dan vliegt Michael op. Was Michael een engel? Zullen ze nog naar elkaar toegroeien, de vader en Maja? Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Marlie ook ik moest een herlezen om de personen goed te plaatsen maar het lukte. Een verdrietig verhaal en als het goed begrijp ook een nieuw leven. Een paar prachtige beeldende zinnen :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel Siv en Nancy. Het gesprek verloopt tss hp en Michael (=ik) 'Dat dénkt zij' is niet wat jij schrijft Siv.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'Dat dénkt zij' is niet wat jij schrijft Siv.
:o Oeps, overheen gelezen. Wat ik begreep is dat de "Ik" in je verhaal, Michael was en ik ging er automatisch van uit, dat dat gelijk de HP was.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, waarom zo moeilijk ;) Ik las het drie keer en weet het nog niet zeker. Michael staat naast een man die treurt om zijn overleden zoon, Sammie. De vader en Maja(moeder) zijn uit elkaar. Michael wijst naar een vrouw - die niet kenbaar wordt gemaakt. Dan verschijnt Maja, ze zocht haar man. Er valt niet op te maken of er nu 1 vrouw is of 2. (De lezer heeft geen voorkennis) Noot: de vader heeft geen naam, dat maakt het ook lastig.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De sfeer raakt me en ik wil het heel graag begrijpen maar ik krijg de setting niet duidelijk. Jammer :( Groetjes, May (= Marietje)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Janp, nochtans heb je hem. Er is een vrouw die zich zijn vriendin waant, maar door de gang van zaken zal verdwijnen, ze is niet veel zinnen waard. Maja bezoekt het graf ook, met een nieuwtje. De vader heb ik bewust naamloos gelaten, Michael en Maja bleken me voldoende en de belangrijkste voor hp. Drie of vier namen was helemaal verwarrend geweest. Meestal beperk ik mijn kortverhalen tot twee personages. Het perspectief ligt hier bij Michael, maar hp is de man. Ik vermoed dat 'ik' als bijfiguur kan vertellen over hp? (Weer een leuke vraag! Als ik er een langer verhaal van zou maken, waarbij ik als engel in het hoofd van elk personage kan kijken ... ben ik een alwetende :D )

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
marlie,
Het perspectief ligt hier bij Michael, maar hp is de man. Ik vermoed dat 'ik' als bijfiguur kan vertellen over hp?
Ja, Michael is als de ik de aangever/getuige v/h verhaal van de vader. Dat perspectief wordt vaak ingezet. Het heet: Ik-als-getuige. ;) (Het nu populaire boek 'De geniale vriendin' van Elena Ferrante is in dat perspectief. De ik vertelt over haar vriendin.) Ik blijf er bij dat indien jouw verhaal begint met een naam vd vader het toch meer duidelijk is - probeer het eens.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mayietje, Een foto, een bloemkrans, de triestheid vh geheel, grindpaadjes leken mij duidelijk als show om begraafplaats niet te vermelden, wat Siv wel deed. Verdere uitleg bij Janp. Dank je allemaal voor de reacties.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, De sfeer die je neerzet vind ik heel mooi. De gebeurtenissen pak ik toch niet helemaal. Wat is de volgorde nou precies van het overlijden van Sammie, het vertrek van Maya en de begrafenis? Het moet in ieder gevaldicht bij elkaar liggen als Maya weer zwanger is van Jan. Er lijkt iets onlogisch aan, maar ik krijg er de vinger niet achter. En begrijp ik goed dat Michael vleugels heeft en dus eigenlijk een engel is?

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, Ik heb er idd moeten over nadenken marceline. Na de begrafenis gedurende korte tijd lichamelijke troost gezocht (en het was raak) maar een goed gesprek is er nooit geweest (omdat hij niet wilde) Nadat ze Jan pakweg 4 maanden geleden verlaten heeft, is ze het moment van ontmoeting een viertal maanden ver. (Bij vele vrouwen nog niet zichtbaar) He, tel ik nu juist? :? Aartsengel Michael, of een naamgenoot! Dank voor je reactie en het meerekenen :p

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
tja, het zou misschien net kunnen ... maar ik vind het ook onlogisch; iemand die zo met zijn verdriet in de knoop zit die wel al binnen die vier maanden een scharrel oppikt, en die nog meeneemt naar de begraafplaats ook. En dan de ex die al denkt dat ze hem daar zal kunnen vinden, zonder dat er enige aanwijsbare reden is voor hem om daar te zijn ... ik ben niet overtuigd.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, hoewel het verdriet duidelijk voelbaar is, raak ik door de vele personages een beetje in de war. Heeft de vriendin wel een functie in het verhaal? Graag gelezen Connie

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, ... de liefde is weer herboren tussen Jan en Maja. Maja is opnieuw zwanger van Jan. Het aanspreekpunt van Jan wilde wel meer; zij verdwijnt nu van het toneel. Zo'n vertwijfeling gebeurt wel eens vaker, Marlie. Je hebt het mooi geschreven, ook door de aartsengel Michael erbij te betrekken als beschermer. Leuk gevonden.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Marlie, Mooie sfeer. Pijn van Jan is voelbaar. Michael als hp is subtiel toch krachtig neergezet. Wel begrijp ik de reacties van de anderen. Het vraagt een vrij hoge concentratie van de lezer om te weten, ontdekken wie wie is. De zin 'Haar hand omklemt de zijne als hij zijn hand op haar buik legt.' komt voor mij licht uit het niets. Jan kan niet weten dat ze zwanger is. Ergens heb ik een beeld dat zij zijn hand op haar buik legt. Blijf je, voor mijn gevoel, dichter bij de emotie van de vrouw. hartelijke groet, schrijfcoach Inanna