#166 geboorte

Het is april als we voor het eerst gaan kijken. Ze stuitert door de kamer als ik het vertel. Twee weken later komt ze wapperend met een briefje de les uitgehuppeld. Een show in de herfstvakantie. Voor ik er erg in heb, heb ik er niet alleen mee ingestemd een kneiterduur kostuum aan te schaffen dat viermaal tien minuutjes op een podium te zien zal zijn, maar ook dat mijn nauwelijks zesjarige kind viermaal tot na tien uur zal opblijven om tien minuutjes op een podium te zien te zijn. Ze verschijnt op het toneel met een grijns van oor tot oor. Straalt bij het applaus. En als ik haar uiteindelijk in pyjama op de achterbank installeer, glimmen haar ogen terwijl ze vertelt over de verschillende kostuums, met glitters en rozen, tutu's en lange rokken, en over grote meiden op echte spitzen. We hebben er een danseres bij.