Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#166 April 1995

 29 oktober 2017 - 11:26
April 1995. Volgens de specialist lijd ik al sinds mijn geboorte aan gemaskeerde, chronische depressiviteit. Ik strijk de kleren van de kinderen, met op de achtergrond muziek. Wat mijn oren horen, hoor ik niet, wat mijn neus ruikt, ruik ik niet, wat mijn smaakpapillen beroert, proef ik niet. Ik doe mijn werk als een niet-levende levende, totdat... Tranen rollen over mijn wangen, er borrelt een onbekend gevoel naar boven. Ik sta voor Cees: ' Zo voelen normale mensen zich dus!' Hij slaat zijn armen liefdevol om mij heen. Vandaag de derde week met Prozac, pillen vanwege mijn chronische depressiviteit. Mijn leven met antidepressiva is geboren.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 12:35
@Connie, ik kan me er nauwelijks een voorstelling van maken - eigenlijk helemaal niet - hoe het is op te groeien, volwassen te worden, te trouwen, kinderen te krijgen en je emoties te hebben gemaskeerd/hebben moeten maskeren. Je tekst is hierdoor op een wel zeer bijzondere wijze indringend. Ik vraag me zo af, was het de muziek van jouw Cees die het onbekende gevoel naar boven bracht? Persoonlijk zou ik 'op deze aardbol' weglaten. Het voegt niets toe, is evident en doet m.i. afbreuk aan de zin die zonder krachtiger is. :thumbsup:

Geen afbeelding
'leeghoofd'

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 13:13
Een onleefbaar leven heb je al doorstaan, Connie. Hopelijk is er met Cees toch wat licht gekomen in de latere jaren. Dat onbekend gevoel, is dat die onzichtbare kracht die liefdevolle gevoelens meebrengt? Je eerste zin zou ik eindigen met Prozac, aangezien je verderop uitlegt. Ik heb wat last met de twee laatste zinnen die elkaar tegenspreken. Sterkte, Connie.

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 16:14
Connie, Het is heel ontroerend en prachtig beschreven. Wat mooi dat je ons getuige laat zijn van de geboorte van gevoel. Naar mijn bescheiden mening is de laatste zin niet nodig (ook gezien leeghoofd's reactie). Hoe vind jij het als je het weglaat?

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 19:42
Connie, indringend verhaal, je trekt me als lezer in je depressiviteit en wat mooi: de geboorte van een 'voelend' leven met geur en smaak. Je woorden geven het 'sfeervol' weer, vind ik. Graag gelezen!

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 21:46
Wat een bijzonder verhaal en gedurfd! Alle emoties afgevlakt en dan het gevoel. Mooi geschreven en graag gelezen, Connie.

Profile picture for user Siv
Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 21:50
Wat moet dat een transformatie zijn geweest.
Ik doe mijn werk als een niet-levende levende, totdat... Tranen rollen over mijn wangen, er borrelt een onbekend gevoel naar boven.
Ik vond deze overgang erg sterk. Graag gelezen

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 oktober 2017 - 22:55
Een bijzondere kijk in een openbarend moment. Respect voor je openheid. :nod: Een goede poging om het uit te leggen/ weer te geven hoewel ik me er nog niets bij kan voorstellen. Knap beschreven :thumbsup:

Geen afbeelding
ambilicious

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2017 - 12:08
Dag CCScharl, Mooi! Ik voel een ziel in dit verhaal. Een ziel die raakt. De zin 'Ik doe mijn werk als een niet-levende levende, totdat...' geeft een krachtige verbinding. De zin ' Zo voelen normale mensen zich dus!' is voor mij de zin die de ziel raakt. Dank je wel. hartelijke groet, schrijfcoach Inanna

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 30 oktober 2017 - 13:27
Je neemt me mee naar april 1995 en ik voel het lege gevoel met de hp mee. Knap. Hoopgevend ook. Wat betreft de laatste zin: Je zou er ook voor kunnen kiezen om juist de eerste zin te schrappen en de laatste juist te handhaven.

Geen afbeelding
Nancy Bastiaans

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 30 oktober 2017 - 13:52
Connie ik ben er stil van. Wat heb je dit indringend geschreven en hoe goed geef je een idee van hoe het voelt ( of juist niet eigenlijk ;) ). Ik vind het een mooie geboorte van een nieuw leven dat je gegund is. Dapper ook om dit te schrijven.

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2017 - 16:35
Prachtig Connie, ik bespeur een ommekeer in je schrijven, kan dat? Ik voel de tekst. Het lijkt heel persoonlijk. Erg goed gedaan!

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2017 - 20:38
@allen, blijkbaar was de tijd rijp om dat moment in mijn leven in woorden te vangen. Een gevoel dat herkenbaar is voor degenen die soortgelijke ervaringen hebben. Ik voel nog wel de noodzaak om toe te voegen dat mijn leven tot die dag niet echt onleefbaar was, alleen doordrenkt met een constant gevoel van 'er klopt iets niet'. En ook al werd op dat moment de hoop op 'echt leven' geboren, het heeft nog heel veel jaren geduurd voordat ik kon zeggen dat mijn leven mijn geschiedenis was. Op jullie allemaal persoonlijk reageren is op dit moment niet mogelijk, maar al jullie reacties stel ik erg op prijs. Dank daarvoor. Groet Connie

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 november 2017 - 10:22
ccscharl, Je geeft heel concreet de ommekeer weer van verrichten van de dagelijkse handeling zonder iets te voelen naar het het wel bewust beleven: 'Zo voelen normale mensen zich dus!' De verwijzing naar de oorzaak staat nu in de eerste en de laatste zin. Ik zou zeggen maak een keus: de eerste of de laatste.

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 november 2017 - 10:45
@janpmeijers en allen, heb de adviezen uit de diverse reacties verwerkt met een kleine wijziging. Jan, ik ben blij met je reactie, waarin je weergeeft dat de omslag in het dagelijks leven herkenbaar is weergegeven. Dank, Groet Connie

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 november 2017 - 17:45
Connie, ... wat heb je dat mooi verwoord. Ook dat nare, rare gevoel; een niet levende-levende. Wens je veel sterkte met alles. Je bent een enorm dappere vrouw, Connie. :nod: :thumbsup: :{}